Λίγο πριν τον χαμό του Σαββατοκύριακου, η χθεσινή βραδιά του 30ού Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας δημιούργησε το δικό της hype, χάρη στην πολυαναμενόμενη - και εννοείται sold-out - πρεμιέρα του «Megalopolis» στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Πέραν της τελευταίας, το πρόγραμμα της 11ης Σεπτεμβρίου περιείχε επαναλήψεις προβολών από το Διεθνές Διαγωνιστικό, Μουσική & Φιλμ, This is England και άλλα πολλά.
Οπως κάθε βράδυ το Flix ήταν κι αυτό εκεί, μεταφέροντάς σας εντυπώσεις από επιλεγμένες προβολές.
Διαβάστε ακόμα: Oι 30ές Νύχτες Πρεμιέρας με τον τρόπο του Flix
- Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Η (αχόρταγη) ένατη νύχτα
- Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Νύχτα όγδοη, Eίμαστε Aκόμη Eδώ
- Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Νύχτα έβδομη, Saturday Night... εν μέσω της εβδομάδας
- Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Νύχτα έκτη, This is England (at its finest)
- Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Νύχτα πέμπτη, αυτή των πνευμάτων
- Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Νύχτα τέταρτη, πυρετός το Σαββατόβραδο
- Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Νύχτα τρίτη, η Αθήνα αγκαλιάζει το «The Substance»
- Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Νύχτα δεύτερη, ο Κουροσάουα συναντά τον Μάγιερ
- Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Νύχτα πρώτη, εορταστικής Πρεμιέρας
«Megalopolis» του Φράνσις Φορντ Κόπολα | Νύχτες Πρεμιέρας
Ο Σαίξπηρ θα είχε να πει πολλά αν μπορούσε να δει το «Megalopolis», τόσο για τον ίδιο τον Φράνσις Φορντ Κόπολα, όσο και για τη φενάκη του τι τελικά ορίζει το «μέγεθος» των ανθρωπίνων πράξεων. Θα χαμογελούσε κάθε φορά που το γραμμένο 300 φορές (κατά τη δήλωση του ίδιου του Κόπολα) σενάριο παραθέτει αυτούσια αποσπάσματα κυρίως από τον «Αμλετ», την «Τρικυμία» και τον «Ιούλιο Καίσαρα» - εδώ και το «Να ζει κανείς ή να μη ζει» και το «Είμαστε φτιαγμένοι από τα υλικά των ονείρων και ύπνος κυκλώνει τη σύντομη ύπαρξή μας». Και θα κουνούσε το κεφάλι συγκαταβατικά μπροστά στο μέγεθος της πτώσης που επιχειρείται ερήμην ή εν γνώσει του Κόπολα, καθώς ένα προσωπικό πρότζεκτ γίνεται εκβιαστικά μια εποποιία, χωρίς να διαθέτει τα υλικά για να στηρίξει ένα όραμα που σύντομα μοιάζει κι αυτό παραδομένο σε ένα κυνήγι για το άπιαστο ή και για ακόμη κάτι περισσότερο αόριστο.
Το «Megalopolis» μοιάζει με μια (σαιξπηρική) τρικυμία (!) εν κρανίω, καθώς ακολουθεί το φρενήρη ρυθμό ενός κόμικ για να αφηγηθεί μια ιστορία ανόδου και πτώσης σε μια φουτουριστική Νέα Υόρκη που θα μπορούσε να είναι και Νέα Ρώμη που ευαγγελίζεται αλλά και μια Γκόθαμ Σίτι που περιμένει τον μαυροφορεμένο σωτήρα της. Αυτός θα έρθει όχι με τη στολή του Μπάτμαν, αλλά με τα καλοραμμένα κοστούμια του Σίζαρ Καταλίνα, ενός αρχιτέκτονα - οραματιστή που όχι μόνο έχει ανακαλύψει το υλικό από το οποίο φτιάχνονται (κυριολεκτικά) τα όνειρα, δημιουργώντας από εντυπωσιακά κτίρια μέχρι θεραπευτικούς νάρθηκες για σκύλους αλλά μπορεί ταυτόχρονα να σταματάει το χρόνο.
Μέσα στα περίπου 140 λεπτά του, το «Megalopolis» ακολουθεί κατά πόδας τον ήρωά του, καθώς ο Καίσαρας έρχεται σε σύγκρουση με τους πολιτικούς άρχοντες της πόλης που αντιτίθενται στην «ανεξέλεγκτη δόμηση», με την οικογένεια του που αποτελείται από θείους - τραπεζικούς κροίσσους και ξαδέλφια Κλαύδιους που προσπαθούν να τον υπονομεύσουν, μέχρι και μετεωρίτες που προσγειώνονται στη Γη. Σε σύγκρουση και με τη μεγαλομανία του, τον εθισμό του στις ουσίες, την ανάγκη του να αγαπήσει και να αγαπηθεί αλλά και να κάνει το σωστό σε ένα κόσμο που βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο έρεβος, στο φτηνό κυνήγι του χρήματος, στη δημοσιότητα και στο ψέμα.
