Η Παναγία των Παρισίων είναι κάτι παραπάνω από ένα εμβληματικό κτήριο. Αυτός ο σπουδαίος μητροπολιτικός χριστιανικός ναός αποτελεί όχι μόνο την καρδιά και την ψυχή του ίδιου του Παρισιού και των κατοίκων του, αλλά και ένα ανυπέρβλητο κομμάτι τόσο του πολιτισμού μας όσο και της ίδιας της ανθρωπότητας. Με ύψος 128 μέτρα, τα περίφημα γλυπτά του, τα gargoyles, τα δυο κωδωνοστάσιά του και τον εσωτερικό διάκοσμο με τα βιτρό παράθυρα, ο συγκεκριμένος ναός άρχισε να χτίζεται το 1163 και χρειάστηκε 109 χρόνια για να ολοκληρωθεί.
Διαβάστε ακόμα: «Η Παναγία των Παρισίων» της Disney ετοιμάζεται για το live action remake της
«Η Παναγία των Παρισίων» (1923) σε σκηνοθεσία Γουάλας Γουόσλεϊ.
O σκηνοθέτης Γουάλας Γουόσλεϊ μαζί με τον διευθυντή φωτογραφίας Ρόμπερτ Νιούχαρντ και έναν κάμεραμαν στα γυρίσματα της «Παναγίας των Παρισίων» (1923).
Charles Laughton, The Hunchback of Notre Dame, 1939 pic.twitter.com/RwAQmh1MY9
— Francisco Ribeiro (@fraveris) April 15, 2019
Jean-Paul Belmondo, on the set of Breathless, 1959. #Paris #NotreDame pic.twitter.com/QXvD6W2Mi8
— French Flicks (@FrenchFlicksUSA) April 15, 2019
«Paris Blue» (1961) σε σκηνοθεσία Μάρτιν Ριτ.
«Une Vie de Chat» (2010) σε σκηνοθεσία Ζαν Λουπ Φελιτσιόλι και Αλέν Γκανιόλ.
Από την βραβευμένη με Οσκαρ ταινία του 1951 «Ενας Αμερικάνος στο Παρίσι» του Βίνσεντε Μινέλι με τους Τζιν Κέλι και Λέσλι Κάρον.
Δεν είναι παράλογο λοιπόν που το σινεμά ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα την Παναγία των Παρισίων με όλο του το είναι. Για τις ταινίες δεν ήταν απλώς ένα κτίριο ή ένα σκηνικό που περνούσε από την οθόνη για μια στιγμή, αλλά ένας ζωντανός χαρακτήρας που πολλές φορές έμοιαζε σαν να ήταν ο κύριος πρωταγωνιστής επισκιάζοντας με την μεγαλοπρέπειά του και τους ίδιους του ηθοποιούς.
Ο έρωτας αυτός ξεκίνησε αρκετά νωρίς, με την πρώτη κινηματογραφική μεταφορά του κλασσικού έργου του Βίκτορος Ουγκό «Η Παναγία των Παρισίων» το 1923 σε σκηνοθεσία Γουάλας Γουόσλεϊ και από τότε το σινεμά δεν έχει καταφέρει να πάρει τα μάτια του από πάνω της. Σκηνοθέτες όπως ο Γούντι Αλεν, ο Βίνσεντε Μινέλι, o Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ και ο Ζαν Πιέρ Ζενέ αλλά και ταινίες της Disney, από την δική της εκδοχή του μυθιστορήματος του Ουγκό μέχρι και τον «Ρατατούη» και τα «Αυτοκίνητα 2», κατάφεραν να κάνουν την Παναγία των Παρισίων έναν χαρακτήρα στις ταινίες τους και εμάς να την ερωτευτούμε ξανά από την αρχή.
