Oταν ένα ραδιόφωνο πέφτει από τον ουρανό στα χέρια ενός θιβετιανού μαστίφ, εκείνο θα αποφασίσει να φύγει από το σπίτι του για να γίνει μουσικός, προκαλώντας ένα σωρό απρόσμενα γεγονότα.
Είναι πάντα μια ευχάριστη έκπληξη να βλέπεις animated ταινίες από όχι και τόσο γνωστά στούντιο να αποδεικνύονται να είναι πιο ευχάριστες και διασκεδαστικές από πρόσφατες άλλες μπλοκμπάστερ ταινίες (βλέπε «The Boss Baby»).
Βασισμένη στο ημιαυτοβιογραφικό graphic novel «Tibetan Rock Dog» για την ζωή του διάσημου κινέζου ροκ σταρ Ζενγκ Τζουν, το «Rock Dog» του Ας Μπράνον δεν είναι μια από αυτές τις ταινίες που πας να δεις με τεράστιες προσδοκίες. Και αυτό είναι ίσως το ατού της, μιας κι έτσι καταφέρνει να σε πιάσει απροετοίμαστο με καλογραμμένα αστεία και τους ήρωές της, που μπορεί να μην είναι τόσο ανεπτυγμένοι ως χαρακτήρες αλλά σίγουρα καταφέρνουν να γίνουν αρκετά συμπαθείς.
Η ταινία απευθύνεται κυρίως σε αρκετά μικρές ηλικίες, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ακόμα και οι μεγάλοι δεν θα καταφέρουν να βρουν στιγμές που θα τους κάνουν να γελάσουν και να περάσουν καλά.
Η ιστορία δεν είναι τόσο πρωτότυπη, αλλά ξεχειλίζει από μια 90s νοσταλγία η οποία διαπερνά όλη την ταινία, με ενδεικτικό το soundtrack της, το οποίο περιλαμβάνει τραγούδια όπως το «Learn to Fly» από Foo Fighters και το «No Surprises» των Radiohead.
Οι χαρακτήρες του «Rock Dog» ζουν σε μια κοινωνία φτιαγμένη μόνο από ζώα, αλλά δεν καταφέρνουν να δημιουργήσουν κάτι το τόσο ποικιλόμορφο και ιδιότροπο όσο οι χαρακτήρες του «Sing» ή έστω ένα μικρόκοσμο που να μοιάζει ως μια πιο σύνθετη και ευφάνταστη μικρογραφία της σημερινής μας κοινωνίας όπως του «Zootopia». Ωστόσο, τα παιδιά σίγουρα θα διασκεδάσουν με την πιο Looney Tunes προσέγγιση του animation, αλλά και οι μεγάλοι θα βρουν στα ζωάκια αυτά αναφορές σε αγαπημένους τους ροκ σταρ, όπως ένα θιβετιανό γιάκ που ανομάζεται Fleetwood Yak, ή ένα ρομπότ με το όνομα Ozzie ή ακόμα και στον γάτο Σκάτεργουντ που οι χειρονομίες του μοιάζουν με αυτές του Μικ Τζάγκερ.
Το «Rock Dog» μοιάζει σαν εκείνο το indie συγκρότημα που ανοίγει την συναυλία κάποιου μεγάλου ονόματος, αλλά καταφέρνει να σου κρατήσει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος, χωρίς πολλούς εντυπωσιασμούς και με τη βοήθεια μιας υπέροχης ελληνικής μεταγλώττισης και των συμπαθέστατων και αξιαγάπητων χαρακτήρων του, προσφέρει ταυτόχρονα στιγμές γέλιου και πραγματικής διασκέδασης, τόσο σε μικρούς όσο και - ελάτε παραδεχτείτε το - μεγάλους.
