Οσοι ερωτεύτηκαν τα «Ραγισμένα Ονειρα», ερωτεύτηκαν και την μουσική τους. Από την πρεμιέρα της ταινίας «The Broken Circle Breakdown» («Ραγισμένα Ονειρα»), το κοινό αντέδρασε κεραυνοβολημένο: της έδωσε το βραβείο του (Βραβείο Κοινού στο τμήμα του Πανοράματος όπου και προβλήθηκε) μιλάει ακόμα για αυτήν, ενώ, επίσης, ακόμα παραμιλάει και με κάτι άλλο που το έκανε χρυσό: το soundtrack. Η μουσική της ταινίας, την οποία υπογράφει ο Βέλγος μουσικός και πρώην μέλος των Zita Swoon, Μπιορν Ερικσον, έδρασε καταλυτικά στο να ερωτευτούν οι θεατές την ιστορία του Ντιντιέ και της Ελίζ. Τα τραγούδια δεν γράφτηκαν τυχαία. Λειτουργούν ώστε να ολοκληρώνουν τον «κύκλο» του τίτλου – τον κύκλο αγάπης, υπόσχεσης, απώλειας. Απογειώνουν και γκρεμίζουν και τρυφερά αποχαιρετούν. Η μουσική συμπλήρωσε την ιστορία, με τον τρόπο που ο ήχος δεν εξηγεί την εικόνα στο σινεμά, αλλά της δίνει μία δυνατή, παλλόμενη καρδιά.
Ως μουσικός παραγωγός του soundtrack, ο Ερικσον συγκέντρωσε κλασικές bluegrass αναφορές (όπως το «Will the Circle Be Unbroken» της οικογένειας Κάρτερ, το οποίο καθόλου τυχαία, ντύνει την πρώτη σκηνή), αλλά, κυρίως, έγραψε δικές του αυθεντικές συνθέσεις, πάνω στην ιστορία και τους χαρακτήρες της ταινίας.
Ψάξαμε και τον βρήκαμε κι όσοι έχετε δει την ταινία θα εκτιμήσετε την ειρωνεία: άργησε λίγο να μας απαντήσει γιατί έβαζε μόνος του τη σκεπή στο σπίτι που χτίζει. Για να μην προσθέσουμε ότι με τη γυναίκα του δεν έχουν μόνο παιδιά, αλλά και μία bluegrass μπάντα στην οποία εκείνη είναι η τραγουδίστρια. Ας τα διαβάσετε όμως από μόνοι σας...
Μπιορν, ευχαριστούμε πολύ που μιλάς στο ελληνικό κοινό κι αποκλειστικά στο Flix. Αγαπήσαμε πολύ την ταινία, αγαπήσαμε πολύ την μουσική της. Ξεκαθάρισέ μας κάτι: ξέρουμε ότι αυτό το πρότζεκτ ξεκίνησε από το θέατρο. Είχες εξ αρχής γράψει τα τραγούδια και για το θεατρικό, ή μπήκες μόνο στο κινηματογραφικό κομμάτι της περιπέτειεας;
Σας ευχαριστώ πολύ. Τι ωραία που μιλάω και με κάποιον από την Ελλάδα! Λοιπόν, ναι, εγώ ξεκίνησα τη συνεργασία από τη στιγμή που αποφασίστηκε η κινηματογραφική μεταφορά. Υπήρχε μία άλλη μπάντα στο θεατρικό έργο - οι οποίοι είναι πολύ καλοί φίλοι του Γιόχαν (Χάλντενμπεργκ - πρωταγωνιστή και σεναριογράφου). Αρχικά λοιπόν το σχέδιο ήταν να χρησιμοποιηθούν αυτοί οι μουσικοί και στην ταινία. Ομως ο Φέλιξ (Φαν Γκρόνινγκερ, σκηνοθέτης) είχε τις αμφιβολίες του. Γνωρίζει πολύ καλά ότι αλλιώς γράφεται και λειτουργεί η μουσική στο θέατρο κι εντελώς διαφορετικά στο σινεμά. Ο Φέλιξ είναι άνθρωπος του ενστίκτου του. Αυτό εμπιστεύεται. Οταν έχει αμφιβολίες, δεν ακούει κανέναν. Θα ψάξει για άλλες δυνατότητες και λύσεις. Η κοπέλα του, του έδωσε το τηλέφωνό μου. Ταυτόχρονα ένας άλλος Βέλγος μουσικός και κοινός φίλος του έδωσε το τηλέφωνό μου. Ξαφνιάστηκε με τη σύμπτωση και με πήρε. Εγώ, θα το είδες κι από τις μέρες που έκανες να με βρεις, έχω μία πολύ περίεργη σχέση με το χρόνο. Δεν μπορώ να πιεστώ. Του είπα «ναι, ας μιλήσουμε αργότερα μέσα στην εβδομάδα». Κι εκείνος μου απάντησε «θα είμαι στο σπίτι σου σε δέκα λεπτά». Πράγματι ήταν στον καναπέ μου μέσα σε δέκα λεπτά! Του έπαιξα μερικούς αγαπημένους μου δίσκους της bluegrass, μιλήσαμε, ήπιαμε αρκετό δυνατό καφέ και κλείσαμε τη συμφωνία!
