Bullhead του Μάικλ Ρ. Ρόσκαμ -Βέλγιο
Από την πρώτη προβολή του στο περσινό φεστιβάλ του Βερολίνου, το «Bullhead» τοποθετήθηκε ως μια ταινία με σημαντικό εκτόπισμα, αν και το σκοτεινό της θέμα, η απαισιόδοξη ματιά, η βίαιη φύση της, μάλλον υπονόμευαν τις πιθανότητές της ως Oscar contender. Με φόντο τα εκτροφεία βοοειδών της Φλαμανδίας και την μαφία ορμονών, το φιλμ του Ρόσκαμ ξεδιπλώνει μια επώδυνη προσωπική ιστορία υπό την μορφή ενός θρίλερ και με φόντο έναν ευρύ κοινωνικό καμβά. Συν τοις άλλοις φιλοξενεί μια σαρωτική ερμηνεία από τον κυριολεκτικά μεταμορφωμένο Ματίας Σούναρτς, που θα βρισκόταν χωρίς αμφιβολία στην πεντάδα, αν μόνο μιλούσε αγγλικά.
Πως έφτασε ως εδώ:Μετά από έναν θριαμβευτικό γύρο των φεστιβάλ του κόσμου, μια λαμπρή πορεία στα κινηματογραφικά βραβεία του Βελγίου, όπου υπήρξε η ταινία με τις περισσότερες υποψηφιότητες, το «Bullhead» πήρε το χρίσμα επίσημης πρότασης για τα Οσκαρ από το «Παιδί με το Ποδήλατο» των αδελφών Νταρντέν. Πολλοί τότε πίστεψαν ότι το Βέλγιο έκανε μια μάλλον λάθος κίνηση, αλλά η συνέχεια επιβεβαίωσε την μάλλον τολμηρή κίνηση, της πρόκρισης αυτής της ταινίας.
Και μετά τι;Αν και πάντα υπάρχει χώρος για εκπλήξεις, οι πιθανότητες μοιάζουν μάλλον λιγοστές για να φύγει το βράδυ της απονομής με το βραβείο. Το φαβορί φέτος μοιάζει παντοδύναμο και το θέμα του φιλμ του Ρόσκαμ μάλλον risque. Για την ιστορία πάντως αν κερδίσει, θα είναι η πρώτη φορά για το Βέλγιο που έχει με αυτή έξι υποψηφιότητες -τελευταία φορά το 2000 με το «Everybody Famous» του Ντομινίκ Ντερουντέρ
«Monsieur Lazhar» του Φιλίπ Φαλαρντό – Καναδάς
H ιστορία ενός αλγερινού μετανάστη στον Καναδά που ενώ περιμένει να εγκριθεί η βίζα του, αναλαμβάνει να διδάξει σαν αναπληρωτής καθηγητής σε ένα σχολείο, μοιάζει να έχει όλα τα εχέγγυα μιας καλοφτιαγμένης οσκαρικής ταινίας. Με έναν αξιαγάπητο πρωταγωνιστή στο πρόσωπο του Μοχάμεντ Φελάγκ, την υποψία ενός συγκινητικού δράματος (η αυτοκτονία του δασκάλου που αναπληρώνει, αποτελεί ένα σοκ για τους μαθητές του) και την σιγουριά ενός βαθιά ανθρωπιστικού αέρα, έχει ίσως ότι χρειάζεται για να πάει ακόμη πιο μακριά.
Πως έφτασε ως εδώ:Υπήρξε μεγάλη επιτυχία στις αίθουσες του Καναδά, χτίζοντας ένα εντυπωσιακό word of mouth που έφτασε γρήγορα έξω από τα σύνορα της χώρας του. Τα φεστιβάλ ακολούθησαν και μαζί τα βραβεία. Από την πρώτη του προβολή στο Λοκάρνο απ όπου έφυγε με το βραβείο κοινού, ως αυτό του Τορόντο που κέρδισε το βραβείο καλύτερης Καναδέζικης ταινίας, το φιλμ του Φαλαρντό είχε τη σφραγίδα του crowd pleaser, ένα προσόν σημαντικό σε μια κούρσα σαν αυτή των Οσκαρ.
