Το 30ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου - Νύχτες Πρεμιέρας συνεχίστηκε για ένατη βραδιά, με πρώτες, αλλά και επαναληπτικές προβολές στις κατάμεστες κινηματογραφικές αίθουσες της Αθήνας.
Για πρώτη και μοναδική φορά στο πρόγραμμα πραγματοποιήθηκαν προβολές των πολυαναμενόμενων «Ζούμε τη Στιγμή» του Τζον Κρόουλι, «Σύννεφο» του Κιγιόσι Κουροσάβα και «Κονκλάβιο» του Εντουαρτ Μπέργκερ. Επιπλέον, το Διεθνές Διαγωνιστικό καλωσόρισε δύο ακόμη ταινίες, το «Αχόρταγη Νύχτα» των Καρολίν Ποτζί και Τζόναθαν Βινέλ και το «Μέσα Από Τα Στάχυα» της Χαϊονέ Καμπόρδα. Τη βραδιά συμπλήρωσε το «Days of The Future Past» πάρτι στο Death Disco με Dj Sets από τον Ανδρέα Κύρκο και τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ, Λουκά Κατσίκα.
Οπως κάθε βράδυ, το Flix βρέθηκε σε επιλεγμένες προβολές, προκειμένου να σας μεταφέρει εντυπώσεις.
Διαβάστε ακόμα: Oι 30ές Νύχτες Πρεμιέρας με τον τρόπο του Flix
- Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Νύχτα όγδοη, Eίμαστε Aκόμη Eδώ
- Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Νύχτα έβδομη, Saturday Night... εν μέσω της εβδομάδας
- Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Νύχτα έκτη, This is England (at its finest)
- Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Νύχτα πέμπτη, αυτή των πνευμάτων
- Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Νύχτα τέταρτη, πυρετός το Σαββατόβραδο
- Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Νύχτα τρίτη, η Αθήνα αγκαλιάζει το «The Substance»
- Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Νύχτα δεύτερη, ο Κουροσάουα συναντά τον Μάγιερ
- Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Νύχτα πρώτη, εορταστικής Πρεμιέρας
«Το Συμβόλαιο του Σχεδιαστή» του Πίτερ Γκρίναγουεϊ | This is England
Αυτό που σίγουρα χαρακτηρίζειτον σκηνοθέτης Πίτερ Γκρίναγουεϊ είναι πως ακολουθεί μια ιδιοσυγκρασιακή προσέγγισή στις ιστορίες και στους χαρακτήρες των ταινιών του. Και το «Συμβόλαιο του Σχεδιαστή» του 1982 είναι σίγουρα μια από τις πιο αναγνωρίσιμες ταινίες του.
Ο Γκρίναγουεϊ είναι γνωστός για τη σκηνοθετική του εμμονή με τη συμμετρία, τη γεωμετρία και τις αρχιτεκτονικές φόρμες, και αυτή του η ταινία είναι η επιτομή όλων αυτών που προεδρεύει. Συνδυάζει τη στυλιστική αυστηρότητα, την εικαστική αισθητική και το κυνικό χιούμορ για να δημιουργήσει μια αινιγματική ιστορία δολοπλοκιών, προδοσιών και καλλιτεχνικών φιλοδοξιών, η σκηνοθεσία του Γκρίναγουεϊ φέρνει στον νου πίνακες της εποχής, με προσεγμένη σύνθεση και πλούσια παλέτα χρωμάτων, όπου σε συνδυασμό με τα κοστούμια και τα σκηνικά ενισχύουν ακόμα περισσότερο τον σουρεαλισμό της αφήγησης.
Εξετάζοντας την έννοια της τέχνης ως εργαλείο εξουσίας, όπως και τη δυναμική ανάμεσα στον καλλιτέχνη και τον χορηγό του, με τους Αντονι Χίγκινς και Τζάνετ Σούζμαν να δίνουν δυο υπέροχες ερμηνείες, την παρουσιάζει ως κάτι που δεν είναι απολύτως αληθές, αλλά διαστρεβλώνεται από τις προθέσεις και τα συμφέροντα των δημιουργών της. Το συμβόλαιο γίνεται μια αλληγορία για τις σχέσεις εξουσίας, όπου η ανταλλαγή δεν περιορίζεται στα χρήματα ή την τέχνη, αλλά επεκτείνεται στο σώμα και την ηθική.
Ο Γκρίναγουεϊ δίνει αρκετά προσοχή στην λεπτομέρεια, τόσο στον τρόπο που αφηγείται την ιστορία του όσο και εισαστικά. Είναι μια ταινία που αμφισβητεί τις παραδοσιακές αφηγηματικές φόρμες, εστιάζοντας περισσότερο στην εικαστική εμπειρία και την ανάλυση των κοινωνικών συμβάσεων, κάνοντας την να προσφέρει μια πρωτόγνωρη κινηματογραφική εμπειρία.
Χρήστος Μπακατσέλος
«Αχόρταγη Νύχτα» των Καρολίν Ποτζί και Τζόναθαν Βινέλ | Διεθνές Διαγωνιστικό
Η δεύτερη κοινή σκηνοθετική απόπειρα των Καρολίν Ποτζί και Τζόναθαν Βινέλ μετά το sci-fi drama «Jessica Forever» του 2018, βαδίζει στα ίδια χνάρια με την πρώτη μεγάλου μήκους δουλειά τους, τόσο αισθητικά, όσο και ως προς τον κυρίαρχο θεματικό άξονα. Το «Αχόρταγη Νύχτα» είναι μία ταινία για την απόδραση και τα παράλληλα - δυνητικά - σύμπαντα στα οποία καταφεύγουμε προσπαθώντας να επιβιώσουμε την πραγματικότητα (με ό,τι αυτό συνεπάγεται).