Υπήρξες μέλος των Zita Swoon και τώρα κυκλοφορείς άλμπουμ με άλλες μπάντες κι ως σόλο καλλιτέχνης. Είχες όμως ξαναγράψει μουσική για ταινία; Ή αυτή η πρόταση του Φέλιξ ήταν πολύ μεγάλη πρόκληση για σένα;
Το 1997, μαζί με τον Στεφ Καμίλ Καρλένς (βασικό μέλος των Deus και μετέπειτα ιδρυτή των Zita Swoon) γράψαμε την μουσική για το «L' Αmant de Maman», μία ταινία της βελγίδας σκηνοθέτιδας Πατρίς Τογιέ («Rosie», «Nowhere Man», «Little Black Spiders»). Επίσης πριν από λίγο καιρό έντυσα μουσικά μία μικρού μήκους της Μαρλίν Βαν Χόι. Ομως η εμπειρία του «The Broken Circle Breakdown» ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Πολύ μεγάλη πρόκληση, ακόμα περισσότερη δουλειά, κι επειδή υπέγραφα ως μουσικός παραγωγός του soundtrack, τεράστια ευθύνη. Τα πάντα - κάθε νότα, κάθε συναίσθημα έπρεπε να είναι ολόσωστα. Κι έπρεπε να τα ετοιμάσω από την αρχή - πριν ξεκινήσει το γύρισμα.
Η μουσική ηχογραφήθηκε πριν το γύρισμα;
Ναι, ναι τα πάντα. Αγαπώ πολύ την bluegrass μουσική, είναι κομμάτι μου. Ομως είναι ένα πολύ δύσκολο είδος να το ηχογραφήσεις - ειδικά με σφιχτό deadline. Μαζί με ό,τι ακούτε έχω προσθέσει το αίμα μου, δάκρυα και ιδρώτα.
Πώς ανακάλυψες την bluegrass και γιατί την αγάπησες τόσο; Υπάρχει πράγματι ένα americana ρεύμα στο Βέλγιο; Αυτό που μας δείχνει η ταινία με τα pure country συγκροτήματα, είναι γεγονός;
Μεγάλωσα με την bluegrass γιατί ο πατέρας μου είναι μουσικός και παίζει μπάντζο (το μπάντζο που ακούτε να «παίζει» ο Γιόχαν στην ταινία, είναι ο πατέρας μου). Είναι λοιπόν οικογενειακή μας υπόθεση: παίζαμε μαζί από τα 15 μου χρόνια. Ούτε ξέρω πόσο χρονών ήμουν όταν μου αγόρασε την πρώτη μου κιθάρα κι όταν με έβαλε να ακούσω μερικούς εκπληκτικούς πραγματικά δίσκους pure country μουσικών. Οταν οι συμμαθητές μου στο σχολείο άκουγαν Red Hot Chilly Peppers και Run DMC, εγώ ήμουν ερωτευμένος με τις μουσικές του Ερλ Σκραγκς και του Κλάρενς Γουάιτ. Ο πατέρας μου είχε πάει στην Νέα Ορλέανη ως ναύτης, όταν κι εκείνος ήταν 15 χρονών. Ερωτεύτηκε την μουσική εκεί, αγόρασε ένα μπάντζο και δεν το άφησε ποτέ από τα χέρια του. Μου έπαιζε πάνω από την κούνια μου. Ομως και γενικότερα, η αμερικάνικη (και η αγγλική) μουσική ήταν πάντα διάσημη στο Βέλγιο - Beatles, Rolling Stones, Μπομπ Ντίλαν, Τζόνι Κας. Η bluegrass πάντως μπορεί να αγαπηθεί, όχι μόνο ως pure americana που πολύ σωστά λες, αλλά κι ως η μουσική που έχει ρίζες στα μεταναστευτικά κινήματα - από τα οποία ξέρει πολύ καλά και η Ευρώπη. Είναι η φολκ των μεταναστών: των Ιταλών με τα μαντολίνα τους, των Ιρλανδών με τα βιολιά τους, των Αφρικανών που πρωτοέφεραν το μπάντζο...
