Μέρος του ερευνητικού προγράμματος του Εργαστηρίου Μελέτης Ελληνικού Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΜΕΚΤ) του Τμήματος Κινηματογράφου του ΑΠΘ, με αντικείμενο τη χαρτογράφηση των κινηματογραφικών αιθουσών στο πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης, κατά την περίοδο 1945-2000, το site thessalonikicinemas.gr είναι μια σπάνια καταγραφή των κινηματογράφων της Θεσσαλονίκης με ημερομηνίες, φωτογραφικό και προωθητικό αρχειακό υλικό, που δίνει το στίγμα μιας ολόκληρης εποχής.
Ταυτόχρονα η καταγραφή αυτή είναι και μια ισχυρή διαπίστωση για το αμείλικτο του χρόνου, το κλισέ των κινηματογραφών που γίνονται σούπερ - μάρκετ (είναι αποκαλυπτική η συχνότητα της αντικατάστασης καθώς πλοηγείσαι στο φωτογραφικό υλικό της κάθε αίθουσας) και τις πόλεις που έχασαν εκτός από τις αίθουσές τους και τοπόσημα της αρχιτεκτονικής και καθημερινής τους κουλτούρας.
Διαβάστε ακόμη: Ο Νίκος Τσαγκαράκης κρατάει ζωντανές τις κινηματογραφικές αίθουσες του Ηρακλείου
Αστήρ, Λυκάονος & Πραξαγόρα
Ζέφυρος
Αίγλη, Αγιος Δημήτριος
Δεν ξέρουμε πως θα έμοιαζε σήμερα ο κατεδαφισμένος κινηματογράφος «Διονύσια» σε αιγυπτιακό ρυθμό που για τριάντα χρόνια (από το 1944 μέχρι και το 1973) δέσποζε στην οδό Αγίας Σοφίας στο νούμερο 17, ούτε πόσο διαφορετική (θα) ήταν η παραλία της Θεσσαλονίκης με κινηματογράφους να κοιτάζουν το Θερμαϊκό. Σημασία έχει όπως υπογραμμίζουν και οι συμμετέχοντες ερευνητές του προγράμματος να αναδειχθεί μέσα από τεκμηριωμένο αρχειακό υλικό, χάρτες και ιστορικές αναφορές, η ανάδειξη της παρουσίας του κινηματογράφου στην καθημερινότητα της πόλης.
«Η ιστοσελίδα λειτουργεί ως ψηφιακό αρχείο και δυναμική βάση δεδομένων, προσφέροντας πρόσβαση σε πληροφορίες για αίθουσες προβολής (ακριβής θέση, έναρξη και παύση λειτουργίας, εποχικότητα, αʹ ή βʹ προβολής) και φωτογραφικό υλικό (αρχειακό, αλλά και αποτύπωση της σημερινής κατάστασης και χρήσης). Ο διαδραστικός χάρτης εμφανίζει τους ενεργούς κινηματογράφους ανά δεκαετία, αναδεικνύοντας τις αλλαγές που υφίσταται η φυσιογνωμία της Θεσσαλονίκης μέσα στο πέρασμα του χρόνου.»
Αριστοτέλειον, Εθνικής Αμύνης 2
Διαφήμιση για την έναρξη της «υπερπολυτελούς» αίθουσας «Αδωνις»
Σινέ Βίλμα
Πάνθεον
Εσωτερικό κινηματογράφος «Εγνατία»
«Ρεξ/Τιτάνια», Πλατεία Αριστοτέλους
Σταυρουπόλ, 1994
Είναι ενδιάφερουσα ιστορικά, εκτός από τους κινηματογράφους που υπήρξαν θρυλικοί (ο Ζέφυρος, τα Ηλύσια, ο Απόλλων, το Αλκαζάρ κ.ά) και η αναζήτηση κινηματογράφων σε αναπάντεχα σημεία της ευρύτερης Θεσσαλονίκης, θερινών σε γειτονιές εκτός πόλης και φυσικά των drive-in που, όπως και στην Αθήνα, υπήρξαν φαινόμενα μιας συγκεκριμένης μόδας πριν εξαφανιστούν, αφήνοντας πίσω τους τα πιο «κινηματογραφικά» κουφάρια.
Ναπολιτάνα, Drive-in
Η χαρτογράφηση των κινηματογράφων της Θεσσαλονίκης - μέχρι το 2000, συνεχίζεται και με τη συμμετοχή απλών χρηστών που μπορεί να συνεισφέρουν στην έρευνα στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο site, ενώ όπως αναφέρουν οι συμμετέχοντες ερευνητές «η προσπάθεια θα πλαισιωθεί με την πραγματοποίηση συνεντεύξεων με παλιούς αιθουσάρχες, απογόνους τους, καθώς και με μέλη του κοινού που υπήρξαν ενεργοί θεατές στις κινηματογραφικές ζωές της πόλης.
Την εποπτεία και καθοδήγηση της ερευνητικής ομάδας έχει η Καθηγήτρια του Τμήματος Κινηματογράφου του ΑΠΘ και Διευθύντρια του ΕΜΕΚΤ, ΕλευθερίαΘανούλη. Το έργο βασίστηκε σε μια ιδέα του Δρ. Παρασκευά Μουρατίδη, μέλος ΕΔΙΠ του Τμήματος και του Εργαστηρίου, για την ιστορία των κινηματογραφικών αιθουσών της πόλης.Το έργο υλοποιείται με τη στήριξη της Επιτροπής Ερευνών του ΑΠΘ και δεν θα μπορούσε να έχει ολοκληρωθεί χωρίς τη συμβολή των προπτυχιακώνφοιτητών/τριών του Τμήματος Κινηματογράφου που εντάχθηκαν στη δράση του ΕΜΕΚΤ και συγκεκριμένα των: Ευαγγελία Σταθεροπούλου (συντονίστρια), Αναστασία Χασάκιοϊλη, Δημήτρης Βαφειάδης, Ιωάννης Μπάης (φοιτητής του Τμήματος Πληροφορικής), Θανάσης Λαγάνης, Άγγελος Γκραντούνης, Ελένη Μπακλαβάρα, Ελευθερία Τζίνα Νεντελκώβ και Άννα Πετρακοπούλου.
