H ταινία
Η ταινία βασίστηκε στο ομώνυμο διήγημα του Βασίλη Κιζήλου.
Η νύχτα φτάνει στο τέλος της στα μπουζούκια. Πέντε τα ξημερώματα. Βαριεστημένα, σβηστά χειροκροτήματα για τη θεά της πίστας, που μόλις ολοκλήρωσε το πρόγραμμά της και αποχαιρετά με ένα μακρόσυρτο «goodnight».
Κανείς δεν περιμένει αυτό που θα συμβεί όταν θα ανέβει στο πάλκο η φίρμα του μαγαζιού, ο Κουρέας, υπό τους ήχους του ζεμπέκικου νέου σουξέ του «Ο μουσάτος».
Γαϊτανάκι έκστασης; Κάποιος θα ζητήσει τα ρέστα; Μεθυσμένες αγκαλιές;
Maniera Greca ή, πλέον, ο τρόπος της παγκόσμιας πίστας;
Εμείς πάντως παρακολουθούμε τους θαμώνες που έχουν ξεμείνει δίπλα στο πιοτό τους, εκείνοι εμάς και η Κατερίνα Γώγου εξακολουθεί να κοιτάει μες στα μάτια… τριάντα επτά χρόνια μετά.
Ο σκηνοθέτης
Ο Κυρηναίος Παπαδημάτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Αποφοίτησε από τη σχολή του Λυκούργου Σταυράκου με το πτυχίο της σκηνοθεσίας το 1990. Από τότε εργάζεται ως σκηνοθέτης και μοντέρ για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Επίσης, έχει σκηνοθετήσει μουσικά βιντεοκλίπ.
Φιλμογραφία
1991: «Ο ήλιος έκαιγε πολύ», βασισμένη σε διήγημα του Α. Σαμαράκη, 35mm, 20', μικρού μήκους.
2006: «Πού πάμε;», 35mm, 11', μικρού μήκους.
2008: «Λίλη», 5', μικρού μήκους.
2010: «Γίνε χρήσιμος άνθρωπος όταν μεγαλώσεις...», 11', μικρού μήκους.
2015: «Το όνειρο του Πάολο», ντοκιμαντέρ, 43', μεσαίου μήκους.
5 ερωτήσεις για το «Maniera Greca»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Επειδή δεν επιλέγουμε μόνο εμείς πότε γίνονται τα πράγματα, στη συγκεκριμένηπερίπτωση, την υλοποίηση αυτής της ταινίας, μια σειρά «συμπτώσεων» δεν άφηνανπεριθώριο για τη μη πραγματοποίησή της.
Η ιδέα της ταινίας μου τριβέλιζε το μυαλό χρόνια και όταν όλα “κούμπωσαν” στη θέση τουςμε αποκορύφωμα τη συνάντησή μου με τον Γιάννη Κριθαρά (Κουρέας), η ολοκλήρωσή τηςήταν αναπόφευκτη.
Η πεποίθησή μου ότι η ταινία δεν χρειαζόταν την υποστήριξη οποιουδήποτε κρατικούπρογράμματος (επιχορηγήσεις κλπ) για να υλοποιηθεί χωρίς να μετράει τις απώλειές της,αλλά βασίστηκε στην οικονομική ενίσχυση της συμπαραγωγού της και στη σχεδόνεθελοντική συμβολή όλων όσων συμμετείχαν σ ’αυτήν, ήταν ο τελικός λόγος για ναπραγματοποιηθεί τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Τέλος, η γνωριμία μου κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων με τον Αντώνη Ρέλλα, στάθηκε αφορμή να ευαισθητοποιηθώ πάνω σ’ ένα θέμα που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν γνώριζα βιωματικά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η ταινία να διαθέτει πλέον καθολικά προσβάσιμη κόπια (με Υποτιτλισμό (SDH) για Κ(κ)ωφούς/ές και βαρήκοους/ες και Ακουστική Περιγραφή (AD) για ανθρώπους με προβλήματα όρασης). Η κόπια αυτή έγινε με πρωτοβουλια της Κίνησης Καλλιτεχνών με Αναπηρία και φέρει την πιστοποίησή της.
Πως θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Δεν θα περιέγραφα ποτέ και για οποιονδήποτε λόγο την ταινία μου σ έναν υποψήφιοθεατή. Φιλοδοξία μου είναι να την δουν όσα περισσότερα ζευγάρια μάτια γίνεται και αυτοίνα την περιγράψουν με όποιο τρόπο την αντιλήφθηκαν.
Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;
Αυτό που θα ‘θελα είναι να θέλει αυτός που θα δει την ταινία να με ρωτήσει και νασυζητήσει μαζί μου το ο,τιδήποτε (…για την ταινία!)
Πως είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Ας τα βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους και ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Το να κάνεις σινεμά στην Ελλάδα σήμερα σαν αυτό που αποπειρώμαι να κάνω εγώ με τουςφίλους μου και κατ’ επέκτασιν συν δημιουργούς (μπροστά και πίσω από τις κάμερες) είναιστα όρια του θαύματος.
Όπως πολύ καλά γνωρίζετε ο κινηματογράφος είναι ένα πολύ ακριβό χόμπυ. Οταν όμωςέχεις αποφασίσει να πορευτείς χωρίς καμία οικονομική επιχορήγηση από κρατικούςθεσμούς και φορείς, με φιλοδοξία ν απευθυνθείς στην παγκόσμια κινηματογραφικήκοινότητα και όχι στους θεατές του youtube, οφείλουν οι ταινίες σου να ανταποκρίνονταιόσο το δυνατόν περισσότερο σ αυτή σου την επιδίωξη. Αυτό οι περισσότεροι το θεωρούνστα όρια του αδύνατου, γι αυτό και πριν αναφέρθηκα σε θαύμα.
Εδώ μια μικρή παρένθεση: Τα τελευταία 11 χρόνια, έχω υπογράψει σκηνοθετικά 5 ταινίεςδιαφορετικής φόρμας η κάθε μια και κάποιες απ αυτές δεν τα χουν πάει κι άσχημα..
Αυτό σημαίνει μία ταινία ανά 2 χρόνια. Σκεφτείτε να βασιζόμουν σε επιχορηγήσεις..!
Οφείλεις λοιπόν να βρίσκεις απαντήσεις ακόμα και στα πιο δύσκολα προβλήματα, ναεξασκείς συνέχεια την όποια διάνοια διαθέτεις, να εμμένεις στα όρια του απόλυτου στηνάρνησή σου απέναντι στο περιβάλλον που μας περιβάλλει και να το υποχρεώνεις να σεανέχεται χωρίς ούτε μια στιγμή να θεωρήσει ότι μπορεί να σου επιβάλλει να ζεις χωρίς τιςεπιθυμίες σου, στη συγκεκριμένη περίπτωση, να δημιουργείς ταινίες.
Δεν με δίδαξε λοιπόν κάτι η συγκεκριμένη μόνο ταινία, αλλά το σύνολο των εμπειριών τηςκατασκευής όλων των ταινιών μέχρι σήμερα αποτελούν την ΕΜΠΕΙΡΙΑ, μέχρι την επόμενη.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο;
Το Φεστιβάλ Δράμας είναι μια περιζήτητη νύφη στην κοινωνία των διεθνών φεστιβάλ. Αυτόσημαίνει ότι ούτε εσύ θα μου έκανες την ερώτηση ούτε εγώ θα σου έδινα την οποιαδήποτεαπάντηση αν η ταινία δεν είχε επιλεγεί στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ. Και ο νοώννοείτω..
info
Σκηνοθεσία, Σενάριο: Κυρηναίος Παπαδημάτος / Παραγωγή: Ράνια ΜανιάτηΚυρηναίος Παπαδημάτος / Ερµηνευτές: Αννίτα Καπουσίζη, Βασίλης Κιζήλος, Ηλίας Κουνέλας, Γιάννης Κριθαράς, Κώστας Ξυκομηνός, Γιάννης Παπαϊωάννου, Αντώνης Ρέλλας / Φωτογραφία: Ζαφείρης Χαϊτίδης / Σκηνικά, Κοστούµια: Μαρία Καραθάνου / Μοντάζ: Λίλη Κοντοδήμα / Ηχοληψία: Χρήστος Παπαδόπουλος / Σχεδιασμός Ήχου, Τελική Μείξη: Ρένος Παπασταύρος / Ηλεκτρολόγος Φωτιστής – Μακενίστας: Κώστας Βρακοζώνης / Μακιγιάζ: Αγγελική Ράπτη / Compositing-VFX: Γιάννης Δριμυλής / Διεύθυνση Παραγωγής: Αργύρης Στεργιόπουλος
Δείτε εδώ μια από τις προηγούμενες ταινίες του Κυρηναίου Παπαδημάτου, το «Λίλη» του 2008
