Ο Κωνσταντίνος Βήτα εκτός από το soundrack της ζωής μας, από τους Στέρεο Νόβα και μέχρι τώρα με τους προσωπικούς του δίσκους, έχει γράψει υπέροχη μουσική για ταινίες.
Στο τελευταίο φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής κι έχει προφανώς μια έντονη προσωπική σχέση με τον κινηματογράφο.
Η οποία μερικές φορές τον οδηγεί να εκφράζει δημοσίως την άποψή του για ταινίες που τον ενθουσιάζουν.
Πράγμα που έκανε μόλις για το «Nymphomaniac» του Λαρς Φον Τρίερ, μέσα από την σελίδα του στο facebook.
Nymphomaniac - το νέο φίλμ του Λαρς
Ωραία είναι και τα Όσκαρ, και οι ηθοποιοί που τα πήραν εξαιρετικοί, όσο και οι σκηνοθέτες , όμως εδώ στην Ευρώπη ένας σκηνοθέτης που όλοι λίγο πολύ έχουμε αγαπήσει κάποιες ταινίες του και συγκεκριμένα ο Λαρς Φον Τρίερ παίζει αυτόν τον καιρό με το νέο του φιλμ «Nymphomaniac». Ναι γι αυτή τη ταινία θέλω να μιλήσω. Μια ταινία βαθιά φιλοσοφική και υπαρξιακή πού μέσα από τα κατώτερα κέντρα μιας γυναίκας βρίσκει αφορμή να μιλήσει για την πνευματική υπόσταση του ανθρώπου.
Για το ρήγμα που έχει υποστεί ο κάθε άνθρωπος μέσα του και πως ζει μέσα στα χρόνια αποκομμένος από την ψυχή του. Άλλες φορές το σεξ γίνεται ένα τυφλό όραμα που η υπόσταση ακολουθεί ενώ μετά από αυτό το στάδιο αποκόβεται παντελώς από τον εαυτό του , χωρίς συνείδηση και χωρίς καμία αναφορά ταξιδεύει μόνος του στον βαθύ πόνο μήπως και βιώσει κάτι από την χαρά.
Όχι την ψυχική γιατί αυτή απλά από τον σεισμό βρίσκεται σε άλλη νησίδα αλλά μια σωματική. Μέσα από την ηρωίδα του διασχίζουμε την ιστορία του κόσμου αλλά και των γραμμάτων , των τεχνών και της επιστήμης για να καταλήξουμε στο πως μπορεί ο άνθρωπος να ξαναενωθεί με τον εαυτό του.
Υπάρχει τρόπος; Ναι , υπάρχει , μέσα από μια βαθιά εξομολόγηση όλα θα ανατραπούν , η γυναίκα θα αναγνωρίσει ποια είναι , όμως επειδή ο άνθρωπος είναι τόσο αδύναμος μας ξαναδείχνει για άλλη μια φορά την έλλειψη αυτοδιαχείρισης της συνείδησης του και καταστρέφει όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και τον συνάνθρωπό του που μέχρι πριν του ζητούσε έλεος.
Ο σκηνοθέτης των ανθρώπινων αδυναμιών , ενώνει μέσα στο φιλμ αυτό όλες του τις ταινίες για να δημιουργήσει μια πανανθρώπινη φωνή. Εκεί πού όλοι έχουν χαθεί μέσα στην περιγραφή και τον βιντεοπολτό διανοιακών σεναρίων και απίστευτων εικόνων που απομακρύνουν τον κάθε πολίτη του κόσμου από την ουσία του, ο Τρίερ παίρνει τα κατώτερα μας κέντρα για να επαναπροσδιορίσει τις ανθρώπινες αξίες, την συμβολή της μετάνοιας και το ηθικό ζήτημα.
Όχι η ταινία αυτή δεν είναι μια πορνό ταινία για μια νυμφομανή όπως όλοι πιστέψαμε και όπως ο Τρίερ μας άφησε να χασκογελάμε όταν είδαμε το τρέιλερ, αλλά μια πολύ μεγάλη ταινία για τον άνθρωπο.
