Η ομάδα του Flix επιλέγει για εσάς ό,τι πιο ενδιαφέρον μπορεί να βρεθεί σε τηλεόραση, πλατφόρμες και φεστιβάλ.
Βλέπουμε στο Σπίτι: Αναζητήστε όλες τις προτάσεις του Flix για το σπίτι στην ειδική ενότητα «Βλέπουμε στο Σπίτι» που ανανεώνεται συνεχώς.
Η Ιστορία της Ναχίντ (Nahid) της Ιντα Παναχαντέ
Η Ναχίντ, μια νεαρή διαζευγμένη γυναίκα ζει με τον γιο της σε μια μικρή πόλη στο Ιράν, όταν ερωτεύεται έναν άνδρα που θέλει να την παντρευτεί. Ενώ σύμφωνα με τους Ιρανικούς κανόνες σε περίπτωση διαζυγίου την επιμέλεια του παιδιού έχει ο πατέρας, εκείνος την παραχωρεί στη Ναχίντ, με τον όρο ότι δεν θα ξαναπαντρευτεί. Προσπαθώντας να διατηρήσει την κηδεμονία του παιδιού της, αλλά και εκείνον που αγαπά, η Ναχίντ αναγκάζεται να σκεφτεί τον προσωρινό γάμο (Sighe) ως διέξοδο. Παρά το γεγονός ότι η πράξη αυτή είναι νόμιμη, δεν έχει την αποδοχή της κοινωνίας. Ποια μπορεί να είναι η λύση στο πρόβλημά της;
Η πρώτη μεγάλου μήκους της ιρανής Iντα Παναχαντέ ακολουθεί τα χνάρια των κινηματογραφιστών κοινωνικού ρεαλισμού. Ειδικό Βραβείο Ελπιδοφόρου Μέλλοντος στο τμήμα Ενα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών 2015. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix.
Η ταινία προβάλλεται στις 22.00 στην ΕΡΤ 2
Μοντέλο Για Φόνο (Copycat) του Τζον Αμιελ
Μια ντετέκτιβ του εγκληματολογικού και μια ψυχολόγος ειδικευμένη στους κατά συρροή δολοφόνους, προσπαθούν να παγιδέψουν έναν ψυχοπαθή που αντιγράφει τους φόνους διάσημων εγκληματιών σπέρνοντας τον φόβο και τον πανικό στην πόλη του Σαν Φρανσίσκο.
Η ταινία προβάλλεται στις 23.30 στο Open
Η Φυσική Ιστορία της Καταστροφής (The Natural History of Destruction) του Σεργκέι Λοζνίτσα
Εμπνευσμένη από το ομότιτλο βιβλίο του Βίνφριντ Γκέοργκ Ζέμπαλντ και βασισμένη σε υλικό αρχείου από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η νέα ταινία του Σεργκέι Λοζνίτσα διατυπώνει ένα κρίσιμο ερώτημα: είναι ηθικά αποδεκτό να χρησιμοποιείται εργαλειακά ο άμαχος πληθυσμός σε καιρό πολέμου; Είναι δυνατόν να δικαιολογηθεί η μαζική καταστροφή στο όνομα ενός ανώτερου «ηθικού» ιδεατού; Το ερώτημα παραμένει εξίσου φλέγον σήμερα όσο ήταν και πριν από 80 χρόνια, μιας και η επείγουσα φύση του αποτυπώνεται τραγικά στην επικαιρότητα.
Αντιπολεμικό ντοκιμαντέρ ή φιλογερμανική προπαγάνδα; Διαβάστε τη γνώμη του Flix εδώ.
Ξεφυλλίστε τον κατάλογο Α-Ζ, που περιλαμβάνει τις συνόψεις όλων των ταινιών, ΕΔΩ.
Δείτε το πρόγραμμα των ONLINE προβολών ΕΔΩ.