Διαβάστε ολόκληρη τη γνώμη του Flix για την ταινία εδώ
«Το Συμβόλαιο του Εκτελεστή / Sujo» των Φερνάντα Βαλαντές και Αστρίντ Ροντέρο | Διεθνές Διαγωνιστικό
Μετά την επιτυχημένη συνεργασία τους στην ταινία «Χαρακτηριστικά Γνωρίσματα» του 2020, που κέρδισε διεθνή αναγνώριση για την ευαίσθητη προσέγγισή της στη μετανάστευση και την απώλεια, οι δύο σκηνοθέτριες Φερνάντα Βαλαντές και Αστρίντ Ροντέρο επιστρέφουν με μια νέα ταινία με τίτλο «Το Συμβόλαιο του Εκτελεστή / Sujo» που εμβαθύνει στην έννοια της ταυτότητας, της βίας και της εξαθλίωσης στις σύγχρονες κοινωνίες, με μια συναρπαστική αφήγηση μιας σκοτεινής και βαθιά ανθρώπινης ιστορίας, διατηρώντας τον έντονο κοινωνικό και πολιτικό προβληματισμό που χαρακτηρίζει το έργο τους.
Μετά τη δολοφονία του πατέρα του, ο τετράχρονος γιος ενός εκτελεστή αναγκάζεται να φυγαδευθεί στην εξοχή προκειμένου να γλιτώσει από τον τιμωρητικό κλοιό των καρτέλ. Καθώς το παρελθόν επανέρχεται καρμικά, η ταινία ακολουθεί τον Sujo στην εφηβεία και την ενήλικη ζωή του, ενώ καλείται να επιλέξει αν θα αποδεχθεί την αιματηρή κληρονομιά της οικογένειάς του ή θα χαράξει εκ νέου το πεπρωμένο του, σπάζοντας τον κύκλο της βίας.
Η σκηνοθετική προσέγγιση της Βαλαντές και της Ροντέρο, αργή αλλά πάντα σταθερή και στιβαρή, διακατέχεται από μια άπλετη ονειρική φαντασία και έναν σκληρό υπόκωφο λυρισμό, συνδυάζοντας τον ρεαλισμό με μια ποιητική ματιά, δημιουργώντας έτσι μια υποβλητική και συχνά σπαρακτική ατμόσφαιρα. Οι αργές, στοχαστικές σκηνές, οι οποίες συνήθως συνοδεύονται από έντονες σιωπές και φυσικούς ήχους, δημιουργούν ένα αίσθημα καταπίεσης, που αντανακλά τον εσωτερικό κόσμο του Ντάνιελ / Sujo και την τραγικότητα της κατάστασής του.
Κινηματογραφούν τα άγρια τοπία και τις σκληρές και αφιλόξενες περιοχές, όπου διαδραματίζεται η ιστορία, με μια τραχιά αισθητική ενισχύοντας έτσι την αίσθηση απομόνωσης και παρακμής, ενώ τα παιχνίδια με το φως και τη σκιά χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά για να υποδηλώσουν την εσωτερική πάλη του πρωταγωνιστή, με τον Χουάν Χεσούς Βαρέλα (ο οποίος πρωταγωνίστησε και στην προηγούμενή τους ταινία) καταφέρνει να αποδώσει με απλότητα και ένταση την εσωτερική σύγκρουση ενός ανθρώπου που αγωνίζεται να διατηρήσει την ηθική του υπόσταση σε έναν κόσμο γεμάτο βία και διαφθορά.
Το «Συμβόλαιο του Εκτελεστή» είναι επίσης και μια πολιτικά φορτισμένη ταινία, με το Sujo («Βρώμικος» στα πορτογαλικά), να λειτουργεί συμβολικά, αναφερόμενο τόσο στη βρώμικη ζωή του πρωταγωνιστή, όσο και στις αμαρτίες που διαπράττει ο ίδιος και η κοινωνία που τον περιβάλλει, καθώς οι σκηνοθέτιδες διευρευνούν μέσω τις ματιάς του στον κόσμο τις κοινωνικές ανισότητες, τη βία που ασκείται στους αδύναμους, καθώς και τις συνέπειες της εγκληματικότητας και της διαφθοράς.
Σκληρή, ρεαλιστική και βαθιά ανθρώπινη, αναδεικνύει τα πολυσύνθετα θέματα της βίας και της απώλειας με τον ποιητικό τρόπο που χαρακτηρίζει τις δημιουργίες των δύο σκηνοθετριών. Για μπορεί αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα, αλλά πέρα από το βάρος που φέρνει αυτή η «βρωμιά» που μας πνίγει μερικές φορές, αρκεί κάποιος να δει την ομορφία που κρύβουμε κάτω από όλα αυτά και να μας κάνει να πιστέψουμε πως είμαστε ό,τι πιο όμορφο έχει υπάρξει ποτέ σε αυτή τη γη.
Χρήστος Μπακατσέλος
Διαβάστε ακόμα: 30 ταινίες να δείτε στις 30ές Νύχτες Πρεμιέρας
Το 30ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας πραγματοποιείται από τις 2 έως και τις 14 Οκτωβρίου 2024. Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα του Φεστιβάλ, καθώς και στα επίσημα προφίλ του σε Facebook και Instagram.
