Οταν ο 22χρονος έμπορος ναρκωτικών Κρίς ανακαλύπτει ότι η μητέρα του έκλεψε το απόθεμα των ναρκωτικών που είχε αναλάβει να πουλήσει για λογαριασμό μιας συμμορίας, πρέπει να σκεφτεί ένα τρόπο να μαζέψει άμεσα 6.000 δολάρια για να σώσει τη ζωή του από τους προμηθευτές που τον κυνηγούν. Μέσα στην απελπισία του ζητάει τη βοήθεια του πληρωμένου δολοφόνου «Κίλερ Τζο» προκειμένου να δολοφονήσει τη μητέρα του και να εισπράξει την ασφάλεια ζωής της, ύψους 50.000 δολαρίων. Ωστόσο, ο Τζο ζητάει προκαταβολή για τη… «δουλειά» και αφού ο Κρις δεν έχει να του δώσει, παίρνει ως εγγύηση την ελκυστική αδερφή του Κρις, την Ντότι. Και μέχρι να πληρωθεί ο Τζο, η Ντότι... δεν επιστρέφεται!

Στο νέο φιλμ του Γουίλιαμ Φρίντκιν που μοιάζει παρά το προχωρημένο της ηλικίας του να βρίσκεται σε δαιμόνια, ηλεκτρισμένη φόρμα, το pulp του Τζιμ Τόσμον συναντά το χιούμορ των αδελφών Κοέν και μαζί εκτοξεύονται σε ένα ανίερο μείγμα βίας, γέλιου, πεσιμισμού και ακρότητας. Ακούγεται απολαυστικό; Είναι!

Αν έχετε συνηθίσει τον Μάθιου ΜακΚόναχι να βγάζει το πουκάμισο του σε κάθε ταινία που παίζει, το «Killer Joe» δεν θα σας απογοητεύσει. Αντιθέτως θα λέγαμε, αφού ο Μάθιου βγάζει εδώ και το παντελόνι του. Αν όμως έχετε συνηθίσει τον Μάθιου ΜακΚόναχι σε ρομαντικές κομεντί, σαχλές περιπέτειες, ή straight ήρωες, σας περιμένει μια μάλλον δυσάρεστη έκπληξη.

Στον ρόλο ένος ντετέκτιβ της αστυνομίας του Τέξας, που συμπληρώνει το εισόδημά του με κατά παραγγελία δολοφονίες, ο ΜακΚόναχι είναι απλά εξαιρετικός: ένας σύγχρονος καουμπόι του νότου, που κινείται με την χάρη καρχαρία και δείχνει τα δόντια του με την ίδια ευκολία.

Και το τοπίο της δράσης είναι αντίστοιχα «γοητευτικό»: Καλώς ήρθατε στα trailer park του Τέξας, εκεί που οι ηθικές αξίες είναι πιο σπάνιες κι από το χιόνι τον Αύγουστο, και σ' ένα σινεμά που δεν ενδιαφέρεται στο ελάχιστο για «ιερά και όσια». Ξεκινώντας ήδη από μια σκοτεινή αφετηρία, η ταινία δεν θα μπορούσε φυσικά να πάει πουθενά αλλού εκτός από πιο χαμηλά, πιο υπερβολικά, πιο εξωφρενικά, πιο βίαια, πιο προσβλητικά, πιο ενοχλητικά αστεία.

Αυτό που ακολουθεί δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα όργιο αυθάδειας, σκληρότητας, γέλιου και σοκ –τις περισσότερες φορές πακεταρισμένα όλα σε ένα- που δεν σταματά στιγμή να ξεπερνά τις προσδοκίες σου και να σε διασκεδάζει σπρώχνωντας συνεχώς τα πράγματα στα όριά τους.

Το θάρρος του καστ, οι εξαιρετικές ερμηνείες, η απόλαυση του να βλέπεις τον clean cut Μάθιου ΜακΚοναχι σε έναν τέτοιο ρόλο, το απόλυτα σκοτεινό πορτρέτο του ανθρώπινου είδους που στήνει το φιλμ, είναι από εκείνα τα πράγματα που πρέπει να δεις για να πιστέψεις.

Και μια σκηνή με τον Μάθιου ΜακΚόναχι, την Τζίνα Γκέρσον, ένα μπούτι κοτόπουλου από τα KFC και το χαμένο βλέμμα του Τόμας Χέιντεν Τσέρτς να παρακολουθεί, είναι από εκείνα τα πράγματα που δεν θα τα πιστεύεις ακόμη κι ενώ τα βλέπεις...