Ο Πάμπλο και η Απολίν είναι δύο αδέλφια που μοιράζονται έναν εξαιρετικά ιδιαίτερο δεσμό που φαίνεται να έχει κάτι το άχρονο, το υπερβατικό. Είτε στην πραγματική ζωή, είτε μέσα από την εναλλακτική πραγματικότητα που τους προσφέρει το αγαπημένο τους online video game, «Darknoon» σταθερά φροντίζουν και προσέχουν ο ένας τον άλλο. Η μεταξύ τους σχέση και συγχρόνως αυτή που έχουν αναπτύξει με το σύμπαν του παιχνιδιού, τους είναι παραπάνω από αρκετές. Δεν επιτρέπουν σε κανέναν εξωγενή παράγοντα να διαταράσσει τον μικρόκοσμό τους όπου τα πάντα κυλούν σταθερά και με ασφάλεια, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν χαρακτηρίζει το παρακμιακό και καθόλου ονειρεμένο background της ζωής τους.
Τα στεγανά και οι ισορροπίες που με τόσο κόπο έχουν χτίσει προσπαθώντας να αποκοπούν από τα μελανά σημεία της πραγματικότητας, θα ανατραπούν όταν ο σέρβερ του «Darknoon» ανακοινώνει από το πουθενά ότι θα σταματήσει τη λειτουργία του την ημέρα του χειμερινού ηλιοστάσιου. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Νάιτ, ένας μυστήριος τύπος εμφανίζεται εξίσου άξαφνα στις ζωές τους. Ερωτεύεται με τον Πάμπλο εν ριπή οφθαλμού και μάλιστα πολύ. Τότε είναι που τα δύο αδέλφια θα κληθούν να επανεξετάσουν τα πάντα από το μηδέν και να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες που απλώνονται μπροστά τους.
Μέσα από το «Αχόρταγη Νύχτα» το δίδυμο των Καρολίν Ποτζί και Τζόναθαν Βινέλ μας παραδίδει ένα φιλμ-αφιέρωμα στην gaming (και όχι μόνο) έκφανση της urban κουλτούρας, καθώς και στα επιμέρους στοιχεία που τη διαμορφώνουν. Industrial τοπία, άφθονοι lo-fi ήχοι και μία σταθερά μουντή και συγχρόνως σκληρή απεικόνιση της πραγματικότητας διαλέγοντα στα εντυπωσιακά - και με τύπο - κάδρα της ταινίας, ωστόσο δεν αποδεικνύονται αρκετά, ώστε να στηρίξουν πάνω τους μία κατά τ' άλλα άγουρη σκηνοθετική ματιά που έχει όμως τις στιγμές της και την προοπτική να παραδώσει πληρέστερες (σεναριακά και καλλιτεχνικά) ταινίες στο μέλλον.
Νέλη Κυρίκου
«Τέρας της Φύσης» του Κρις Νας | Μετά Τα Μεσάνυχτα
Με την ταινία του «Τέρας της Φύσης» ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης της Κρις Νας προσπαθεί να αποτίσει τον δικό του φόρο τιμής στις κλασικές ταινίε τρόμου των 80s, όπως το «Παρασκευή και 13», με ένα εντυπωσιακά βίαιο slasher. Μόνο που επιλέγοντας να πει την ιστορία του μέσα από την οπτική ματιά του «τέρατος» μπορεί αρχικά να δείχνει ενδιαφέρον αλλά σταδιακά χάνει την όποια δυναμική μπορεί να έχει αυτό στην πλοκή της.
Ο Νας χρησιμοποιεί μια τρίτου προσώπου προοπτική, η κάμερα του ακολουθεί τον Τζόνι, το Τζέισον της ιστορίας αυτής, με τα αργά και σταθερά βήματά μέσα στο δάσος, δημιουργώντας μια ανατριχιαστική αίσθηση ότι είμαστε μάρτυρες των γεγονότων από τη δική του σκοπιά. Ελάχιστες είναι οι στιγμές που επικεντρώνεται στα θήματά του, καθώς τα παρακολουθούμε τις περισσότερες φορές από μακρία. Ολο αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις ξαφνικές και βίαιες δολοφονίες, που ενισχύονται από μερικά εξαιρετικά πρακτικά εφέ τονίζοντας ακόμα περισσότερο τη νοσταλγία των ταινιών τρόμου της εποχής εκείνης.
Αυτό όμως που απογοητεύει είναι ο ρυθμός της ο οποίος γίνεται ολοένα και περισσότερο αργός με τις δολοφονίες να δίνουν μια κάποια κορύφωση εδώ κι εκεί. Ολο αυτό βοηθάει να συνδεθείς με τους ήρωες, ούτε να νιώσεις ιδιαίτερη αγωνία για το final girl, μιας και απλα ακολουθείς το κακό (ο οποίος θα μπορούσε άνετα να βρεθεί στο πάνθεον των slasher κακών δίπλα στον Τζέισον και τους υπόλοιπους) να σκοτώνει τον έναν πίσω από τον άλλον. Ακόμα και όταν στο τέλος υπάρχει μια ανάλυση για την αλόγιστη αυτή βία, και το πως αυτή είναι η πιο τρομαχτική πράξη από όλες, δεν καταφέρνει να μπήξει βαθιά το μαχαίρι εκεί που πραγματικά θα πονέσει.
Χρήστος Μπακατσέλος
Διαβάστε ακόμα: 30 ταινίες να δείτε στις 30ές Νύχτες Πρεμιέρας
Το 30ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας πραγματοποιείται από τις 2 έως και τις 14 Οκτωβρίου 2024. Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα του Φεστιβάλ, καθώς και στα επίσημα προφίλ του σε Facebook και Instagram.