Η Συνωμοσία του Καΐρου (Boy from Heaven) του Ταρίκ Σαλέχ
Το τζαμί-πανεπιστήμιο του του Αλ Αζχαρ είναι κάτι παραπάνω από τόπος εκπαίδευσης και λατρείας. Αποτελεί τον ισλαμικό άξονα νομοθετικής παρέμβασης και πολιτικής επιρροής στα ζητήματα του αιγυπτιακού κράτους - κάτι που κανένας Πρόεδρος στο παρελθόν δεν κατάφερε να μετριάσει. Οπως σε όλες τις χώρες, αλλά ειδικά στον ισλαμικό κόσμο, η Εκκλησία αποτελεί πολιτικό όργανο. Γι' αυτό λοιπόν, όταν ο Μεγάλος Ιμάμης πεθαίνει, πρέπει να εκλεγεί από το συμβούλιο των Ιμάμηδων του Αλ Αζχαρ ο επόμενος. Για την κυβέρνηση αυτές είναι επικίνδυνες εκλογές. Ο Μεγάλος Ιμάμης είναι μία ισόβια θέση και θα επηρεάζει τα πολιτικά πράγματα σε βάθος χρόνου. Πρέπει να παρέμβουν και να επιβάλουν τον πιο φιλικά διακείμενο στον Αιγύπτιο Πρόεδρο. Αυτή είναι μία αποστολή για τον Ιμπραχίμ, έναν μεσήλικα πράκτορα της κυβέρνησης, ο οποίος έχει τον προσωπικό του πληροφοριοδότη ανάμεσα στους μαθητές του Αλ Αζχαρ. Μόνο που κάποιοι δολοφονούν τον σπιούνο του και υπάρχει έκτακτη ανάγκη να βρει άμεσα τον επόμενο έμπιστο. Αυτός θα είναι ο Ανταμ, ένα αθώο αγόρι από ένα ψαροχώρι της επαρχίας, αμόλυντο από τη διαφθορά και την πονηριά της μεγαλούπολης. Ο Ιμπραχίμ εμπλέκει τον Ανταμ στα βαθιά, αλλά πολύ σύντομα καταλαβαίνει ότι οι ανώτεροί του έχουν άλλες βλέψεις για τον «άγγελό» του.
Μπορεί να στηριχτεί αστυνομικό θρίλερ που διαδραματίζεται στους δαιδαλώδεις χώρους ενός τζαμιού; Ναι, ειδικά όταν η αφορμή είναι η διεφθαρμένη παρέμβαση του αιγυπτιακού κράτους κατά τη διάρκεια των εκλογών για τον επόμενο Μεγάλο Ιμάμη. Βραβείο Σεναρίου στο Φεστιβάλ Καννών 2022, επίσημη υποβολή της Σουηδίας για τα Οσκαρ. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix.
Η ταινία είναι διαθέσιμη στο Cinobo
Το Νησί του Μπέργκμαν (Bergman Island) της Μία Χάνσεν-Λοβ
Ο Τόνι και η Κρις είναι ένα παντρεμένο ζευγάρι, που εκτός από γονείς μίας μικρής κόρης, μοιράζονται και μία ακόμα μεγάλη αγάπη: το σινεμά. Ο Τόνι είναι σκηνοθέτης που τον έχουν προσκαλέσει σε κινηματογραφικό φεστιβάλ στη νήσο Fårö της Σουηδίας (το διάσημο νησί όπου έζησε ο Ινγκμαρ Μπέργκμαν και γύρισε τις σπουδαιότερες ταινίες του), ενώ η Κρις, σεναριογράφος, ψάχνει έμπνευση για να γράψει το επόμενο πρότζεκτ της. Οσο περνούν οι μέρες, το υποβλητικό τοπίο του νησιού, αλλά και το φάντασμα του σκηνοθέτη, αρχίζει υποσυνείδητα να επιδρά και να βαραίνει το ζευγάρι. Πόσα έχει θυσιάσει η Κρις από την δημιουργικότητά της για να γίνει μητέρα; Πόσο, αντιθέτως, η