Και μετά τι;Αν θα έπρεπε να ποντάρουμε σε ένα αουτσάιντερ θα βάζαμε τα λεφτά μας σε αυτό. Ναι το «Ενας Χωρισμός» είναι αυτό που θα κερδίσει και ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχει μια ταινία για το Ολοκαύτωμα στην πεντάδα, αλλά ο «Κύριος Λαζάρ», έχει τα φόντα να τους διδάξει ένα καλό μάθημα. Αν κερδίσει, αυτή θα είναι η δεύτερη νίκη μετά την «Επέλαση των Βαρβάρων» του Ντενίς Αρκάν σε έξι συνολικά υποψηφιότητες, με πιο πρόσφατη το «Μέσα απ τις Φλόγες» του Ντενί Βιλνέβ το 2010.
Ενας Χωρισμός του Ασγκάρ Φαρχαντί – Ιράν
Ξεκινώντας από την σπίθα της ιστορίας ενός ζευγαριού που θέλει να χωρίσει γιατί ο σύζυγος δεν θέλει να ακολουθήσει τη γυναίκα του σε μια καλύτερη ζωή στο εξωτερικό, ο Ασγκάρ Φαρχαντί, ανάβει μια αληθινά καθαρτική φωτιά που καίει στο διάβα της, ανθρώπινες σχέσεις, κοινωνικές δομές, καλοβαλμένα ψέμματα, αποκαλύπτοντας το αληθινό πρόσωπο των ηρώων του κόσμου τους, του Ιράν, εμάς των ίδιων. Με ένα εξαιρετικό σενάριο, υποψήφιο κι αυτό στην κατηγορία του και ερμηνείες 100% αληθινές, το «Ενας Χωρισμός» είναι η ταινία που αξίζει να πάρει το Οσκαρ.
Πως έφτασε ως εδώ:Σχεδόν με μια ανάσα. Από την Χρυσή Αρκτο στη περσινή Berlinale, τα BAFTA, την Χρυσή Σφαίρα καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας, τα αμέτρητα βραβεία ενώσεων κριτικών και φεστιβάλ, το φιλμ του Φαρχαντί μοιάζει απλά ασταμάτητο. Και είναι το μόνο που βρίσκεται υποψήφιο και σε άλλη κατηγορία εκτός από αυτή της ξενόγλωσσης ταινίας. Κάτι που εν δυνάμει θα μπορούσε να είναι και εμπόδιο, αν εδώ δεν μοιάζει να υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος.
Και μετά τι;Τι άλλο εκτός από το Οσκαρ; Αυτή θα είναι η πρώτη νίκη για το Ιραν, στη δεύτερη μόλις υποψηφιότητά του στην κατηγορία. Η προηγούμενη ήταν το 1998 για τα «Παιδιά του Παραδείσου» του Ματζίντ Ματζιντί.
Footnote του Γιόζεφ Σένταρ -Ισραήλ
Σινεμά πνευματώδες, αστείο, πικρό, εκλεκτικό, έξυπνο. Το «Footnote» του Γιόζεφ Σένταρ αφηγείται την ανταγωνιστική σχέση ενός πατέρα κι ενός γιου. Μελετητές του Ταλμούδ και οι δυο, ο ένας βλέπει το έργο της ζωής του να καταλήγει μια υποσημείωση σε ένα βιβλίο κι ο άλλος κερδίζει δόξα, τιμή και μια θέση στην Ακαδημία. Μια ματιά στην ανδρική αντιπαλότητα και την ίδια την ανδρική ψυχή, δομημένο πάνω σε δυο εξαιρετικούς ηθοποιούς κι ένα σενάριο κομψοτέχνημα.
Πως έφτασε ως εδώ:Εκανε την πρώτη του προβολή στο διαγωνιστικό του περσινού φεστιβάλ των Καννών όπου και κέρδισε το βραβείο σεναρίου, μια νίκη που το έσπρωξε να είναι υποψήφιο και στα Independent Spirit Awards, αλλά και μέσα στην πεντάδα των καλύτερων ξενόγλωσσων ταινιών της Ενωσης Αμερικάνων Κριτικών. Αλλά και η «προϋπηρεσία» του σκηνοθέτη του, βοήθησε επίσης. Η προηγούμενη ταινία του Γιόζεφ Σένταρ «Beaufort»ήταν επίσης υποψήφια το 2009.
