Βορειοδυτική Αμερική, 1850. Ο πυρετός της χρυσοθηρίας έχει φέρει στην Καλιφόρνια τυχοδιώκτες από όλες τις φυλές των αποικιοκρατών: Αγγλοι, Ιρλανδοί, Ρώσοι, Ολλανδοί, Καναδοί, όλοι ταξιδεύουν από σταθμό σε σταθμό ψάχνοντας για χρυσάφι. Οταν ο Οτις «Cookie» Φίγκοβιτς, ένας ντροπαλός, καλοκάγαθος μάγειρας που προσλαμβάνεται από μία ομάδα άξεστων συμμοριτών για να τους μαγειρεύει, βρίσκει τον Κινγκ-Λου, έναν Κινέζο μετανάστη στο δάσος, τον προστατεύει και τον κρύβει, μία φιλία γεννιέται. Οι δυο τους ξανασυναντιούνται στο Ορεγκον, τον κομβικό σταθμό των ταξιδιωτών, όπου ο Βρετανός Διοικητής της περιοχής, αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού, υποδέχεται την πρώτη αγελάδα. Ο Cookie εύχεται να είχε λίγο από το γάλα για να μπορέσει να φτιάξει τα διάσημα μπισκότα του (από μαθητευόμενος ζαχαροπλάστης στη Βοστώνη άλλωστε πήρε και το παρατσούκλι του). Ο Κινγκ-Λου, το πιο επιδέξιο επιχειρηματικό μυαλό του διδύμου, τον μαθαίνει να κλέβει γάλα τα βράδια. Ο Cookie μαγειρεύει, μαζί πουλάνε τα μπισκότα στη λαϊκή αγορά του Ορεγκον σε ταξιδιώτες, τυχοδιώκτες, φτωχούς και πλούσιους και όλα πάνε καλά μέχρι που...
Η Κέλι Ράιχαρντ με τον Τόμπι Τζόουνς στα γυρίσματα της ταινίας
Η νέα ταινία της Κέλι Ράιχαρντ, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Τζον Ρέιμοντ «The Half-Life» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ του Τελιουράιντ τον Αύγουστο του 2019, διεκδίκησε τη Χρυσή Αρκτο στο 70ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου τον Φεβρουάριο του 2020, βγήκε στις αμερικανικές αίθουσες τον Μάρτιο του 2020. Η πανδημία πρόλαβε να ανακόψει τη φόρα που είχε κερδίσει, όταν χαιρετίστηκε από τους κριτικούς ως μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, μια από τις πιο ξεχωριστές στην ξεχωριστή καριέρα της Κέλι Ράιχαρντ και την ίδια στιγμή ένα καίριο σχόλιο πάνω στην ίδια την Αμερική του Ντόναλντ Τραμπ. Στο δρόμο προς τα βραβεία, όμως, όπως αναμενόταν, η ταινία παρέλασε ανάμεσα στα καλύτερα της χρονιάς και κέρδισε, ανάμεσα σε άλλα βραβεία, τον τίτλο της καλύτερης ταινίας της χρονιάς από την Ενωση Κριτικών της Νέας Υόρκης και ήταν μια από τις 10 καλύτερες ταινίες της χρονιάς για το National Board of Review.
Η αγελάδα
H αγελάδα ήταν το κλειδί που ξεκλείδωσε τα πάντα. Το μυθιστόρημα του Τζον Ρέιμοντ «The Half-Life» εκτείνεται σε τέσσερις δεκαετίες, υπάρχει ένα ταξίδι στην Κίνα, ο Κινγκ Λου είναι στην πραγματικότητα δύο διαφορετικοί χαρακτήρες στο βιβλίο και δεν υπάρχει αγελάδα. Για μια δεκαετία έλεγα πως δεν δίνω σε κανέναν άλλον το βιβλίο, αλλά δεν είχα και την παραμικρή ιδέα πως θα το έκανα ταινία. Η αποκάλυψη της αγελάδας ήταν αυτό που άνοιξε την πόρτα στα θέματα και τους χαρακτήρες του βιβλίου. Είχαμε την ιδέα του κυνηγητού, πως οι ήρωες τρέχουν να ξεφύγουν από κάπου, αλλά δεν ξέραμε την αιτία. Μια μέρα ο Τζον είχε την ιδέα της αγελάδας. Και έτσι ξεκίνησαν όλα...
