Φεστιβάλ / Βραβεία

53o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Ημέρα δεύτερη

of 10

Ποια ταινία παίρνει το προβάδισμα στο Διαγωνιστικό Τμήμα; Πώς τα πάνε οι ελληνικές; Ποια είναι η αποκάλυψη του Φεστιβάλ; Διαβάστε καθημερινά τις κριτικές του Flix για τις ταινίες του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

53o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Ημέρα δεύτερη

«Tabu» / «Σαν σε Ονειρο», Μιγκέλ Γκόμες, Πορτογαλία-Γερμανία-Γαλλία-Βραζιλία, Ανοιχτοί Ορίζοντες

Η πορτογαλέζικη απάντηση στο «The Artist», ή και… κάτι παραπάνω; Μια σπάνια, ιδιαίτερη, εστέτ και ταυτόχρονα σπαρακτική σπουδή πάνω στο «Tabu» του Μουρνάου, ορισμός του μεταμοντέρνου. Μια ταινία που ξεκίνησε ως έκπληξη στο περσινό Φεστιβάλ Βερολίνου και φτάνει να διεκδικεί τις μεγαλύτερες διεθνείς διακρίσεις. Διαβάστε τη γνώμη του Flix για την ταινία και δείτε clip και φωτογραφίες.

capital

«Le Capital» / «Το Κεφάλαιο», Κώστας Γαβράς, Γαλλία, Ανοιχτοί Ορίζοντες

Δίνοντας συνέχεια στο πολιτικό σινεμά του, ο Κώστας Γαβράς επιτίθεται, με τον γνωστό υπόγειο κυνισμό του, στο τραπεζικό σύστημα. Διαβάστε τη γνώμη του Flix για την ταινία εδώ. Διαβάστε τη συνέντευξη του Flix με τον Κώστα Γαβρά εδώ.

love

«Miłość» / «Αγάπη», Σλάβομιρ Φαμπίτσκι, Πολωνία, Διεθνές Διαγωνιστικό

Ενα νεαρό ζευγάρι περιμένει παιδί. Ο Τόμεκ μοιάζει τρελά ερωτευμένος με τη Μαρία. Εκείνη, φύσει πιο συγκρατημένη και ώριμη, τον προειδοποιεί ότι θέλει να αλλάξει δουλειά: ο προϊστάμενός της και Δήμαρχος της μικρής Πολωνικής τους πόλης, έχει εμμονή μαζί της. Ο Τόμεκ, άβουλος, φοβισμένος, δεν της δίνει σημασία. Μέχρι που ξεσπάει μία τραγωδία: η Μαρία πέφτει θύμα βιασμού από τον δήμαρχο, λίγες μέρες πριν γεννήσει, κάτι που θα εντείνει την επιλόχειο κατάθλιψη. Οταν τολμά να εκμυστηρευτεί στον άντρας της τι έχει συμβεί, η θλίψη, ο πόνος, ο εγωϊσμός, οι ενοχές, η εκδίκηση θα αναμετρηθούν σώμα με σώμα με την αγάπη. Βραδυφλεγές, εσωτερικό δράμα χαρακτήρων που χτίζεται υποβλητικά μέσα από στιβαρές ερμηνείες, την ανατριχιαστικά παγερή ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο Φαμπίτσκι και το σενάριο που επιμένει να δείχνει ότι τη ζωή τη δημιουργούν όχι οι αποφάσεις, όσο οι καταστάσεις. Οπως και η πραγματική αγάπη είναι αποτέλεσμα αντοχών, κι όχι απαραίτητα ευτυχίας. Π.Λ.

peirateia

«Kapringen» / «Μια Πειρατεία», Τομπίας Λίντχολμ, Δανία, Διεθνές Διαγωνιστικό

Η πρώτη «σόλο» σκηνοθετική δουλειά από τον σεναριοργάφο του «Κυνηγιού» του Τόμας Βίντερμπεργκ, είναι ένα τεταμένο θρίλερ για μια πειρατεία ενός δανέζικου φορτηγού πλοίου. Διαβάστε περισσότερα για το φιλμ και δείτε το τρέιλερ.

