H πρεμιέρα της μίνι σειράς του FOX είχε συνοδευτεί από μπόλικο πρώιμο hype συγκεντρωμένο γύρω από την δημιουργική φιγούρα που (λανθασμένα, ως είθισται σε αντίστοιχες τηλεοπτικές περιπτώσεις) δέσποζε ως κεντρική, τον διαβόητο Μ. Νάιτ Σιάμαλαν, παραγωγό της σειράς και σκηνοθέτη μόνον του πρώτου επεισοδίου.
Η εμπλοκή του Σιάμαλαν επισκίαζε οτιδήποτε άλλο δημιουργικό γύρω από τη σειρά, ειδικά από τη στιγμή που έμοιαζε το είδος της ιστορίας που σήκωνε, σχεδόν απαιτούσε, ένα από τα θρυλικά twists του σκηνοθέτη, ο οποίος στο μεταξύ ορκιζόταν πως πλέον δεν παίζει έτσι βρώμικα. Είχε δίκιο, αλλά βιαζόμαστε.
Διαβάστε ακόμα: Από αυτήν την Πέμπτη μπαίνουμε στο «Wayward Pines» και... δεν ξαναβγαίνουμε ποτέ
Το «Wayward Pines» είναι μια μίνι σειρά βασισμένη σε ομώνυμη τριλογία μυθιστορημάτων την οποία διασκεύασε για τη μικρή οθόνη ο Τσαντ Χοτζ, που προηγουμένως είχε δημιουργήσει το «Playboy Club». Ο Χοτζ, εκμεταλλευόμενος την διάθεση του δικτύου για γερή είσοδο στο παιχνίδι των πρεστίζ event series που μετά την επιτυχία του «True Detective» όλοι ήθελαν για τα δίκτυά τους, μάζεψε ένα πολύ δυνατό καστ: Ο Ματ Ντίλον πρωταγωνιστεί ως Ήθαν Μπερκ, ένας πράκτορας που βρίσκεται σε μια απομονωμένη πόλη, κάτι μεταξύ Twin Peaks και της πόλης-φρούριο που είχε στήσει ο Governor στο «Walking Dead».
Εκεί, σύντομα θα διαπιστώσει πως δεν υπάρχει τρόπος να δραπετεύσει και πως όλοι φέρονται περίεργα, σα να συντηρούν ένα τεράστιο, αμήχανο, αναίτιο συλλογικό ψέμα, κάνοντας έτσι τα πρώτα επεισόδια της σειράς να θυμίζουν στην πραγματικότητα το θρυλικό «Prisoner»- απλά με λιγότερο χιούμορ και περισσότερη ένταση. Μερικοί από τους creepy χαρακτήρες της πόλης είναι η νοσοκόμα Παμ που ξεκάθαρα δεν είναι νοσοκόμα, την οποία παίζει η Μελίσα Λίο, η αγνοούμενη πράκτορας Κέιτ (και πρώην κοπέλα του Ήθαν) της Κάρλα Γκουτζίνο, ο ντόπιος σερίφης του Τέρενς Χάουαρντ που η σειρά γρήγορα ξεχνά ότι τον έχει, ο Δρ. Τζένκινς του πάντα συναρπαστικού Τόμπι Τζόουνς, η σύζυγος του δημάρχου της αποτελεσματικά απειλητικής Χόουπ Ντέιβις, και η σύζυγος του Ήθαν, Τερέσα (στο ρόλο η Σάνιν Σόσαμον), που επίσης θα βρεθεί υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες στο Wayward Pines.
Το πρώτο μισό της σειράς στήνει με όσο πιο αποτελεσματικό και αόριστα απειλητικό τρόπο το επιθυμητό απόκοσμο κλίμα παράνοιας που πλανάται διαρκώς πάνω από την πόλη. Κανείς δε μπορεί να δραπετεύσει, όλοι είναι εκεί χωρίς να είναι απολύτως σαφές πώς βρέθηκαν εκεί. Και, κυριότερα, τα πάντα είναι πλαστά, ψεύτικα, εικονικά. Κανείς δεν είναι αυτό που λέει πως είναι. Το πρώτο πλήγμα για τη σειρά είναι πως σύντομα σε απομακρύνει: Αν είναι τόσο βέβαιο πως τα πάντα είναι ένα ψέμα, τότε γιατί να νοιαστείς.
