Στο κλείσιμο μιας άτυπης τριλογίας που ξεκίνησε με το «Νόμο της Αγοράς» το 2015 και συνεχίστηκε με το «Σε Πόλεμο» του 2019, ο Βενσάν Λαντόν συναντά ξανά τον Στεφάν Μπριζέ στο «Ενας Αλλος Κόσμος», αυτή τη φορά περνώντας στην άλλη πλευρά του εργατικού... δικαίου, στο ρόλο ενός στελέχους ενός αμερικανικού βιομηχανικού ομίλου που τον αναγκάζει να κάνει περικοπές στο εργοστάσιο που διαχειρίζεται.
Οι κώδικες είναι κοινοί και με τις άλλες δύο ταινίες, αφού τα διλήμματα - και από την μια πλευρά του... κόσμου και την άλλη - είναι κοινά και αφορούν την ανθρώπινη διαχείριση στο χώρο της εργασίας και τι αυτό σημαίνει για την ανθρώπινη ζωή όταν το οκτάωρο έχει τελειώσει. Θέματα που για τον Βενσάν Λεντόν δεν αφορούν μόνο τον ήρωά του αλλά και τον ίδιο, σε μια κοινή κοσμοθεωρία με τον Στεφάν Μπριζέ αλλά και ενός σινεμά που τρυπάει την κυνική πραγματικότητα για να συναντήσει τον άνθρωπο.
Στο κέντρο μιας πρόσφατης διαδρομής που περιλμβάνει από τον Χρυσό Φοίνικα του «Titane» της Ζουλία Ντικουρνό και την Προεδρία του στο Φεστιβάλ Καννών (με τον Χρυσό Φοίνικα να πηγαίνει σίγουρα και εξαιτίας του στο «Τρίγωνο της Θλίψης» του Ρούμπεν Εστλουντ), μέχρι τις «Δύο Οψεις του Μαχαιριού» της Κλερ Ντενί, ο Βενσάν Λεντόν μιλάει στο Flix για το τι πρέπει να κάνεις για να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια.
Η ελευθερία μου έχει κόστος, αλλά δεν έχει τιμή. Ο,τι ακριβώς συμβαίνει με τον ήρωά μου στην ταινία, συμβαίνει και στη ζωή μου και στη δουλειά μου. Εδώ και 40 χρόνια προσπαθώ να είμαι ειλικρινής σε ό,τι κάνω. Εχω πει πολλά όχι σε πάρα πολλές προτάσεις, γιατί θέλω να κάνω μόνο τα πράγματα που πιστεύω ότι έχουν νόημα. Δεν χωρίζω τις ταινίες σε εμπορικές και καλλιτεχνικές. Εχω κάνει και από τις δύο. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να κοιμάμαι ήσυχος το βράδυ και να κάνω πράγματα που ό,τι και να συμβεί να μπορώ να τα υποστηρίξω.
Νιώθω χαρούμενος γιατί κάνω ταινίες που πριν από τους άλλους, αρέσουν σε μένα. Και είναι όλες μεταξύ τους διαφορετικές. Και κάποιες από αυτές ριψοκίνδυνες. Πολλοί μου είπαν να μην δεχτώ να παίξω στο "Titane", αλλά εγώ το μόνο που ήξερα ήταν ότι δεν μπορούσα να πω όχι. Δεν μπορούσα να φανταστώ την επιτυχία της ταινίας. Αλλά με συναρπάζει να παίζω διαφορετικά πράγματα και να ξέρω πως όλοι αυτοί οι χαρακτήρες πηγάζουν από εμένα, από τον ίδιο άνθρωπο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαι ηθοποιός.
Δεν θα μπορούσα να συνεργαστώ με τον Στεφάν Μπριζέ αν δεν ένιωθα ότι έχουμε την ίδια κοσμοθεωρία. Αν δεν ήξερα ότι έχουμε τον ίδιο τρόπο σκέψης για τα πάντα: για την εργασία, τον πατριωτισμό, την πολιτική, την αφοσίωση, την πίστη, το σινεμά. Δεν είμαστε το ίδιο, αλλά μοιραζόμαστε πράγματα που μας φέρνουν στην ίδια «οικογένεια». Οι ήρωες που έχω υποδυθεί στις ταινίες του, και στον «Νόμο της Αγοράς» και στο «Σε Πόλεμο» αλλά και τώρα στο «Ενας Αλλος Κόσμος», δεν θα μπορούσαν να είναι αληθινοί αν και οι δυο μας δεν τους γνωρίζαμε λίγο παραπάνω από το κανονικό. Δεν μπορείς να υποδυθείς αυτούς της ήρωες αν δεν τους μοιάζεις λίγο παραπάνω. Είναι σαν να βρίσκεσαι σε μια ταινία του Κεν Λόουτς. Πρέπει να ανήκεις στον κόσμο του για να μπορέσεις να είσαι πιστός σε αυτό που θέλει να κάνει.
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να κοιμάμαι ήσυχος το βράδυ και να κάνω πράγματα που ό,τι και να συμβεί να μπορώ να τα υποστηρίξω.»
(φωτό: Audoin Desforges/Pasco & Co)
Η σχέση ανάμεσα στον ηθοποιό και τον χαρακτήρα του είναι σαν δουλειά. Και όπως σε κάθε δουλειά πρέπει και οι δύο πλευρές να έχουν κάτι να κερδίσουν από αυτό. Πρέπει και ο χαρακτήρας να είναι ευχαριστημένος που τον υποδύομαι κι εγώ ευχαριστημένος που το κάνω.
Κοιτώντας πίσω, το ότι υπήρξα αυτοί οι τρεις ήρωες σε αυτήν την άτυπη τριλογία ήταν για μένα μια μεγάλη στιγμή της καριέρας μου. Μετά από αυτές τις τρείς ταινίες δεν είμαι πια ο ίδιος άνθρωπος. Δεν είμαι καλύτερος άνθρωπος, αλλά κατάλαβα πολλά πράγματα για τον κόσμο της εργασίας. Η διαδρομή από έναν άνεργο σε έναν συνδικαλιστή και τώρα σε ένα... αφεντικό υπήρξε τρομερά ενδιαφέρουσα. Αν μου έμαθαν κάτι αυτές οι τρεις ταίνιες είναι κάτι πολύ στενάχωρο: ότι ο κόσμος είναι γαμημένα πολύπλοκος. Κανένας δεν είναι απόλυτα καλός ή απόλυτα κακός. Αυτό πίστευα όταν ήμουν νεότερος.
Σημασία έχει αυτός που υποδύεσαι να δίνει στον θεατή την ευκαιρία να ταυτιστεί μαζί του. Προσπάθησα σε όλη μου τη ζωή να κάνω τους ανθρώπους με βλέπουν στο σινεμά και να λένε "αυτός είμαι εγώ". Με ενδιαφέρει να μιλάω με τις ταινίες που κάνω για την ανθρώπινη αδικία, για τα συστήματα που κάνουν τους ανθρώπους να μην έχουν φωνή, για την ανισότητα που βλέπεις παντού γύρω μας. Οι ταινίες του Στεφάν Μπριζέ δίνουν τη δυνατότητα να ανοίξει μια συζήτηση γύρω από αυτά τα θέματα που δεν βλέπουμε συχνά στο σινεμά.
