Η Αλίτσε Ρορβάχερ δεν επαναπαύεται ποτέ. Μετά τη «Χίμαιρα» η Ιταλίδα δημιουργός κοιτάζει μπροστά και ετοιμάζει κάτι τελείως απρόσμενο: μια βωβή ταινία.
Σε μια εποχή όπου το mainstream σινεμά γίνεται ολοένα και πιο θορυβώδες και φασαριόζικο, η Ρορβάχερ επιλέγει τον δρόμο της σιωπής. Στη διάρκεια συζήτησης που πραγματοποιήθηκε στις 22 Ιουνίου στο Cinema Modernissimo της Μπολόνια, η σκηνοθέτις αποκάλυψε ότι προετοιμάζει ένα φιλμ ριζοσπαστικά πειραματικό, που θα είναι βωβό, αλλά «γεμάτο ηχητική υφή».
«Είναι μια ταινία που με ενδιαφέρει πάρα πολύ. Ο στόχος είναι να δημιουργήσω μια όπερα, στην οποία η μουσική θα είναι η φωνή της ταινίας», εξήγησε η Ρορβάχερ.
Ξεκαθάρισε, όμως, ότι δεν πρόκειται για ένα απλό φόρο τιμής στο παρελθόν ή για μια αισθητική άσκηση νοσταλγίας. Η ίδια αντιμετωπίζει τον βωβό κινηματογράφο ως μια ζωντανή, δυναμική γλώσσα, με εκφραστικές δυνατότητες που παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητες. «Δεν είναι επιτήδευση. Προέρχεται από μια βαθιά πίστη στη δύναμη του βωβού κινηματογράφου ως μια μορφή έκφρασης που αξίζει να συνεχίσει να υπάρχει, παράλληλα με το ομιλούν σινεμά. Ο βωβός κινηματογράφος απαιτεί πλήρη προσοχή. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο παρά να βλέπεις. Σε αναγκάζει να εστιάσεις στην εικόνα», πρόσθεσε.
Διαβάστε ακόμα: «The Birthday Party»: Ο Γουίλεμ Νταφόε εξηγεί στο Flix πώς δέχτηκε να παίξει έναν «Ωνάση»
Ενα ακόμα στοιχείο που καθιστά την επερχόμενη ταινία της ιδιαίτερη είναι η χρήση του χρώματος. Οπως υπενθύμισε η ίδια, ο βωβός κινηματογράφος του παρελθόντος δεν ήταν απαραίτητα ασπρόμαυρος, πολλές ταινίες ήταν επιχρωματισμένες με καλλιτεχνικό και συμβολικό τρόπο. «Πρέπει να κερδίσεις το χρώμα», δήλωσε χαρακτηριστικά, υπονοώντας ότι τα οπτικά στοιχεία της νέας της ταινίας θα έχουν ουσιαστικό, ποιητικό βάρος.
Η Ρορβάχερ, που με το «Ευτυχισμένος Λάζαρος» (2018) εδραίωσε τη φήμη της ως μία από τις πιο ευρηματικές και στοχαστικές φωνές του ευρωπαϊκού σινεμά, συνεχίζει να αναζητά τρόπους να θολώνει τα όρια: ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, ανάμεσα στον ρεαλισμό και το φανταστικό, ανάμεσα στο λόγο και στη σιωπή.
Μετά τη «Χίμαιρα» με την ονειρική της αφήγηση, η απόφασή της να κινηθεί προς το απόλυτο σινεμά της εικόνας μοιάζει και φυσική και τολμηρή. Το μόνο βέβαιο είναι πως ό,τι κι αν σχεδιάζει, θα το περιμένουμε με αγωνία.