*Και μετά τι; *Η ευκαιρία να βρει ένα μεγαλύτερο κοινό διεθνώς, αλλά όχι κάτι παραπάνω. Πέρα από το φιλμ του Φαρχαντί, το «Footnote» μάλλον είναι υπερβολικά εγκεφαλικό για τους ψηφοφόρους της Ακαδημίας. Οπότε θα πρέπει μάλλον να μετρήσουμε την δέκατη ισραηλινή υποψηφιότητα που μένει χωρίς βραβείο στην ιστορία των Οσκαρ, με τελευταία αυτή στα «Σταυροδρόμια της Ζωής» των Χαρόν Σανί και Σκαντάρ Κοπτί το 2009.
In Darkness της Ανιέσκα Χόλαντ – Πολωνία
Μια ακόμη ιστορία από την εποχή του δεύτερου παγκόσμιου, βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία. Ενώ οι Ναζί στέλνουν τους Εβραίους της Πολωνικής πόλης του Λβοβ στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μια ομάδα από αυτούς βρίσκει καταφύγιο στους υπονόμους της. Με την βοήθεια ενός ελεγκτή του υπογείου δικτύου της πόλης, που αποτελεί την μοναδική επαφή τους με τον έξω κόσμο, οι φυγάδες, θα επιβιώσουν κρυμμένοι στο σκοτάδι για δεκατέσσερις ολόκληρους μήνες.
Πως έφτασε ως εδώ: Στην πραγματικότητα χωρίς κανένα σημαντικό βραβείο ή αξιόλογη διάκριση παρά τη συμμετοχή του σε αρκετά φεστιβάλ. Εν τούτοις η κριτική αναγνώριση μοιάζει μάλλον λεπτομέρεια αν κάνεις μια ταινία που αφηγείται μια ιστορία με το ολοκαύτωμα στο φόντο, που κηρύττει την αγάπη και την ελπίδα κι έχει μια παιδική φατσούλα που ξεφυτρώνει από έναν υπόνομο στην αφίσα. Το ότι η Ανιέσκα Χόλαντ είναι ένα ιδιαίτερα αναγνωρίσιμη στους ψηφοφόρους εφόσον δυο ταινίες της έχουν βρεθεί ξανά στις υποψηφιότητες ασφαλώς και δεν βλάπτει...
Και μετά τι;Πιθανότατα τίποτα, αλλά ποτέ μην υποτιμάς τα παβλοφικά ένστικτα της Ακαδημίας όταν βλέπει σε φιλμ ναζί και παιδιά. Σε κάθε περίπτωση, αυτή είναι η ένατη υποψηφιότητα της Πολωνίας που δεν έχει πάρει ποτέ το χρυσό αγαλματάκι. Η τελευταία της, ήταν το 2007 με το «Katyn» του Αντρέι Βάιντα όχι τυχαία, μια ακόμη ταινία για τον πόλεμο, με έναν ακόμη βετεράνο (και μέντορα της Χόλαντ) σκηνοθέτη.
Διαβάστε ακόμη:
- To Flix προβλέπει τα Οσκαρ: Καλύτερη Σκηνοθεσία
- Το Flix προβλέπει τα Οσκαρ: Β’ Γυναικείος Ρόλος
- Το Flix προβλέπει τα Οσκαρ: Τεχνικές Κατηγορίες
Διαβάστε όλες τις φετινές οσκαρικές υποψηφιότητες, όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τη φετινή Οσκαρική κούρσα και θυμηθείτε πως για την Ελλάδα η μετάδοση της απονομής θα ξεκινήσει τα μεσάνυχτα της 27ης Φεβρουαρίου στα κανάλια NovaCinema 1 και NovaCinema HD και μοιραστείτε στα σχόλια παρακάτω τις επιλογές σας.
