Ο Φευγάτος, ένας μικρός γάτος που έχει βαρεθεί να περνάει όλη του τη ζωή κλεισμένος στο διαμέρισμα όπου γεννήθηκε, θέλει να ζήσει ελεύθερος στον αληθινό κόσμο! Ο πατέρας του, ο Παντόφλας, έχοντας ζήσει για ένα διάστημα αδέσποτος και γνωρίζοντας τους κινδύνους που κρύβει το άγνωστο, προσπαθεί να τον αποτρέψει... Μια μέρα, ο Φευγάτος αποφασίζει να φύγει από το σπίτ του για να ανακαλύψει τη «Γατοπία» έναν κόσμο μυθικό, κρυμμένο στον πυθμένα μιας λίμνης! Ένα ταξίδι συναρπαστικό αλλά κι επικίνδυνο ξεκινά τόσο για τον ίδιο όσο και για τον πατέρα του που θα προσπαθήσει με όλες του τις δυνάμεις να σώσει τον μονάκριβο γιο του!
Η επαφή του ελληνικού κοινού με το κινέζικο animation μπορεί να είναι ελάχιστη σε σχέση με όσες ταινίες έρχονται σε σχέση από την Ευρώπη και, κυρίως, από την Αμερική, αλλά σίγουρα έχει καταφέρει να διαμορφώσει τη δική του άποψη. Από ταινίες όπως το «Μπάντι, ο Ροκ Σταρ» μέχρι και την πιο πρόσφατη «Μια Πάπια Μα Ποια Πάπια», το κινέζικο animation έχει δείξει πως έχει ακόμα αρκετό δρόμο μπροστά του για να φτάσει τον ανταγωνισμό και η νέα ταινία «Ο Γάτος ο Φευγάτος» αποδεικνύει πως η απόσταση αυτή παραμένει αρκετά μεγάλη.
Αν κάποιος προσπαθούσε να περιγράψει την συγκεκριμένη ταινία το καλύτερο που θα μπορούσε να πει είναι πως πρόκειται για μια παραλλαγή του «Ψάχνοντας τον Νέμο» της Pixar, αλλά αντί για ψάρια έχουμε γάτες. Εχουμε κι εδώ έναν πατέρα που μεγαλώνει τον γιό του μόνος του, μετά τον θάνατο της μητέρας του, φοβάται πολύ τον έξω κόσμο και τους κινδύνους του και έτσι τον κρατά κλεισμένο μέσα στην ασφάλεια ενός διαμερίσματος. Ο γιός του θα φύγει από το σπίτι για να ανακαλύψει την Γατούπολη, μια πόλη που οι γάτες ζουν ελεύθερες στον έξω κόσμο και - όπως και στην περίπτωση του Νέμο - ο πατέρας του, παρέα με έναν παπαγάλο Μακάο, θα τον αναζητήσει.
Οι ομοιότητες όμως μεταξύ των δυο ταινιών τελειώνουν εδώ. Το σενάριο, όσο σκληρά και να προσπαθεί, ποτέ δεν καταφέρνει να φτάσει το επίπεδο εκείνου της Pixar. Γεμάτο από κλισέ, ένα υπέρ του δέοντος διδακτικό μήνυμα, ανέμπνευστα αστεία και αρκετά κρύο χιούμορ, μοιάζει συνεχώς με κάτι που έχεις ξαναδεί. Στην αργή διαδρομή μέχρι το προβλέψιμο φινάλε, δεν βοηθούν και οι άχρωμοι χαρακτήρες που ποτέ δεν σου προκαλούν ούτε μια σπίθα συμπάθειας.
Αν και το σενάριο δεν είναι το δυνατό χαρτί της, σίγουρα οι μικροί θεατές θα βρουν στιγμές που το animation θα τους εντυπωσιάσει. Μπορεί να μην φτάνει στα επίπεδα μεγάλων στούντιο και ο σχεδιασμός των χαρακτήρων να είναι απλά αξιοπρεπής, η χρωματική παλέτα όμως είναι αρκετά μεγάλη για να γεμίσει ένα αρκετά εντυπωσιακό σκηνικό από πανέμορφα τοπία της κινέζικης υπαίθρου. Κάτι που ίσως καταφέρει να κρατήσει κολλημένα τα μικρά παιδιά στην θέση τους.
Οσο για εσάς που θα συνοδεύσετε παιδί ή ανήψι στη σκοτεινή αίθουσα, μην νιώσετε καθόλου περίεργα αν η μόνιμη επιθυμία σας θα είναι να γίνετε όπως ο γάτος του τίτλου...
