Στο φημισμένο ιδιωτικό πανεπιστήμιο Γκερνόν των γαλλικών Αλπεων, ένας βετεράνος αστυνομικός ντετέκτιβ ερευνά τον φόνο του βιβλιοθηκάριου του ιδρύματος που βρέθηκε κρεμασμένος σε εμβρυακή στάση, τυφλωμένος και με τα χέρια του ακρωτηριασμένα. Την ίδια στιγμή, στο Σαρζάκ, ένα χωριό πολλά χιλιόμετρα μακριά, ένας ανορθόδοξος μπάτσος καλείται να λύσει το μυστήριο της σύλησης του τάφου ενός κοριτσιού που είχε σκοτωθεί σε τροχαίο 18 χρόνια πριν και την εξαφάνιση των στοιχείων του από τα σχολικά αρχεία. Αμφοτέρων οι έρευνες θα τους οδηγήσουν από αίνιγμα σε αίνιγμα, ώσπου θα διαπιστώσουν πως οι υποθέσεις τους συγκλίνουν.
Ηταν χάρη σε αυτό το θρίλερ αστυνομικού μυστηρίου και γενετικής φρίκης του 2000 που ο Ματιέ Κασοβίτς, σκηνοθέτης-αποκάλυψη του 1995 με το δικαίως δοξασμένο πορτρέτο των παρισινών banlieues «Μίσος», εξιλεώθηκε για το κραυγαλέο φιάσκο της αμέσως προηγούμενης ταινίας του «Οι Δολοφόνοι». Λογικό. Είχε εφόδια ένα πιασάρικο μπεστ σέλερ του Ζαν-Κριστόφ Γκρανζέ, μια παράθεση τελετουργικών εγκλημάτων-γρίφων αλά «Seven», έναν δολοφόνο του επιπέδου διαστροφής του Χάνιμπαλ Λέκτερ, και δύο σούπερ κουλ και σούπερ μάτσο σούπερσταρ του γαλλικού σινεμά, Ζαν Ρενό και Βενσάν Κασέλ, επί το έργον της έρευνας και του κυνηγητού.
Κι ενώ αμφότερα συντηρούν το ενδιαφέρον για πάνω από μία ώρα, η μεν έρευνα με τις ψεύτικες ενδείξεις που όμως σταθερά οδηγούν σε πραγματικά ίχνη και το δε κυνηγητό χάρη στην ήδη δοκιμασμένη σκηνοθετική βιρτουοζιτέ του Κασοβίτς, τίποτα δε μοιάζει να δικαιώνεται από την σκανδαλολογικού τύπου και εξωφρενικών εξηγήσεων λύση του φινάλε. Το παζλ στέκει ασυμμάζευτο και το μόνο που απομένει είναι κάποια εντυπωσιακά set pieces, άλλα τελείως άκυρα, όπως η προσομοίωση μιας αναμέτρησης κικμπόξινγκ με πίστες βιντεοπαιχνιδιού, κι άλλα γεμάτα ένταση, όπως το κυνηγητό με τον κουκουλοφόρο (η καλύτερη σεκάνς του φιλμ) ή η κορύφωση της δράσης σε μια απειλούμενη από χιονοστιβάδα ορεινή πλαγιά, πάντως άχρηστα τελικά σε μια αναδρομική της πλοκής σάρωση.
Κι όμως, ήταν αυτές οι σκηνές και η παλλόμενα μακάβρια ατμόσφαιρα του φιλμ που χάρισαν στον Κασοβίτς το διαβατήριο για το Χόλιγουντ. Οπου γύρισε, τρία χρόνια μετά, το μεταφυσικό θρίλερ «Gothika». Η αλλιώς, όπως εκ του αποτελέσματος απεδείχθη, «κόπηκα»!