Το κάστινγκ της αγελάδας
Η αγελάδα που παίζει στην ταινία είναι η Ιβι. Είδαμε μερικές αγελάδες πριν τη διαλέξουμε. Διαλέξαμε τη συγκεκριμένη λόγω του μεγέθους της. Μας γοήτευσαν αυτά τα μεγάλα, μελαγχολικά μάτια τους. Την Ιβι την βρήκαμε στο ίντερνετ και μετά την ανέλαβε ειδικός εκπαιδευτής. Η πιο μεγάλη πρόκληση ήταν το πώς θα διασχίσει το ποτάμι. Οι αγελάδες δεν κολυμπούν. Οταν έχεις ιδιαίτερα ζώα στο γύρισμα, όπως είναι οι αγελάδες, πρέπει να εκπαιδεύσεις το συνεργείο γύρω από το ζώο να κινείται αργά και να μιλάει ήρεμα, κάτι που δεν συνηθίζεται στα γυρίσματα των ταινιών όπου όλοι είναι βιαστικοί και φωνάζουν.
Μοναξιά
Εχω υπάρξει μόνη μου για πολύ καιρό. Ζω μόνη. Αλλά μου αρέσει να βρίσκομαι ανάμεσα σε φίλους. Περνάω πολύ χρόνο μόνη, αλλά η ρήση του Γουίλιαμ Μπλέικ στην αρχή της ταινίας («Ο,τι για τα πουλιά, η φωλιά. Ο,τι για την αράχνη, ο ιστός. Για τον άνθρωπο, η φιλία.») είναι κάτι που το νιώθω. Ηθελα να κάνω μια ταινία για τη φιλία. Η φιλία πλούτισε τη ζωή μου και το να κάνεις πράγματα μαζί με φίλους, αυτές είναι οι φιλικές σχέσεις που πάνε βαθιά και τρέφουν τον άνθρωπο.
Οι δύο φίλοι
Οι δύο πρωταγωνιστές συναντήθηκαν για πρώτη φορά λίγο πριν ξεκινήσει το γύρισμα. Ουσιαστικά ξεκίνησαν για ένα Σαββατοκύριακο στο δάσος με τα κοστούμια τους, αποφασισμένοι να επιβιώσουν. Και εκεί γνώρισαν ο ένας τον άλλον. Ο Οράιον Λι έχει πολύ από τον Κινγκ Λου μέσα του και ο Τζον Μάγκαρο έχει πολύ από τον Κούκι. Ο Οράιον αγαπάει τις μεγάλες ταινίες. Επαιξε και στο «Star Wars Επεισόδιο VIII - Ο Τελευταίος Τζεντάι». Ο Μάγκαρο δουλεύει μέσα στο μυαλό του. Αναρωτιόταν συνέχεια αν το χαρτάκι με το οποίο στρίβει το τσιγάρο του είναι το σωστό για την εποχή. Εκανε τέτοιες ερωτήσεις. Ηταν τόσο διασκεδαστικό να τους βλέπεις μέσα από την κάμερα και να διακρίνεις μια φιλία να γενιέται μπροστά στα μάτια σου.
Η έρευνα
Ο Οράιον Λι και ο Τζον Μάγκαρο διδάχθηκαν από ειδικούς πώς να βγάλουν το δέρμα από ένα σκίουρο, πώς να ανάψουν φωτιά χωρίς σπίρτα, πώς να ψαρεύουν, να στήνουν παγίδες και όλα αυτά που θα τους έκαναν να νιώθουν φυσικά στο περιβάλλον αλλά και να έχουν κάτι να κάνουν με τα χέρια τους. Ολοι μας κάναμε τρομερή έρευνα γύρω από τα συστατικά που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για μαγείρεμα εκείνη την εποχή, πόσο εύκολο ήταν να τα βρεις και να τα μαγειρέψεις. Αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε και το ιδιώμα της γλώσσας της εποχής - κάτι σαν spanglish. Νιώσαμε όλοι για λίγο σαν να ζούσαμε στο τότε.
