Με μεγάλη περηφάνεια στην επίσημη ιστοσελίδα του ο Μάικλ Μουρ ανακοίνωσε το πόρισμα της ψηφοφορίας της Κινηματογραφικής Ενωσης Αμερικής: το ιστορικό State Theatre of Traverse City του Μίσιγκαν, ένας κινηματογράφος που χρονολογείται πάνω από αιώνα αλλά τον ανακαίνισε και τον διευθύνει αφλοκερδώς τα τελευταία 5 χρόνια ο ντοκιμαντερίστας σκηνοθέτης, ψηφίστηκε ως η καλύτερη αίθουσα της Αμερικής.
Μέσα στον Ιούνιο θα κοπεί το 1 εκατομμυριοστό εισιτήριο που έκοψε ο κινηματογράφος αυτή την πενταετία. Κι αυτό που κάνει αυτό το γεγονός ακόμα πιο αξιόλογο είναι ότι το State Theatre of Traverse City βρίσκεται σε μία περιοχή 16.000 κατοίκων. Επιπλέον, δεν δείχνει blockbusters αλλά μικρότερες, indie και ξενόγλωσσες παραγωγές - ταινίες που ανοίγουν στα μικρά κυκλώματα των 200 αιθουσών.
«Ακόμα και μ' αυτούς τους περιορισμούς, σε 298 εβδομάδες λειτουργίας...» λέει ο Μουρ «κερδίσαμε την Νο1 θέση στο κόψιμο εισιτηρίων στις 78 από αυτές, για την ταινία που δείχναμε, ενώ ήμασταν σταθερά στο ΤΟΡ 10 στις 171 εβδομάδες!»
Ποια είναι λοιπόν η συνταγή του; Τι κάνει το State Theatre of Traverse City τόσο επιτυχημένο κινηματογράφο;
Ο Μάικλ Μουρ εξηγεί αναλυτικά:
- Δείχνουμε μόνο πραγματικά καλές ταινίες. Εχω το περιθώριο ως καλλιτεχνικός διευθυντής να απορρίπτω τα σκουπίδια των στούντιο και τις μετριότητες που μπορεί να δει κανείς σε multiplex.
- Είμαστε κοινοτικός κινηματογράφος, έχουμε απορρίψει εξ αρχής την ανάγκη να βγάζουμε κέρδος.
- Δεν κλέβουμε τον κόσμο. Μπορείς να δεις ταινία πρώτης προβολής με 6 ευρώ (8 δολάρια) και 4 για τα παιδιά. Οι μεταμεσονύχτιες προβολές του σαββατοκύριακου είναι 3 ευρώ, ενώ τα κυριακάτικα πρωινά τα παιδιά έχουν προβολές με 0.25 λεπτά. Το ίδιο στοιχίζει να δεις μία κλασική ταινία τα απογεύματα της Τετάρτης. Μακριά από εμάς τα ποπ κορν των 8 ευρώ! Σε εμάς στοιχίζει 1.50 το ποπ κορν και 0.80 λεπτά η σοκολάτα. Με άλλα λόγια: πιστεύουμε ότι όλος ο κόσμος πρέπει να μπορεί να πηγαίνει ένα σινεμά!
- Πώς γίνεται αυτό; Είμαστε κοινοτικός κινηματογράφος και όπως οτιδήποτε κοινοτικό στην Αμερική, οι κάτοικοι προσφέρονται ως εθελοντές. Εθελοντές σερβίρουν το ποπ κορν, κόβουν τα εισιτήρια ή βρίσκονται στο ταμείο. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί ένας δικαστής να σε πηγαίνει στη θέση σου, μία μαμά να σου δίνει το πρόγραμμά σου, ένας μανάβης να σου δίνει ρέστα στο ταμείο. Η ανταμοιβή τους είναι με δωρεάν εισιτήρια και τη χαρά ότι όλοι μαζί λειτουργούμε τον κινηματογράφο της πόλης μας.
- Καταφέραμε να έχουμε τις καλύτερες συνθήκες προβολής. Δείχνουμε ταινίες με τον τρόπο που πρέπει να βλέπει κανείς σινεμά: σε οθόνη 15 μέτρων. Εχουμε την καλύτερη εικόνα και τον καλύτερο ήχο, τα πιο αναπαυτικά καθίσματα της χώρας, εντυπωσιακή βελούδινη αυλαία και 3000 φωτάκια στο ταβάνι του θεάτρου που δημιουργούν την εντύπωση έναστρου ουρανού.
- Από τον Βιμ Βέντερς μέχρι τον Ντέιβιντ Ο. Ράσελ σκηνοθέτες έχουν έρθει για να παρουσιάσουν την πρεμιέρα της ταινίας τους στον κινηματογράφος μας. Τους το έχω πει: «αν επέτρεπαν σε εμάς τους σκηνοθέτες να σχεδιάζουμε τις αίθουσες, το κοινό θα είχε πάθει την πλάκα του...»
- Εκτός από τα προσεχώς δεν παίζουν διαφημίσεις πριν από τις ταινίες μας. Εχεις έρθει εδώ για να δεις σινεμά, όχι τηλεόραση.
- Η τακτική μας με τα κινητά τηλέφωνα είναι απλή: αν σε πιάσουμε να μιλάς, να στέλνεις μήνυμα ή να τσεκάρεις το μέιλ σου μέσα στην ταινία σου απαγορεύεται η είσοδος στον κινηματογράφο δια παντός. Καμία ανοχή για όσους ενοχλούν τους υπόλοιπους θεατές να απολαύσουν μία ταινία.
- Κάθε καλοκαίρι παρουσιάσουμε το δικό μας φεστιβάλ, το Traverse City Film Festival - όχι μόνο στον κινηματογράφο μας αλλά και σε 7 ακόμα αίθουσες. Κόβουμε 100.000 εισιτήρια από τις 30 Ιουλίου μέχρι τις 4 Αυγούστου.
Και κλείνοντας ο Μουρ μας απευθύνει δημόσια πρόσκληση: « Το 2016 ο ιστορικός κινηματογράφος θα κλείσει 100 χρόνια λειτουργίας. Αν περνάτε από την πολιτεία μας, ελάτε! Σας περιμένουμε. Ευχαριστούμε πολύ την Κινηματογραφική Ενωση Αμερικής (MPAA) και υποσχόμαστε να συνεχίσουμε με την ίδια ποιότητα να μοιραζόμαστε με το κοινό την μαγεία του σινεμά...»
Ενώ καταλαβαίνουμε την πολυτέλεια που κρύβεται στη δεύτερη ανάγνωση των λόγων του (η μη-κερδοσκοπική αλλά στηριζόμενη κυβερνητικά επιχείρηση έχει το περιθώριο όλων των παραπάνω) δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν γλυκαθήκαμε. Κάπως έτσι θα στήναμε και το δικό μας σινεμά...