Δείτε επίσης: Η αλήθεια είναι στο πρώτο teaser «X-Files»
Ευτυχώς εδώ μπαίνει η υπόσχεση του Σιάμαλαν πως αυτή τη φορά δε θα κρύβεται ένα twist στο τέλος της διαδρομής που θα σου τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια. Παρά, στο 5ο μόλις επεισόδιο, στη μέση ακριβώς της ιστορίας, αποκαλύπτονται τα πάντα. Χωρίς μπλόφες, χωρίς εφετζίδικα ερωτηματικά. Είναι κάπως άτσαλα δοσμένο, αλλά αδιαμφισβήτητα αποτελεσματικό και άπειρα διασκεδαστικό, καθώς επί 40 τηλεοπτικά λεπτά, η Χόουπ Ντέιβις κάθεται απέναντι από τρία πιτσιρίκια (μεταξύ των οποίων ο γιος του Ήθαν) και τους εξηγεί χαρτί και καλαμάρι όλη την αλήθεια.
Spoilers, αν δεν ήταν ήδη σαφές, ακολουθούν από εδώ και πέρα.
Η αλήθεια για το Wayward Pines είναι τόσο εξωφρενική που, δίχως να βγάζει το παραμικρό νόημα, καταφέρνει να σε κάνει να νοιαστείς ξανά. Το σχέδιο του Δρ. Τζένκινς, που αποκαλύπτεται πως στην πραγματικότητα έχει ένα πολύ πιο ‘παρανοϊκός επιστήμονας’ όνομα, Ντέιβιντ Πίλτσερ, είναι κωμικά αισιόδοξο: Θα μάζευε ανθρώπους από σκηνές ατυχημάτων, θα τους πάγωνε, με σκοπό να τους ξυπνήσει, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού του, μερικές χιλιάδες ετών αργότερα, επειδή α) αυτό είναι κάτι που έχει τη δυνατότητα να κάνει, οπότε γιατί όχι, και β) τότε υπολογίζει πως θα έχει ολοκληρωθεί η πλήτης διάλυση του ανθρωπίνου γένους(!).
Δείτε κι αυτό: Φρέσκα τρέιλερ! 9 νέες σειρές μας αποκαλύπτονται από το Σαν Ντιέγκο Comic-Con
ΟΚ. Δεκτό. Δηλαδή προφανώς είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό μη ξέροντας αν πρέπει να βάλω τα γέλια ή να αρχίσω να βαράω παλαμάκια, αλλά αυτός ο συνδυασμός συναισθημάτων μετράει πάντα στα υπέρ μιας εξωφρενικής σειράς.
Στο β’ μισό η λογική αλλάζει τελείως. Ο Ήθαν γίνεται σερίφης και, αντί να προσπαθεί να αποδράσει, τώρα (που ξέρει την αλήθεια) προσπαθεί να κρατήσει τον κόσμο μέσα. Αυτό σημαίνει πως θα έρθει αντιμέτωπος με μια ομάδα εξτρεμιστών με ηγέτη την Κάρλα Γκουτζίνο, που προσπαθούν να βάλουν ένα τέλος στην παρανοϊκή κοινωνία ελέγχου του Πίλτσερ, καθώς και το να λέει ψέμματα στη γυναίκα του σχετικά με το πού (και το πότε) βρίσκονται.
Αφενός αυτό αποτελεί τη βάση μιας πολύ ενδιαφέρουσας ιδέας. Το «Wayward Pines» εδώ αποκτά αποχρώσεις του σφόδρα υποτιμημένου «Village» του ίδιου του Σιάμαλαν, καθώς μοιράζεται κοινωνικοπολιτικές ιδέες. Για το πώς η απότομη απομάκρυνση από μια μολυσμένη κοινωνία υπό όρους φόβου, ψέμματος και ελέγχου, δε μπορεί παρά να δημιουργήσει κύκλο και να επιστρέψει στα ίδια αποτελέσματα. Ο Πίλτσερ δεν θέλει να σώσει το ανθρώπινο γένος (που στο μεταξύ, στο έτος 4,024 έχει μετεξελιχθεί σε μια μορφή τέρατος δίχως συνείδηση με το ψευδώνυμο Abbie), θέλει στην πραγματικότητα να μπορεί να το ελέγχει.
Διαβάστε κι αυτό: «Show me a Hero» και θα σου δείξω μια σειρά που περιμένουμε σαν τρελοί
Έτσι, μαθαίνουμε πως πριν την τωρινή εκδοχή του Wayward Pines υπήρχε και μια προηγούμενη, που κατέληξε σε μακελειό, κάτι που πάει να γίνει και τώρα όταν ο Πίλτσερ χάνει τον έλεγχο της δημιουργίας του. Όταν ο Ήθαν λέει την αλήθεια στον ενήλικο πληθυσμό της πόλης, ο Πίλτσερ αφήνει να περάσουν τα όρια του Wayward Pines τα τέρατα που παραμονεύουν στον έξω, κατεστραμμένο κόσμο, επιχειρώντας να βάλει ένα τέλος στη 2η εκδοχή του πειράματός του πριν κάνει restart με την 3η γενιά ‘κοιμισμένων’.