καριέρα του Τόνι δεν έχει επηρεαστεί; Κάποια στιγμή η Κρις αρχίζει να του διηγείται την ιστορία της νέας της ταινίας για μία χωρισμένη μητέρα και την περιστασιακή σχέση της με κάποιον που γνωρίζει στο Fårö. Η τέχνη μπερδεύεται με την πραγματικότητα, ή το σινεμά τολμά να επικοινωνήσει αλήθειες σε αυτή την ταινία μέσα στην ταινία. Θα βρει η Κρις τη δικαίωση και τη γαλήνη που ψάχνει μέσα από τις επιλογές της; Θα βρει την έμπνευσή της; Θα σωθεί αυτός ο γάμος;
H Μία Χάνσεν-Λοβ επιχειρεί να κοιτάξει μέσα από τον σπασμένο καθρέφτη τις σκηνές ενός γάμου, τοποθετώντας ένα παντρεμένο ζευγάρι κινηματογραφιστών στη νήσο Fårö (το σπίτι του Μπέργκμαν). Μία έξυπνη, σύνθετη ιδέα, όχι στιβαρά αναπτυγμένη ώστε να κερδίσει το μεγάλο στοίχημα. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix.
H ταινία είναι διαθέσιμη στο viva.gr
Σπιρτόκουτο του Γιάννη Οικονομίδη
Κορυδαλλός, Κυριακή πρωί. Καλοκαίρι, καύσωνας, ανοικτά παράθυρα. Η κάμερα μπαίνει σ' ένα από τα διαμερίσματα των πολυκατοικιών. Εκεί, ο 50χρονος Δημήτρης ουρλιάζει καντήλια στο τηλέφωνο. Ετσι όμως μιλάει ο Δημήτρης, έτσι κανονίζει τις δουλειές του με τους υπαλλήλους του στην καφετέρια. Βροντερά, έντονα, αθυρόστομα, «αντρίκια». Στην κουζίνα η γυναίκα του Μαρία βηματίζει πάνω κάτω, βράζοντας. Είναι πρωί, αλλά αυτό που πίνει, και σπάει το ποτήρι στο νεροχύτη, δεν είναι νερό. Ούτε ο τρόπος που κατασπαράζει βουλιμικά ένα φρούτο βοηθάει. Μοιάζει παγιδευμένη, δεν τη χωράει το δέρμα της. Οταν ξυπνήσουν και τα παιδιά, θα κάνουν κι εκείνα από ένα τηλεφώνημα. Δεν έχει σημασία σε ποιον και γιατί, όσο το ότι όλη η ασφυκτική μπόχα, όλη η αμάσητη βία που κυριαρχεί στο σπιρτόκουτο που μεγάλωσαν έχει περάσει κάτω από το δέρμα τους. Τη συνεχίζουν. Αβίαστα. Μόνο που τα σπιρτόκουτα είναι εύφλεκτα. Μία σπίθα, μία αφορμή και γίνονται παρανάλωμα. Ενα πρωινό με καύσωνα, κάτι τέτοιο περιμένει τον «ελληναρά» Δημήτρη.
Παροξυσμικό, ηλεκτρισμένο, γενναίο, με μία δική του νεορεαλιστική φόρμα και κινηματογραφική γλώσσα, το «Σπιρτόκουτο» στέκεται ως μία από τις πιο επιδραστικές ταινίες του ελληνικού σινεμά. Και, δυστυχώς, 20 χρόνια μετά, τo ντεμπούτο του Γιάννη Οικονομίδη συνεχίζει να φτύνει αλήθειες μαζί με τα μπινελίκια του. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix.
Η ταινία είναι διαθέσιμη στο ΕΡΤFlix
Βλέπουμε στο Σπίτι: Αναζητήστε όλες τις προτάσεις του Flix για τις μέρες χωρίς αίθουσες στην ειδική ενότητα «Βλέπουμε στο Σπίτι» που ανανεώνεται συνεχώς
