Μια γυναίκα αφηγείται. Πολλές γυναίκες αφηγούνται. Μέσα στη σάουνα καπνού, το σκοτάδι είναι πυκνό, το ίδιο κι η υγρασία, το ίδιο κι η εμπιστοσύνη: κανείς δεν μπορεί να διαπεράσει αυτό το ασφαλές κουκούλι, εκτός ίσως από το βραβευμένο στο Σάντανς ντεμπούτο της Εσθονής Ανα Χιντς.
Διαβάστε ακόμη: Συνέντευξη Ανα Χιντς | «Μπορείς να κάνεις θαρραλέο σινεμά χωρίς να είσαι μ*κας.»
Με μια ιδέα τίποτα λιγότερο από... αποκοτιά, η σκηνοθέτης πέρασε επτά χρόνια κάνοντας γυρίσματα για την ταινία της. Σ' ένα περιβάλλον που η ίδια γνωρίζει από παιδί, κάλεσε γυναίκες, διαφόρων ηλικιών, καταβολών, διαθέσεων και τούς προσέφερε μια αφηγηματική καρτ μπλανς. Εκείνες, σιγά-σιγά, έγιναν από μονάδες μια σφιχτά δεμένη κοινότητα και μοιράστηκαν. Ιστορίες απογοήτευσης, ιστορίες οδύνης, δράματα που κόβουν την ανάσα, καλυμμένες από το πέπλο του καπνού, το περίβλημα του ιδρώτα, το μόνιασμα των ψυχών. Ιστορίες που ξεκινούν αφαιρετικά και, με την ώρα, γιγαντώνονται σε αιχμή και δύναμη.
Εκεί η Χιντς στάθηκε υπομονετικά, μαζί με τον διευθυντή φωτογραφίας της, κι έγινε ακροατήριο ενός συναρπαστικού υποδείγματος εμπιστοσύνης. Οι γυναίκες απογυμνώνονται, πρώτα στο σώμα, μετά στο βίωμα, κι η κάμερα τις αποτυπώνει με μια τρυφερότητα και μια αμεσότητα που δεν επιτρέπουν ούτε ίχνος αδιακρισίας, εκμετάλλευσης. Ταυτόχρονα, μοντάροντας το άφθονο υλικό της, η Χιντς χτίζει την εξιστόρησή της με προοδευτική ένταση.
Ωσπου να έρθει η κάθαρση, στις λέξεις, στη συμπαράσταση, στο νερό που ξεπλένει και γιατρεύει. Οπως η σάουνα φέρνει στην επιφάνεια ό,τι το σώμα, το δέρμα θέλει ν' αποβάλλει και το νερό δροσίζει, καθαρίζει κι ηρεμεί, έτσι και το ντοκιμαντέρ δεν αρκείται στην αποκάλυψη, φροντίζει να χαϊδέψει, να καθαίρει, να γιατρέψει. Ενα ολόφρεσκο, θαρραλέο, ιαματικό βλέμμα στην απανταχού κοινότητα των γυναικών, ένα συγκινητικό μοίρασμα που βλέπεται σαν αναμέτρηση και θεραπεία.