Είναι κάτι που με ενδιαφέρει πάντα: ποιος έχει τη δύναμη και ποιος όχι. Νομίζω ότι είναι ένα θέμα με το οποίο καταπιάνομαι σε όλες τις ταινίες μου. Το θέμα της κοινωνίας, τι είμαστε ο ένας για τον άλλον και ποιες είναι οι υποχρεώσεις μας. Η σύγκρουση του "όλοι για όλους" εναντίον του "ο καθένας για τον εαυτό του."»
Low Budget
Οσα περισσότερα χρήματα παίρνεις, σε τόσους περισσότερους ανθρώπους πρέπει να λογοδοτήσεις. Εχω μικρούς προϋπολογισμούς και νομίζω πως έχει να κάνει με τις ιστορίες που μου αρέσει να αφηγούμαι. Στο κάτω κάτω αυτή εδώ είναι μια ταινία για κάποιον που κλέβει ένα κουβά γάλα. Εχω μεγαλύτερη αυτονομία όταν δουλεύω με μικρότερα budget. Διαλέγω όποιους ηθοποιούς θέλω και παραδίδω την ταινία ακριβώς με τον τρόπο που θέλω εγώ. Παίρνεις λιγότερα χρήματα, αλλά κερδίζεις περισσότερο από αυτήν την ελευθερία.
Για το μοντάζ που κάνει μόνη της
Ξεκίνησα να μοντάρω μόνη μου για πρακτικούς λόγους, γιατί στην αρχή δεν είχαμε χρήματα για μοντέρ. Ωστόσο ανακάλυψα ότι με βοηθάει να ανακαλύπτω όλα αυτά που νόμιζα ότι είχαν πάει καλά στο γύρισμα, αλλά δεν... Οι ταινίες που γυρίζω δίνουν τη δυνατότητα να κοπούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Είναι ωραίο να είσαι ξανά μόνος κάπου και να βλέπεις την ταινία που έχεις φτιάξει. Μου αρέσει η διαδικασία. Επίσης, επειδή διδάσκω, νιώθω πάντα ότι χρειάζομαι να κάνω κάτι, χωρίς να παρεμβαίνει κάποιος άλλος, οπότε το μοντάζ είναι ιδανικό για μένα.
Για το τετράγωνο κάδρο
Το αποκαλούμε τετράγωνο αλλά δεν είναι στ' αλήθεια τετράγωνο. Είναι ένα μικρότερο παραλληλόγραμμο. Προτιμώ αυτό το σχήμα για να κινηματογραφώ ανθρώπους, γιατί μπορείς να τους πλησιάσεις, να έρθεις πολύ κοντά τους. Είναι ένα κάδρο οικειότητας. Επίσης κερδίζεις πολύ σε ύψος και σε αυτήν την περίπτωση όπου είχαμε ένα δάσος μπορούσα να κάνω κοντινές λήψεις χωρίς να χάσω το ύψος των δέντρων. Ολα σε αυτήν την ταινία ήταν θέμα κάθετων γραμμών.
Για τον Σατγιαζίτ Ρέι
Επιστρέφω συχνά στην «Τριλογία του Απού» αλλά και σε ολόκληρη η φιλμογραφία του Σατγιαζίτ Ρέι. Μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο κινηματογραφεί τους ανθρώπους, με μικρές κινήσεις. Υπάρχει μια οικονομία σε όλο αυτό που ταιριάζει πολύ με τους χαρακτήρες της ταινίας και την οικονομία της δικής τους ζωής. Στις ταινίες του Ρέι οι άνθρωποι ζουν σε μικρές καλύβες στο έδαφος. Παρακολούθησα τον τρόπο που κινηματογραφεί τον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο στο ίδιο ακριβώς πλάνο.
Εξουσία
Δεν μου αρέσει να μιλάω για τις ταινίες μου και να τις εξηγώ. Αλλά, ναι, το μεγάλο θέμα όταν κάναμε την ταινία ήταν η μετανάστευση. Είναι κάτι που με ενδιαφέρει πάντα: ποιος έχει τη δύναμη και ποιος όχι. Νομίζω ότι είναι ένα θέμα με το οποίο καταπιάνομαι σε όλες τις ταινίες μου. Το θέμα της κοινωνίας, τι είμαστε ο ένας για τον άλλον και ποιες είναι οι υποχρεώσεις μας. Η σύγκρουση του "όλοι για όλους" εναντίον του "ο καθένας για τον εαυτό του". Αυτά είναι τα θέματα που με ενδιαφέρουν.