Ενδιαμέσως όμως, υπάρχουν λογιστικά προβλήματα τα οποία η σειρά πολύ απλά δε μπορεί να προσπεράσει. Το να αποδεχτούμε το εξωφρενικό σχέδιο του Πίλτσερ είναι ένα πράγμα, όμως για σερί επεισοδίων, οι συμπεριφορές χαρακτήρων δεν δικαιολογούνται. Το ότι κανείς δε μιλάει σε κανέναν είναι κάτι λιγότερο ουσιαστικό και περισσότερο πατερίτσα, ώστε να μείνει σε ισχύ η κοινωνία του Πίλτσερ. Οι χαρακτήρες, τα κίνητρά τους και οι δεσμοί τους, μοιάζουν σε σημεία τόσο σχηματικά και χάρτινα, που καταλήγουν απλά σύμβολα πίσω από τις ενδιαφέρουσες ιδέες της ιστορίας.
Το δε φινάλε, είναι ακατανόητα βιαστικό: Η νοσοκόμα Παμ και η τρομοκράτισα Κέιτ (ύστερα από την θυσία του Ήθαν που τελικά προστατεύει αυτή την τελευταία πηγή ζωής της ανθρωπότητας) μοιάζουν να έρχονται σε συνεννόηση σχετικά με το μέλλον. Και… ξαφνικά, μεταφερόμαστε μερικά χρόνια ακόμα στο μέλλον, όπου αυτός ο ακατνόητος κύκλος ελέγχου και φόβου ζει και βασιλεύει, υπό διαφορετικούς πλέον όρους. Η θέα των πτωμάτων και η ιδέα των παγωμένων ενηλίκων γεννά όνειρα ενός σίκουελ σε λογική περισσότερο μιας YA δυστοπίας, αλλά για κλείσιμο της παρούσας ιστορίας, άμοιζε πρόχειρο και ατελές.
Θυμηθείτε επίσης: Ο Ντέιβιντ Λιντς επιστρέφει (τελικά) στο «Twin Peaks» - ελπίζουμε αυτή τη φορά οριστικά!
Υπάρχουν τρομερά ενδιαφέρουσες ιδέες εδώ, για το πώς ο φόβος γεννά κοινωνίες ελέγχου παραδομένες σε έναν κύκλο καταπίεσης, αλλά είναι κρίμα που παραμένουν σχετικά ανεξερεύνητες, ειδικά από τη στιγμή που πολλά από τα μεσαία επεισόδια (τόσο στο α’ όσο και στο β’ μέρος της ιστορίας) δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμα.
Αλλά ακόμα κι έτσι, για τις μικρές απολαύσεις που προσφέρει, για το επιτυχημένο κλίμα παράνοιας που χτίζει, για το φανταστικά παρανοϊκό 5ο επεισόδιο και το γενικότερο πλήρες τουμπάρισμα της ιστορίας, και για το τεράστιας συμβολικής δύναμης προσωπικό ταξίδι του Ήθαν (από μαχητής ελευθερίας που δεν πιστεύει τίποτα, σε πειθήνιο όργανο επιβολής ενός συστήματος καταπίεσης), το «Wayward Pines» ήταν μια περίεργη, άνιση, συχνά άστοχη, μα εν τέλει αρκετά ενδιαφέρουσα σειρά, που δοκίμασε να πει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα- έστω κι αν στην πορεία παρασύρθηκε υπερβολικά από την ίδια της την αφήγηση.
Κάντε επανάληψη σε όλες τις τηλεοπτικές σειρές του χειμώνα εδώ:
- 25 σειρές για το μισό ‘15, 1ο μέρος: «Mad Men», «The Walking Dead», «Game of Thrones», «Banshee», «Louie», «Inside No. 9», «Scandal»
- 2ο μέρος: «Man Seeking Woman», «Galavant», «Unbreakable Kimmy Schmidt», «Other Space»
- 3o μέρος: «The Flash», «iZombie», «Agent Carter», «Daredevil»
- 4ο μέρος: «Brooklyn Nine-Nine», «Community», «Broad City», «Veep», «Silicon Valley», «Parks and Recreation», «Last Week with John Oliver»
- 5ο μέρος: «Empire», «Better Call Saul», «Sense8» και τα άλλα νέα δράματα
