Μπορεί η προηγούμενη ταινία της να ήταν εμπνευσμένη από την ίδια της τη ζωή και από τον καρκίνο του μικρού της γιου, όμως η Βαλερί Ντονζελί λέει πως το «Main dans la Main» είναι «λιγότερο αυτοβιογραφικό και πιο τρελό από την προηγούμενη ταινία, αλλά νομίζω ότι αποκαλύπτει περισσότερα πράγματα για τον εαυτό μου».
Το «Main dans la Μain» είναι η ιστορία της συνάντησης δυο εντελώς αντίθετων χαρακτήρων, της Ελέν Μαρσάλ και του Ζοακίμ Φοξ και των παράξενων, ανεξήγητων δυνάμεων που θα τους φέρουν μαζί. Η Ελέν είναι η επικεφαλής του μπαλέτου της Οπερας του Παρισιού, μια μάλλον σνομπ γυναίκα που μοιράζεται τη ζωή της με την καλύτερη φίλη της Κονστάνς. Ο Ζοακίμ δουλεύει σε ένα κατάστημα που φτιάχνει καθρέφτες, του αρέσει το σκέιτμπορντ και ζει μακριά από το κέντρο του Παρισιού.
Οι δυο τους δεν θα είχαν κανένα λόγο να συναντηθούν, αλλά όταν αυτό συμβαίνει από τύχη, πολύ απλά δεν μπορούν να χωρίσουν. Ακόμη κι αν το θέλουν. Μια παράξενη δύναμη τους κρατά μαζί. Οταν ο ένας βγαίνει από το δωμάτιο, ο άλλος τον ακολουθεί. Αν περπατήσει προς μια κατεύθυνση, κι ο άλλος πρέπει να κατευθυνθεί προς τα εκεί. Αν η Ελέν σηκώσει το χέρι της, ο Ζοακίμ πρέπει να κάνει το ίδιο. Από την στιγμή που θα συναντηθούν, δεν μπορούν να χωρίσουν, γίνονται ο ένας καθρέφτης του άλλου, δυο χορευτές σε ένα ερωτικό μπαλέτο, που δεν γίνεται να σταματήσει.
Το πρωταγωνιστικό δίδυμο είναι η Βαλερί Λεμερσιέ και ο (σύζυγος της Ντονζελί και πρωταγωνιστής στο «Πολεμώντας για τη Νίκη») Ζερεμί Ελκαϊμ, ενώ η ίδια κρατά έναν μικρότερο ρόλο.
Μιλώντας για το φιλμ η Ντονζελί λέει «ήθελα πάνω απ όλα να μιλήσω για τις συμβιωτικές σχέσεις σε διάφορες μορφές. Στην αρχή η σχέση των δυο ηρώων δεν έχει καν να κάνει με την αγάπη. Είναι απλά θέμα της μοίρας και κατά βάση, δεν έχουν τίποτα κοινό. Αλλά δεν έχουν άλλη επιλογή από το να έρθουν κοντά και στην πορεία αντιλαμβάνονται ότι καταλαβαίνουν και συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο. Το να ζεις με κάποιον άλλο, είναι μια τόσο έντονα προσωπική εμπειρία. Δεν νομίζω ότι μπορείς να γνωρίσεις στ΄ αλήθεια κάποιον αν δεν ζήσεις μαζί του. Εχω έναν αδελφό ο οποίος γεννήθηκε την ίδια μέρα με μένα κι έτσι γιορτάζαμε πάντα μαζί τα γενέθλια μας. Δεν ξέρω αν φταιει αυτό αλλά οι σχέσεις μου με τους άλλους ήταν πάντα υπερβολικά στενές. Ο άλλος είναι σχεδόν προέκταση του εαυτού μου. Και πολλές φορές ο φόβος της εγκατάλειψης ελλοχεύει πίσω από αυτές τις σχέσεις. Ηθελα να βρω έναν χαριτωμένο τρόπο να μιλήσω γι αυτή τη σύντηξη που λαμβάνει χώρα ανάμεσα στα ζευγάρια και το σινεμά σου δίνει την ευκαιρία να μιλήσεις για δύσκολα πράγματα, να τα κάνεις να μοιάζουν διασκεδαστικά, να γίνονται ανεκτά».
Περιμένοντας το φιλμ που μόλις έκανε την πρεμιέρα του στο φεστιβάλ της Ρώμης να φτάσει και στην Ελλάδα, πάρτε μια πρώτη γεύση μέσα από το τρέιλερ.
