Ανήμερα των 74ων γενεθλίων του, ο Ντέιβιντ Λιντς ήταν εκείνος που αποφάσισε τελικά να χαρίσει ένα κινηματογραφικό δώρο σε όλους εμάς, με την απροειδοποίητη και κυριολεκτικά σαν κεραυνό εν αιθρία πρεμιέρα στο Netflix του «What Did Jack Do?», ενός 17λεπτου μικρού μήκους δείγματος του ανεξάντλητου ταλέντου του Αμερικανού σκηνοθέτη στο να δημιουργεί αλλόκοτα, απόκοσμα ρομαντικά και, ταυτόχρονα, ζοφερά δυστοπικά σύμπαντα, ακόμα και με τα πιο απλά υλικά, τα οποία μπροστά από την κάμερα του αποκτούν ερεβώδεις και σουρεαλιστικές διαστάσεις. Όπως ο έρωτας ενός πιθήκου με ανθρώπινη φωνή και μιας κότας που οδηγεί τον πρώτο στο έγκλημα.
Δείτε ακόμη: Κάποιος είναι μέσα στο σπίτι του Ντέιβιντ Λιντς
Σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό, όπου τα τρένα δεν φτάνουν ποτέ, και με ένα «βρώμικο» και σκονισμένο ασπρόμαυρο, που θυμίζει τόσο τα εμβληματικά φιλμ νουάρ του παρελθόντος, όσο και το Eraserhead, την wtf πρώτη μεγάλου μήκους ταινία με την οποία ο Λιντς σύστησε το σκοτεινό όραμά του στο ποικιλοτρόπως απροετοίμαστο κοινό, ένας ντετέκτιβ (τον υποδύεται ο ίδιος ο Λιντς) ανακρίνει τον Τζακ, έναν πίθηκο με ανθρώπινη ομιλία (πιθανότατα και πάλι του ίδιου του Λιντς), ο οποίος είναι ύποπτος το φόνο του Μαξ, ενός άνδρα που είχε (;) σχέσεις με την Τουτοταμπόν, την ..κότα για την οποία ο Τζακ τρέφει ένα αρρωστημένο πάθος.
Μέσα σ’ αυτή την ξεκάθαρα λιντσεϊκή ατμόσφαιρα, όπου ο καπνός του τσιγάρου του ντετέκτιβ προσθέτει περισσότερα επίπεδα μυστηρίου στις εξπρεσσιονιστικές σκιές, η στιχομυθία ανάμεσα στον αστυνομικό και τον ύποπτο, a priori εξωπραγματική και παράλογη, παραδίδεται σταδιακά σε εντροπικές ανακολουθίες, ζωολογικές παρομοιώσεις και λογοπαίγνια που κάνουν τον BoJack Horseman να ωχριά και ατάκες που κάνουν τα εγκεφαλικά κύτταρα να εκρήγνυνται γλυκά (όπως η ερώτηση «Ήσουν ποτέ ενεργό μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος;» σε έναν πίθηκο), για να απογειωθεί με έναν, επίσης ξεκάθαρα λιντσεϊκό τρόπο, στο μουσικοχορευτικό νούμερο του Τζακ, μια διακήρυξη αγάπης και ομολογία ενοχής, που θυμίζει το πάθος του Ναύτη για τη Λούλα στην «Ατίθαση Καρδιά».
Κι όλη αυτή η μικρή, εξωφρενικά υπέροχη και υπέροχα εξωφρενική, άσκηση ύφους, η οποία αποτελεί συμπαραγωγή της εταιρείας παραγωγής του Λιντς με την πολύ ταιριαστή επωνυμία Absurda και του Ιδρύματος Καρτιέ για τη Σύγχρονη Τέχνη και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2018 στο Festival of Disruption που ο Λιντς διοργάνωσε στη Νέα Υόρκη, αποδεικνύει για άλλη μια φορά όχι μόνο το πόσο μοναδική και sui generis παραμένει ακόμα η ικανότητα του δημιουργού του «Μπλε Βελούδου» και της «Οδού Μαλχόλαντ» να αναμειγνύει τα υλικά που συνθέτουν τα όνειρα και τους εφιάλτες, αλλά και το πόσο λείπει από τη μεγάλου μήκους μυθοπλασία.
Κι αυτό: «Ant Head»: Δείτε ολόκληρη τη 13λεπτη (νέα!) ταινία του Ντέιβιντ Λιντς
Tags: ντέιβιντ λιντς
