Οταν ένας σκηνοθέτης δηλώνει πως «ένιωθα ότι έπρεπε να κάνω αυτήν την ταινία», δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια να αμφισβητήσεις το πάθος του για το σινεμά. Ειδικά όταν αυτή η ταινία είναι το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του - πράγμα όχι προφανές όταν μιλάει κανείς για μια ταινία που βάζει το δαχτυλό της σε μια άγνωστη στο ευρύ κοινό σελίδα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, εξιστορώντας την προσπάθεια ενός θαρραλέου εισαγγελέα, του Φριτζ Μπάουερ, στα τέλη της δεκαετίας του '50 να οδηγήσει πρώην μέλη των Ες Ες σε δίκη από Γερμανούς, φέρνοντας μια ολόκληρη χώρα αντιμέτωπη με το πιο σκοτεινό παρελθόν της.
«Η έμπνευση για την ταινία ήταν η ανάγκη μου να αφηγηθώ ένα άγνωστο κεφάλαιο της γερμανικής ιστορίας. Μια ζωτική και σημαντική ιστορία. Οταν αναζήτησα τις λεπτομέρειες γύρω από αυτήν, ένιωσα συγκλονισμένος. Ενιωθα ότι έπρεπε να κάνω αυτήν την ταινία», δηλώνει στο Flix ο γεννημένος στην Ιταλία Τζούλιο Ρικιαρέλι, ηθοποιός και σκηνοθέτης ταινιών μικρού μήκους που με το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του εντυπωσίασε στο Φεστιβάλ του Τορόντο, ταξίδεψε στα φεστιβάλ του κόσμου, βραβεύθηκε (ανάμεσα στις διακρίσεις του και το Βραβείο Κοινού στις Νύχτες Πρεμιέρας), υποβλήθηκε επίσημα ως η πρόταση της Γερμανίας για το Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και έφτασε μέχρι τις τελικές 9 ταινίες από τις οποίες προέκυψε και τη τελική πεντάδα των Οσκαρ.
Ο Τζούλιο Ρικιαρέλι μαζί με τον ηθοποιό του Αλεξάντερ Φέλινγκ
Πόση έρευνα χρειάστηκε για τη συγγραφή του σεναρίου;
Χρειάστηκαν τόνοι έρευνας, στην πραγματικότητα. Ηταν από την αρχή πολυ καθαρό το γεγονός ότι είχαμε στα χέρια μας μια πολύ σημαντική ιστορία και έπρεπε να είμαστε ιστορικά ακριβείς. Οπότε δουλέψαμε στενά με ιστορικούς. Διάβασαν κάθε γραφή του σεναρίου και είδαν κάθε εκδοχή του μοντάζ. Διαβάσαμε επίσης παρά πολλά έγγραφα, βιβλία και αρχεία. Είναι απαραίτητο να έχεις διαβάσει τα πάντα, αλλά όταν γράφεις ένα σενάριο πρέπει να δώσεις χώρο και στη δημιουργική φαντασία. Οπότε επιστρέφαμε συχνά στο υλικό που είχαμε συγκεντρώσει πριν προχωρήσουμε στην κάθε σκηνή.
Πόσο εύκολο ήταν να αναζητήσετε και να συγκεντρώσετε όλο αυτό το υλικό;
Το Ολοκαύτωμα όπως και η συγκεκριμένη δίκη που αφηγούμαστε στην ταινία είναι καταγεγραμμένα με κάθε λεπτομέρεια από ιστορικούς της εποχής. Επίσης υπάρχει το Fritz Bauer Institute στην Φρανκφούρτη που μας βοήθησε πολύ.
Γιατί επιλέξατε να μην δείξετε τη δίκη, αλλά να επικεντρωθείτε σε όλα τα στάδια που οδήγησαν σε αυτήν;
Ενιωσα πως αυτό που ήταν πιο σημαντικό ήταν να δώσω την ιστορική διάσταση της δίκης, να μεταφέρω το κοινό στη δεκαετία του '50 και να τους κάνω να νιώσουν την άρνηση των Γερμανών για το τι είχε συμβεί. Χρειάστηκαν 18 ολόκληρα χρόνια για να μπορέσει η Γερμανία να αντιμετωπίσει κατάματα αυτό που είχε συμβεί. Επίσης, καθώς γράφαμε το σενάριο συνειδητοποίησαμε πως πέρα από τα ιστορικά γεγονότα η ταινία είναι ένα δράμα. Είναι μια ταινία για ένα νεαρό άντρα που κάνει ένα συναισθηματικό ταξίδι. Ξεκινάει ως κάποιος που πιστεύει απόλυτα στο άσπρο και το μαύρο και συντρίβεται όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με αυτά που συνέβησαν. Μας ενδιέφερε πιο πολύ αυτό, παρά να αναπαραστήσουμε τις μαρτυρίες των επιζώντων μέσα στο δικαστήριο.
Μαζί με τους ηθοποιούς του, Αλεξάντερ Φέλινγκ και Φριντερίκε Μπεχτ
Γιατί πιστεύετε ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και οι ιστορίες του παραμένουν ένα συναρπαστικό θέμα για τους σημερινούς θεατές;
Ηταν μια τόσο κομβική στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας, κάθε οικογένεια έχει μια προσωπική ιστορία να διηγηθεί, κάποιον που έχασε ή ότι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα της. Υπάρχουν αμέτρητες ιστορίες - άλλες πιο γνωστές, άλλες τελείως άγνωστες που συγκλονίζουν. Ο κόσμος φυσικά εκτιμά περισσότερο τις ταινίες που με θάρρος απεικονίζουν πολιτικά θέματα με αποφασιστικότητα, ειδικά σε δύσκολες εποχές σαν αυτές που ζούμε.
Είναι το σινεμά ένας εύκολος τρόπος να διδαχθεί κανείς Ιστορία;
Νιώθω πως το σινεμά μπορεί να προσφέρει στον κόσμο μια συναισθηματική εμπειρία την ίδια στιγμή που τους μεταφέρει την εμπειρία άγνωστων σε αυτούς περιόδων. Με αυτήν την έννοια, το σινεμά μπορεί να μεταφέρει γνώσεις στο θεατή, αλλά σίγουρα η εμπειρία του κινηματογράφου είναι πολλά περισσότερα πράγματα.
Tags: Ο Λαβύρινθος της Σιωπής