tepenin

«Tepenin Ardi» / «Πέρα απ’ το Λόφο», Εμίν Αλπέρ, Τουρκία-Ελλάδα, **Ματιές στα Βαλκάνια

Μια ελληνοτουρκική συμπαραγωγή, πρώτη μεγάλου μήκους ενός πολλά υποσχόμενου Τούρκου σκηνοθέτη, κοιτάζει με προσοχή και υπόγειο χιούμορ την ψυχολογία μιας ολόκληρης χωρας. Κι όχι μόνο. Διαβάστε τη γνώμη του Flix για την ταινία εδώ.

koundouros

«Το Πλοίο για την Παλαιστίνη», Νίκος Κούνδουρος, Ελλάδα, Ελληνικές Ταινίες

Οπως και να τη περιγράψεις, η καινούρια ταινία του Νίκου Κούνδουρου «To Πλοίο για την Παλαιστίνη» είναι κάτι που δεν περιγράφεται: μια κατά λάθος παρωδία που καλύπτει το κενό ανάμεσα στο «Μπορντέλο» και τα... τούρκικα σίριαλ! Διαβάστε τη γνώμη του Flix για την ταινία εδώ.

kitrini

«Κίτρινη Πόλη», Σάββας Κατιρτζίδης, Ελλάδα, Ελληνικές Ταινίες

Σε μια πόλη που κινείται στον κόσμο της φαντασίας αλλά μοιάζει απελπιστικά με την Αθήνα, πέντε «άστεγοι αλήτες», απόβλητοι της κοινωνίας για διαφορετικούς ο καθένας λόγους, ζουν σ’ ένα σφραγισμένο σπίτι. Εκεί εκτονώνουν τις επιθυμίες και τις ψυχώσεις τους, ξετυλίγουν τις σχέσεις τους, βιώνουν ονειρικά και εναλλάξ τον μελλοντικό τους θάνατο και σχεδιάζουν την αποτίναξη της εξουσίας που τους περιορίζει στο εγκαταλελειμμένο αρχοντικό.

Στην πρώτη του μεγάλου μήκους, ο Σάββας Κατιρτζίδης έχει πολλά να πει. Και τα χωράει όλα μέσα στα 98 λεπτά της ταινίας, ώστε να ξεχειλίσουν προς όλες τις κατευθύνσεις. Φουτουριστική τελολογία, αντικαθεστωτικά τσιτάτα, κατατρεγμένες τρανς, μεγαλοαστική παρακμή, αυτοκτονικές τάσεις, παρεΐστικά βράδια, επανάσταση και πάρτι! Από την αρχή κιόλας της ταινίας γίνεται προφανές ότι ο σκηνοθέτης θαυμάζει τον Νίκο Νικολαΐδη και η αυθόρμητη σύγκριση βλάπτει την ταινία ακόμα περισσότερο. Οι φορμαλιστικοί διάλογοι αποδίδονται όχι απλώς επιτηδευμένα, αλλά κακοπαιγμένα, η εστέτ σκηνοθεσία δεν έχει αιτιολόγηση για να μπορέσει να σταθεί ως κάτι στιλιστικά ενδιαφέρον αλλά και με περιεχόμενο και το αποτέλεσμα είναι μια επιδερμική αλλά πομπώδης ταινία.

Εκείνο που τελικά επιβιώνει είναι το τόσο ενδιαφέρον πρόσωπο της Αργυρούς Κουρλίτη (θυμηθείτε τη μικρού μήκους «Κλέφτρα»), που παγιδεύει, θέλοντας και μη, το βλέμμα στην οθόνη. Λ.Γ.

Βρείτε εδώ το αναλυτικό πρόγραμμα προβολών του 53ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Διαβάστε εδώ τα πάντα για το 53ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπως εξελίσσονται καθημερινά