Ο Ντιντιέ στο πρώτο του ραντεβού με την Ελίζ μιλά για τους μουσικούς του ήρωες και αυτό τον κάνει να λάμπει. Εσύ έχεις ήρωες;
Ω, φυσικά κι έχω. Εχω τόσους πολλούς που δεν χωράνε σε μία συνέντευξη. Clarence White, Captain Beefheart, Ennio Morricone, Hank Williams, Django Reinhardt, Conny Plank, Raymond Scott, Archie Shepp, Ιgor Stravinsky, Throbbing Gristle... πάρα πολλούς!
Πρέπει να μοιάζει με όνειρο για κάθε μουσικό να συνειδητοποιεί ότι μία ταινία αγαπήθηκε ακόμα περισσότερο για το soundtrack που της έγραψε, κι ότι αυτό ξεπούλησε αμέσως μετά την πρεμιέρα της ταινίας. Ποιο είναι λοιπόν το κλειδί της επιτυχίας; Πώς συνεργάστηκες με τον Φέλιξ και τον Γιόχαν για να ενσωματώσεις τόσο επιτυχημένα τα κομμάτια στην ιστορία;
Πράγματι μοιάζει με όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Ειδικά γιατί μετά την ταινία η bluegrass έγινε ξαφνικά μεγάλη μόδα στο Βέλγιο. Κάτι που ούτε θα μπορούσα να το φανταστώ πριν από λίγα χρόνια. Ηταν αδύνατον! Ο κόσμος μας κορόιδευε! Κοίτα, κατάλαβα πόσο ζωτικής σημασίας ήταν το soundtrack για αυτή την ιστορία. Το στοιχείο της Αμερικής (έτσι όπως αντιπροσωπεύει την ηγεσία του κόσμου στις επιστημονικές μελέτες που θα μπορούσαν να σώσουν το κοριτσάκι του ζευγαριού, αλλά κι έναν πουριτανισμό και θρησκευτικό φονταμενταλισμό που κρατάει την ιατρική πρόοδο πίσω) βγαίνει από την καρδιά της μουσικής της. Ταυτόχρονα όμως, τα τραγούδια στην ταινία παίζουν έναν καίριο, ψυχολογικών διαστάσεων, ρόλο: η μουσική σε ανεβάζει, σε συγκρατεί, σε παρηγορεί - όσο η ιστορία σε κάνει κομμάτια. Αυτό δεν μου ήταν δύσκολο να το νιώσω. Εχω κι εγώ μπάντα με τη γυναίκα μου, έχουμε παιδιά (που ΕΥΤΥΧΩΣ είναι υγιή), η bluegrass είναι το παρελθόν μου, ο σύνδεσμός μου με τον πατέρα μου, κομμάτι μου. Μέσα από αυτή θα εκφραστώ, θα κλάψω, θα γελάσω. Μου ήταν εύκολο λοιπόν να πω την ιστορία του Ντιντιέ και της Ελίζ.
