Οι Τρεις Πινακίδες Εξω από το Εμπινγκ, στο Μιζούρι (Three Billboards Outside Ebbing, Missouri) του Μάρτιν ΜακΝτόνα
Θυμός, οργή, σλάπστικ, σάτιρα, θρίλερ, φεμινισμός, αυτοδικία, κωμωδία, συγκίνηση, μελόδραμα - δεν ξέρουμε τι άλλο δεν βρίσκει άπλετο χώρο για να εισβάλλει μέσα στο σύμπαν του σεναριακού και σκηνοθετικού θρίαμβου του Μάρτιν ΜακΝτόνα ο οποίος με τη μορφή ενός σύγχρονου - και δεν το έχεις ξαναδεί έτσι - γουέστερν ξαναβάζει τα θεμέλια του τι σημαίνει δικαιοσύνη. Εδώ μαζί με τη μεγάλη, οσκαρική ερμηνεία της Φράνσις ΜακΝτόρμαντ που παίζει με κάθε ίντσα του προσώπου, του σώματος, των άκρων της, προσθέτοντας ακόμη ένα εμβληματικό ρόλο στην ήδη σπουδαία καριέρα της (και - όχι τυχαία - μια μεγάλη στιγμή της αφύπνισης μιας ολόκληρης βιομηχανίας πάνω στο θέμα των γυναικών, όπως θέλουμε να τις βλέπουμε μέσα και έξω από τη μεγάλη οθόνη).
Μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2018: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς και κερδίστε δωρέαν σινεμά για όλο το 2019!
Power Points
H σεναριακή και σκηνοθετική γραφή του Μάρτιν ΜακΝτόνα (διάλογοι εξαντλητικά αστείοι, εξοντωτικά συναισθηματικοί και πάντα αληθινοί, πίσω από ένα μόνιμα υπερρεαλιστικό πρίσμα που παραδόξως κανονικοποιεί κάθε υπερβολή), η ερμηνεία της Φράνσις Μακ Ντόρμαντ (η Μίλντρεντ της θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν η καλύτερη στιγμή της καριέρας της, αν η καριέρα της δεν ήταν ήδη γεμάτη με ανατριχιαστικές ματιές στην ανθρώπινη ύπαρξη), οι ερμηνείες των Σαμ Ρόκγουελ και Γούντι Χάρελσον (το αντίβαρο σε ένα ερμηνευτικό τρίο από τα καλύτερα που είδαμε τελευταία).
Θα μείνει κλασικό
Γιατί εκφράζει με έναν απόλυτα καθαρό τρόπο ένα κοσμικό αίσθημα για την αδικία που δεν συναντά ποτέ την δικαιοσύνη. Και γίνεται μια σύγχρονη παραβολή για το θυμό που όταν δεν μπορεί να κατευναστεί από τις κοινωνικές δομές, γίνεται ένα όπλο έτοιμο ακόμη και να σκοτώσει.
Η σκηνή που δεν θα ξεχάσουμε
Για πολλούς είναι αυτή με το ελάφι και δικαίως αφού μέσα σε μια ιστορία τραχειά όσο και το σκοτεινό θέμα της, αυτή είναι μια σκηνή ποίησης που φέρνει δάκρυα στα μάτια. Για λιγότερους θα είναι πάντα αυτή ο Γούντι Χάρελσον απέναντι στην Μίλντρεντ, ετοιμοθάνατος, να φτύνει αίμα σε μια σοκαριστική, αστεία, σπαραξικάρδια μιαζί σκηνή ανθολογίας.
Γράψαμε στο Flix
Πέρα όμως από την ιδιοφυή δηκτικότητα των διαλόγων, πέρα από τις λιτές μουσικές γραμμές του Κάρτερ Μπεργουέλ, πέρα από τις έντονα συναισθητικές ερμηνείες ολόκληρου του καστ, οι «Τρεις Πινακίδες Εξω από το Εμπινγκ, στο Μιζούρι» είναι μια ταινία για την ελπίδα, το μέλλον και την αντίσταση στην αλλαγή, γεμάτο πολύπλοκες καταστάσεις αλλά πάντα διαυγή ματιά. Μπορεί να μην θυμίζει δομικά σε τίποτα αρχαία τραγωδία, όμως λίγοι σκηνοθέτες αντιλαμβάνονται τόσο καλά την έννοια της κάθαρσης όπως αποδεικνύει εδώ ο ΜακΝτόνα. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή μιας (ήδη) εκπληκτικής ταινίας που κανένας τίτλος τέλους δεν μπορεί να ανακόψει την ορμή της.
Και κάτι ακόμη:
Η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ έκανε αίσθηση στην 90ή τελετή απονομής των Οσκαρ για πολλούς λόγους: με τον οσκαρικό ευχαριστήριο λόγο της, όχι απλώς τίμησε τις γυναίκες της κινηματογραφικής βιομηχανίας, σηκώνοντάς τες όρθιες μέσα στην αίθουσα, αλλά ανέφερε και κάτι αληθινά ουσιαστικό: τις λέξεις «inclusion rider». Το «inclusion rider» είναι ένα νομικός όρος που, όταν μπαίνει στα συμβόλαια των αμερικανικών κινηματογραφικών παραγωγών, επιβάλλει την απασχόληση εργαζομένων (τόσο μπροστά, όσο και πίσω από τις κάμερες) που εκπροσωπούν μειονότητες (σε σχέση με το φύλο, τη φυλή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, τη θρησκεία). Αυτό μπορεί μόνο κάποιος με εξουσία (ένας σκηνοθέτης, ένας σταρ) να το επιβάλλει στους παραγωγούς και συμβαίνει προς το παρόν κατ' εξαίρεση και σε πολύ μικρό ποσοστό, ως δείγμα πρόθυμης συνεργασίας.
Διαβάστε όλη τη δεκάδα του Flix για το 2018 όπως αυτή σχηματίζεται καθημερινά:
- Flix Top Ten - 2018: Το νούμερο 10
- Flix Top Ten - 2018: Το νούμερο 9
- Flix Top Ten - 2018: Το νούμερο 8
Μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2018: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς και κερδίστε δωρέαν σινεμά για όλο το 2019!