Το μνημείο κατάφερε να επιβιώσει από τη Γαλλική Επανάσταση, τη Ναζιστική κατοχή αλλά χτες, τη Δευτέρα, 15 Απριλίου, Μεγάλη Δευτέρα για τους Καθολικούς, η Παναγία των Παρισίων καταστράφηκε σ' ένα σημαντικό τμήμα της, από μια φωτιά που ξέσπασε πιθανότατα κατά τη διάρκεια των έργων συντήρησής της. Μπορεί η βασική δομή του κτιρίου να σώθηκε από την καταστροφή, αλλά τα 2/3 της οροφής του και το εμβληματικό του κωδωνοστάσιο καταστράφηκαν ολοσχερώς, μαζί με αυτά και έργα τέχνης ανεκτίμητης αξίας.
Οι Παριζιάνοι θρηνούν, και μαζί τους ολόκληρος ο κόσμος, για την καταστροφή αυτή, αλλά ταυτόχρονα θυμούνται αξέχαστες στιγμές από την πλούσια (κινηματογραφική και μη) ιστορία της. Και μπορεί η πυρκαγιά να άφησε τεράστιες ζημιές πίσω της και πληγές στις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά, μέχρι την επικείμενη αναστήλωσή της, θα έχουμε το σινεμά για να μας θυμίζει λίγο από την δεσπόζουσα μεγαλοπρέπεια της Δικής μας Κυρίας.
"Before Sunset" (2004) about the beauty of the Notre Dame 😥 pic.twitter.com/0AcpFPW5Wa
— Aria Inthavong (@ariainthavong) April 15, 2019
«Πριν το Ηλιοβασίλεμα» (2004) σε σκηνοθεσία Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ.
«Count Your Blessings» (1959) σε σκηνοθεσία Τζιν Νεγκουλέσκο.
«O Ρατατούης» (2007) σε σκηνοθεσία Μπραντ Μπερντ.
«Αμελί» (2001) σε σκηνοθεσία Ζαν Πιέρ Ζενέ.
«Το Τρελό Θηριοτροφείο Πάει Διακοπές στην Ευρώπη» (1985) σε σκηνοθεσία Εϊμι Χέκερλινγκ.
«Ο Διάβολος Φοράει Πράντα» (2006) σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Φράνκελ.
«Μεσάνυχτα στο Παρίσι» (2011) σε σκηνοθεσία Γούντι Αλεν.
«Οι Αριστόγατες» (1970) σε σκηνοθεσία Γούλφγκανγκ Ρέιθερμαν.
«Camille» (1984) σε σκηνοθεσία Ντέσμοντ Ντέιβις.
«Αυτοκίνητα 2» (2011) σε σκηνοθεσία Τζον Λάσετερ.
«La Verite Ou Presque» (2007) σε σκηνοθεσία Σαμ Καρμάν.
«The Walk» (2015) σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Ζεμέκις.
«Η Νύχτα των Στρατηγών» (1967) σε σκηνοθεσία Ανατολ Λίτβακ.
«Η Πεντάμορφη και το Τέρας» (2017) σε σκηνοθεσία Μπιλ Κόντον.
«Τα Μάπετς» (2011) σε σκηνοθεσία Τζέιμς Μπόμπιν.
«Τα Μαύρα Φεγγάρια του Ερωτα» (1992) σε σκηνοθεσία Ρομάν Πολάνσκι.
«Βαν Χέλσινγκ» (2004) σε σκηνοθεσία Στίβεν Σόμερς.
«Οι Τρεις Σωματοφύλακες» (2011) σε σκηνοθεσία Πολ Γ. Σ. Αντερσον.
«Rugrats in Paris: The Movie» (2000) σε σκηνοθεσία Στιγκ Πέργκβιστ και Πολ Ντεμάιγερ.
O Κλοπέν τραγουδά το «The Bells of Notre Dame» από την ταινία «Η Παναγία των Παρισίων» (1996) της Disney.
H Εσμεράλντα τραγουδά το «God Help the Outcasts» από την ταινία «Η Παναγία των Παρισίων» (1996) της Disney.