Εχεις αγαπημένες ταινίες και soundtrack; Υπάρχει κάποια ταινία που θα σκότωνες να είχες γράψει εσύ την μουσική της;
Ναι! Στο «Παρίσι-Τέξας» του Βιμ Βέντερς θα σκότωνα να είχα γράψει εγώ την μουσική. Είμαι μεγάλος φαν της ταινίας, είναι η αγαπημένη μου. Από εκεί και ύστερα δεν είμαι μεγάλος γνώστης. Αγαπώ όσα αγαπώ με την καρδιά μου. Τις μουσικές του Ενιο Μορικόνε (ειδικά την τελευταία, πιο πειραματική περίοδό του), τις μουσικές του Μπέρναρντ Χέρμαν που καθόριζαν τις ταινίες για τις οποίες έγραφε... Θέλω να ασχοληθώ περισσότερο. Θέλω να δουλέψω ξανά σε soundtrack. Ποιος ξέρει τι πρόταση μπορεί να μου γίνει;
Εκλαψες όταν είδες τελειωμένη την ταινία; Γιατί εμείς πλαντάξαμε...
Δεν κλαίω συχνά - οι άντρες δεν κλαίνε! Οχι, λέω φρικτά ψέματα. Δώσε μου ένα ζευγάρι ακουστικά και βάλε μου bluegrass και τα μάτια μου τρέχουν. Υπάρχουν στιγμές στην ταινία, υπάρχουν σκηνές, που ακόμα και σήμερα, την 50η φορά που τις βλέπω, δεν μπορώ να σταματήσω τα δάκρυά μου.
Oι Eriksson Delcroix
Τι δουλεύεις αυτή τη στιγμή; Τι να περιμένουμε από σένα στο άμεσο μέλλον;
Αυτές τις μέρες δουλεύω με την Νάταλι για τον επόμενο άλμπουμ της μπάντας μας «Eriksson Delcroix», το οποίο θα κυκλοφορήσει το Φεβρουάριο. Θα είναι τόοοοσο όμορφο άλμπουμ. Είναι κάντρι φυσικά, αλλά με πιο σύγχρονο ύφος και αρκετό σκοτάδι μέσα στην καρδιά του. Είμαι πολύ περήφανος. Ταυτόχρονα περιοδεύουμε με την μπάντα της ταινίας (The Broken Circle Breakdown Band) και είναι τρελό αυτό που συμβαίνει: η επιτυχία της ταινίας μας βάζει σε τεράστιους χώρους, ακόμα και σε στάδια, όλους sold out. Για μένα αυτό είναι σουρεαλιστικό! Εχω επίσης εμφανίσεις και με μία άλλη μπάντα τους «Les Blauw», με τους οποίους παίζουμε Gypsy-Swing μουσικές (τύπου Django Reinhardt). Περνάω υπέροχα μαζί τους: παίζουμε σε jazz clubs, φεστιβάλ, γάμους και κηδείες! Τέλος, αγαπώ πολύ και την ηλεκτρονική μουσική. Μπορώ να ενώσω τα καλώδια και να βάλω στην πρίζα το αναλογικό μου συνθεσάιζερ και να ξεφαντώσω! Οι «Maxon Blewitt» είναι η ποπ-ροκ μπάντα μου, όμως είμαστε σε μια μικρή διακοπή αυτό τον καιρό γιατί δεν τους προλαβαίνω. Σήμερα πάντως δεν ασχολήθηκα με τίποτα από όλα αυτά. Σήμερα έβαλα στο σπίτι μου την νέα του σκεπή.
The Broken Circle Breakdown Band
Εχεις όντως πολλά κοινά με τον Ντιντιέ. Πες μας κάτι τελευταίο: ακούμε υπέροχες φήμες ότι μπορεί να έρθεις στην Αθήνα με τους The Broken Circle Breakdown Band τα Χριστούγεννα. Επιβεβαίωσέ το μας σε παρακαλώ πολύ πολύ πολύ!
Γίνονται κάποιες ενέργειες, είναι αλήθεια. Θα ήταν ένα όνειρο! Κάντε το πραγματικότητα σας παρακαλώ πολύ πολύ πολύ!
Διαβάστε την κριτική του Flix για τα «Ραγισμένα Ονειρα».
Δείτε το βίντεο των Eriksson Delcroix «At The Car Graveyard»:
Tags: ραγισμένα όνειρα
