25 Αυγούστου 1944. Οι σύμμαχοι εισβάλουν στο Παρίσι. Η Βαρσοβία έχει καταστραφεί τρεις εβδομάδες νωρίτερα από τους Γερμανούς. Λίγο πριν την αυγή, ο Ντίτριχ φον Σόλτιτζ, Γερμανός στρατιωτικός διοικητής στο Παρίσι, ετοιμάζεται να εκτελέσει τις εντολές του Αδόλφου Χίτλερ: να ανατινάξουν το Παρίσι. Γέφυρες και μνημεία είναι έτοιμα να εκραγούν… κι όμως το Παρίσι δεν καταστρέφεται. Ποιοι ήταν οι λόγοι που έκαναν τον Σόλτιτζ να αρνηθεί να υπακούσει τις διαταγές;
Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, τα οποία στο παρελθόν έχουν δώσει μια ακόμη ταινία πάνω στο θέμα το « Paris brûle-t-il?» του Ρενέ Κλεμάν, αλλά και στο θεατρικό του Σερίλ Ζελί που φαντάζεται μια συνάντηση ανάμεσα στον διοικητή του κατεχόμενου από τους Γερμανούς Παρισιού και του Σουηδού προξένου, το «Diplomatie» είναι σχεδόν ανέλπιστα, μια συναρπαστική ταινία.
Ανέλπιστα γιατί διαδραματίζεται στο μεγαλύτερο μέρος του στο εσωτερικό ενός δωματίου ξενοδοχείου και ακολουθεί την συνομιλία δύο ανδρών που βρίσκονται απέναντι σε μια απόφαση που θα καθορίσει όχι μόνο την μοίρα μιας πόλης, αλλά την ίδια την Ευρωπαϊκή ιστορία.
Βλέποντας το φιλμ, ακούγοντάς τους να παραθέτουν τα επιχειρήματά τους, ακόμη κι αν εκ προοιμίου ξέρουμε όλοι ότι το Παρίσι δεν ανατινάχθηκε, δεν μπορείς παρά να εμπλακείς σε αυτή την γοητευτική, ιδιοφυή, αγωνιώδη αναμέτρηση λογικής και ηθικής, υποταγής στις διαταγές μιας ηγεσίας και σε ένα μεγαλύτερο ανθρώπινο καθήκον.
Μέσα από τις σπουδαίες ερμηνείες των Νιλς Αρεστρουπ, ο οποίος είχε υποδυθεί τον ίδιο ρόλο και στην Παρισινή σκηνή και στον Αντρέ Ντισολιέ, μέσα από μια σφιχτοδεμένη, καλοκουρδισμένη σκηνοθεσία που ξέρει να κρατά την αγωνία, το φιλμ εξελίσσεται σαν ένα τεταμένο θρίλερ που σε παρασύρει με ευκολία στην δίνη του.
Και το γεγονός ότι στο πίσω μέρος του μυαλού σου εξακολουθεί να παραμένει σε όλη την διάρκεια της ταινίας, αγκιστρωμένη η σκέψη του «τι θα μπορούσε να είχε συμβεί» προσδίδει στην ταινία μια σχεδόν ανατριχιαστική αίσθηση που της προσδίδει ακόμη μεγαλύτερο αντίκτυπο και αποτελεσματικότητα.
