Η Κάθριν έχει μόλις ζήσει δυο ταυτόχρονα δράματα: ο φίλος της την εγκαταλείπει κι ο πατέρας της, διάσημος καταθλιπτικό καλλιτέχνης, αυτοκτονεί. Η κοπέλα θα βρει καταφύγιο στο εξοχικό της κολλητής της φίλης, της Τζίνι, εκεί όπου την περασμένη χρονιά είχε περάσει λίγες μέρες παρηγορώντας τη για δική της απώλεια. Οι όροι έχουν αντιστραφεί, το πρόσφατο παρελθόν τραυματίζει ακόμα περισσότερο το παρόν και τα δυο κορίτσια θ’ αρχίσουν να αμφισβητούν όχι μόνο τη σχέση τους, αλλά και τη λογική τους, καθώς η παράνοια χτυπά την πόρτα.
Ο Αλεξ Ρος Πέρι του «Listen Up Philip», με συμπαραγωγό, μάλιστα, τη Faliro House, παρουσιάζει, με τη νέα του ταινία, ένα ρετρό ψυχολογικό θρίλερ που ανυψώνεται κυρίως χάρη στις θεαματικές ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστριών του. Μέσα από συνεχόμενες εναλλαγές flash-backs και του τώρα, με αντιθέσεις στην αισθητική, από το αχνό φως του σήμερα, όταν τα συναισθήματα βρίσκονται σε ύπνωση, στο λαμπερό χθες και στο κατάμαυρο αύριο, στήνει ένα κλιμακούμενο δράμα που βουτά στα νερά της εξουσίας, της ανασφάλειας και της παράνοιας, δανειζόμενο ύφος από την «Persona» αλλά και την «Αποστροφή», μόνο σε ταιριαστά mumblecore ύφος.
Στα χέρια του, η Ελίζαμπεθ Μος σπάει κάθε ρεκόρ καθηλωτικής, camp ερμηνείας, με μια προοδευτική υπέρβαση των ορίων από την οποία δεν ξεκολλούν τα μάτια, αλλά απέναντί της, η Κάθριν Γουότερστον (του «Inherent Vice» του Πολ Τόμας Αντερσον), ανταποκρίνεται με μεγαλείο, αποδεικνύοντας ότι έχει κλείσει θέση στο λεωφορείο με τις καλύτερες ηθοποιούς των επόμενων χρόνων. Το σενάριο της ταινίας έχει κι αυτό αυτοκτονικές τάσεις, αυξάνοντας με γεωμετρική πρόοδο τους μονολόγους και τη στάθμη της υπερβολής καθώς προχωρά προς το φινάλε του, αλλά οι δυο πρωταγωνίστριες και η πετυχημένη ανατομία της σχέσης εξάρτησης κι εκδίκησης ανάμεσα σε δυο γυναίκες διατηρούν το ενδιαφέρον ζωντανό για ώρες αφότου τελειώσει η ταινία.
