Κάθε δέντρο έχει ένα ξωτικό να το φροντίζει…
Αυτό είναι το «μυστικό» που αποκαλύπτει το «Σώσε το Δέντρο», η ισπανική ταινία κινουμένων σχεδίων που με αφορμή έναν ανείπωτο (και ανύπαρκτο) μύθο φιλοδοξεί να επαναπροσδιορίσει την έννοια φανταστικό οικολογικό σινεμά για παιδιά, ακριβώς τη στιγμή που o πλανήτης καταρρέει κάτω από το βάρος της ανθρώπινης κατανάλωσης.
Τα «σατανικά» σχέδια ενός φιλόδοξου δημάρχου να αποψιλώσει το πάρκο της πόλης και να το εξοπλίσει με πλαστικές κούνιες, κεραίες για ισχυρό wi-fi και πισίνες, βρίσκουν εμπόδιο στην ομάδα των ξωτικών που θα φτάσοουν μέχρι το αιωνόβιο δέντρο και εκεί θα ζητήσουν βοήθεια από το σοφό ξωτικό, ελπίζοντας πως η σοφία του θα είναι μεγαλύτερη από την αδαφορία των ανθρώπων για τη Φύση.
Κάπου εκεί, περίπου στα δέκα λεπτά της ταινίας, τελειώνει και το όποιο ενδιαφέρον για μια ταινία που - έστω και σχεδιαστικά - θα μπορούσε να αναζωογονήσει το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων για μια «επιστροφή στη Φύση».
Με υποτυπώδεις γεμάτους κλισέ διαλόγους, σχέδιο με σοβαρά προβλήματα έλλειψης budget και φαντασίας και.. ανώδυνη δράση γεμάτη ζωντανά χρώματα (κόντρα στο γκρίζο της πόλης), το «Σώσε το Δέντρο» απευθύνεται πραγματικά σε πολύ μικρά παιδιά και ίσως αυτά έχουν καλύτερη άποψη για το αν αυτή η μεγάλη περιπέτεια του Μίτι και της Λίζα προκειμένου να λύσουν το χρησμό και να σώσουν το πάρκο δικαιολογεί μια ταινία μεγάλου μήκους.
Από την άλλη, όταν το animation παγκοσμίως αγγίζει ύψη… υψηλής τέχνης, με λιγότερο ή περισσότερο καλά - αλλά σε κάθε περίπτωση λεπτοδουλεμένα - σενάρια που δοκιμάζουν την κριτική σκέψη των παιδιών και τους προσφέρουν ένα ανοιχτό παράθυρο στο κόσμο (και τη σκέψη), μια ταινία σαν και αυτή μοιάζει να έχει πιθανότητες καλής τύχης στα τάμπλετ και τις οθόνες που υποτίθεται ότι καταδικάζει.
Ισως εκεί, αποδειχθεί ικανότερο να «δοκιμάσει» το ενδιαφέρον σου για περισσότερο από δέκα λεπτά και να «δοκιμαστεί» ως τουλάχιστον μια στιγμή οικολογικής αφύπνισης, πριν περάσεις στο επόμενο… πάρκο.
