Στο πλαίσιο του αφιέρωματος του Flix.gr στις Γυναίκες του Ελληνικού Σινεμά ζητήσαμε από επαγγελματίες του χώρου να συζητήσουν μεταξύ τους για τη δική τους τέχνη, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, τους τρόπους με τους οποίους επιβλήθηκαν για να βρουν, να διεκδικήσουν και να κερδίσουν τη θέση τους.
Οι γυναίκες σκηνοθέτες δεν υπήρξαν μόνο εμβληματικές για την ιστορία του ελληνικού σινεμά, αλλά πρωταγωνιστούν στο παρόν του με τον πιο δυναμικό τρόπο: πιάνοντας τον παλμό του παγκόσμιου γίγνεσθαι, μεταφέροντας ιστορίες από την Ελλάδα που αφορούν τον κόσμο, κερδίζοντας διακρίσεις εντός και εκτός συνόρων.
Nιώθω ότι πραγματικά δε θέλω να κερδίσω τίποτα. Νιώθω ότι δε θέλω να είμαι επί ίσοις όροις, νομίζω ότι είμαι επί ίσοις όροις. Πρέπει να σταματήσει αυτή η προσπάθεια. Οταν μπαίνεις σ' ένα σετ κουβαλώντας αυτή την προσπάθεια, νομίζω ότι χάνεις τη μισή μαγεία. - Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη
Ολα αυτά τα πράγματα είναι τόσο μπερδεμένα! Και να σου πω την αλήθεια το γουστάρω. Το γουστάρω αυτό που γίνεται που δεν ξέρεις ακριβώς «να υποστηρίξω το #metoo»; Ή να μην το υποστηρίξω; Είμαι μέρος αυτού του πράγματος, ή δεν είμαι; Το ότι τίθενται όλες αυτές οι ερωτήσεις με όλο αυτό το χάος, με όλο αυτό το μπέρδεμα αυτό είναι το θετικό. Απλώς δεν νομίζω ότι είναι τόσο εύκολες οι απαντήσεις. - Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη
Στο βίντεο που ακολουθεί η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη (της «Διαρκούς Αναχώρησης της Πέτρα Γκόινγκ», του «Attenberg», του «Chevalier», της Haos Films) μιλάει με την Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη (η τελευταία ταινία μικρού μήκους της «Limbo» είχε βρεθεί στην Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ Καννών, ενώ ετοιμάζει ήδη την πρώτη της ταινία μεγάλου μήκους). Δύο σκηνοθέτες που διασχίζουν τη διαδρομή που τις χωρίζει για να μιλήσουν για το ελληνικό σινεμά, να αναφωνήσουν «οχι πια γυναίκες σκηνοθέτες», να αναρωτηθούν για όλα χρειάστηκε να νικήσουν προκειμένου να πετύχουν αυτό που ήθελαν.
Αφιέρωμα: Οι Γυναίκες του Ελληνικού ΣΙνεμά:
