Η ομάδα του Flix στο 75ο Φεστιβάλ Βενετίας είναι Λήδα Γαλανού, Πόλυ Λυκούργου, Γιώργος Κρασσακόπουλος, Μανώλης Κρανάκης, Θοδωρής Δημητρόπουλος, Δημήτρης Δημητρακόπουλος και Τάσος Χατζηευφραιμίδης.
Περισσότερο Φεστιβάλ Βενετίας:
- Βενετία 2018 | Η 75η Μόστρα με το βλέμμα του Flix | Μέρα 1η
- Βενετία 2018 | Η 75η Μόστρα με το βλέμμα του Flix | Μέρα 2η
- Βενετία 2018 | Η 75η Μόστρα με το βλέμμα του Flix | Μέρα 3η
- Βενετία 2018 | Η 75η Μόστρα με το βλέμμα του Flix | Μέρα 4η
- Βενετία 2018 | Η 75η Μόστρα με το βλέμμα του Flix | Μέρα 5η
- Βενετία 2018 | Η 75η Μόστρα με το βλέμμα του Flix | Μέρα 6η
- Βενετία 2018 | Η 75η Μόστρα με το βλέμμα του Flix | Μέρα 7η
- Βενετία 2018 | Η 75η Μόστρα με το βλέμμα του Flix | Μέρα 8η
Full Frontal. Μιλάμε, εδώ κι έναν χρόνο σχεδόν, για τη σεξιστική αντιμετώπιση της γυναίκας μέσα κι έξω από τη μεγάλη οθόνη. Κι όσες φορές προσπαθείς να ξεπεράσεις τα δικά σου κολλήματα (μήπως υπερβάλλω;), έρχεται μία ταινία για να φανερώσει (σε κάτι που μπορεί να θεωρήσετε «λεπτομέρεια») τον βαθιά ριζωμένο μας σεξισμό - και πόσο συχνά, αβίαστα, «νατουραλιστικά» εκείνος απογυμνώνεται. Το «Capri-Revolution» του Μάριο Μαρτόνε απαιτεί από τους ηθοποιούς του να γυρίζουν ολόγυμνοι σε δάση, ξέφωτα και βράχια, για να απεικονίσουν μία κοινότητα καλλιεργημένων χίπις που σκανδαλίζουν τους χωρικούς των 30ς με τις συνήθειες, τις τελετές, τους διονυσιακούς χορούς τους. Σε όλες τις σκηνές, οι γυναίκες είναι πρώτο πλάνο. Η τόλμη του σκηνοθέτη μάλλον μεταφράζεται σε πόσα κοντινά μπορεί να έχει ένα αιδοίο. Αντιθέτως, κανένα full frontal για τους άντρες (για να είμαστε ακριβείς, μετρήσαμε τρία μακρινά πλάνα). Σε όλες τις υπόλοιπες σεκάνς, σε όλες τις υπόλοιπες σκηνές, οι άντρες κινηματογραφούνται προσεχτικά, περνούν γρήγορα μπροστά στο φακό με το πλάι, ή γυρισμένοι εντελώς πλάτη, ή διασώζονται με επιτήδευση στο μοντάζ. Είμαστε σίγουροι ότι αν ρωτήσει κάποιος τον Μαρτόνε, δεν θα καταλάβει καν ποιο είναι το θέμα. Εκείνος θα θεωρεί ότι έχει κάνει κάτι εξαιρετικά τολμηρό. Κι ίσως αυτό είναι τελικά το θέμα. Οτι ακόμα δε βλέπουμε τη διαφορετική αντιμετώπιση - ούτε της ηθικής μας κρίσης, ούτε των καλλιτεχνικών μας επιλογών μας, ούτε της συλλογικής αισθητικής μας. Το γυμνό είναι γυμνό. Αν το επιλέγουμε, ας το απενοχοποιήσουμε - γενικώς. Π.Λ.
Φτάνονας στο Λίντο. Οι φωτογραφίες των σταρ που φτάνουν στο Λίντο είναι κάθε χρόνο οι πιο αντιπροσωπευτικές ενός Φεστιβάλ που η πλωτή του ατμόσφαιρα μετατρέπει ακόμη και μια άφιξη σε ένα άξιο να πολυφωτογραφηθεί γεγονός. Μ.Κ.
Αντισταθείτε στο σύστημα! Ο Mεξικανός σκηνοθέτης Κάρλος Ρεϊγάδας, ένας ευφυής καλλιτέχνης που (είτε σου αρέσουν ή δουλειές του, είτε όχι) απολαμβάνεις να μιλάς μαζί του, αυτή τη φορά ολοκλήρωσε τις συνεντεύξεις του με τους δημοσιογράφους με ένα «επαναστατικό» κάλεσμα που δεν τον τιμά ιδιαίτερα. Γιατί τον κάνει να μοιάζει απλά πικραμένος και θυμωμένος για τις κακές κριτικές του. «Τα Screen, Hollywood Reporter - όλα τα ελίτ περιοδικά της βιομηχανίας, είναι κάποιοι αγγλοσάξωνες μαλάκες που σοκάρονται εύκολα και απορρίπτουν τις ταινίες μου χωρίς δεύτερη σκέψη. Κι όμως. Αυτά τα ίδια περιοδικά έχουν τη δύναμη. Με τις αφοριστικές κριτικές τους επηρεάζουν κι όλη την υπόλοιπη βιομηχανία. Ακόμα και οι Μεξικάνοι κριτικοί παίρνουν στα σοβαρά τι έγραψε το Hollywood Reporter και συντονίζονται με αυτό. Αντισταθείτε. Κάντε να ακουστούν περισσότερες φωνές...» Π.Λ.
Ο Ιταλός δημοσιογράφος που έβρισε χυδαία και μεγαλοφώνως την Τζένιφερ Κεντ μετά το τέλος της δημοσιογραφικής προβολής του «The Nightingale» απολογήθηκε στα social media δηλώνοντας ότι η επίθεσή του δεν είχε σεξιστικό χαρακτήρα (ακόμη κι αν παραδέχθηκε ότι οι λέξεις που κανείς χρησιμοποιει έχουν σημασία), αλλά ακόμη κι έτσι το φεστιβάλ αφαίρεσε τη διαπίστευσή του - και μπράβο. Η Τζένιφερ Κέντ από την μεριά της δήλωσε στην συνέντευξη τύπου της ταινίας ότι ο μόνος τρόπος να απαντήσεις στην άγνοια είναι με κατανόηση και αγάπη. Και ταινίες όπως το «The Nightingale» προφανώς. Γ.Κ.
To «Manta Ray» του Πουτιφόνγκ Αρουνπένγκ. Σε ένα παραθαλάσσιο χωριό της Ταϊλάνδης όπου ξεβράζονται καθημερινά χιλιάδες μετανάστες, ένας ψαράς βρίσκει έναν πληγωμένο άνδρα στο δάσος. Ο ξένος δεν μιλάει, αλλά όταν ο ψαράς εξαφανίζεται παίρνει τη θέση του - το σπίτι του, τη δουλειά του, την πρώην γυναίκα του. Με την (αναπόφευκτη) επιρροή του Απιτσατπόνγκ Βιρασετακούν να διαπερνά κάθε πλάνο του ντεμπούτου του νεαρού Αρουνπέγκ, να μια ταινία που έρχεται με τη δύναμη της εικαστικής της ομορφιάς, της ανεπαίσθητα queer ψυχολογίας της και της συναισθηματικής φόρτισης που έρχεται για να σε ταξιδέψει όχι μόνο μακριά από το art σινεμά του σήμερα αλλά και από τον ίδιο σου τον εαυτό - σε ένα υπερβατικό, συγκινητικό, ρομαντικό, τελικά βαθιά υπαρξιακό ταξίδι που μοιάζει αδύνατον να μην αποτελέσει μια από τις ταινίες που θα ξεχωρίσουν φέτος από τους Ορίζοντες του 75ου Φεστιβάλ Βενετίας. Μάθετε πως μπορείτε να δείτε το «Manta Ray» εδώ. Μ.Κ.
Ελα να πάμε στο νησί. Ο Σεμπάστιαν Κοχ (ο διάσημος Γερμανός πρωταγωνιστής του «Οι Ζωές των Αλλων», ο οποίος είχε γυρίσει στην Ελλάδα το «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι») μάς εξομολογήθηκε ότι αγόρασε έκταση στην Πάρο και θα ξεκινήσει σε λίγο να χτίζει την καλοκαιρινή του κατοικία εκεί. Π.Λ.
Το πιο ωραίο αντίο στον Τσου Ισικάουα. Ηταν στην αρχή-αρχή της δημοσιογραφικής προβολής του «Killer», της νέας ταινίας του Σινία Τσουκαμότο. Οταν σε μαύρο κάδρο έπεσαν οι τίτλοι έναρξης της ταινίας και την αίθουσα γέμισε, δυνατά, η γεμάτη ενέργεια και παιχνίδι μουσική του Τσου Ισικάουα. Οι δημοσιογράφοι άρχισαν να χειροκροτούν δαιμονισμένα, όχι χωρίς λόγο. Από τη μια ήταν η αίσθηση ότι μετά από ένα απαιτητικό, καλλιτεχνικά και... σωματικά, δεκαήμερο, ετοιμαζόμασταν για 80 λεπτά αληθινής ψυχαγωγίας. Από την άλλη ήταν πως ακούγαμε την τελευταία μουσική που έγραψε για τον Τσουκαμότο ο σταθερός του συνεργάτης και στενός του φίλος, Τσου Ισικάουα, που πέθανε, στα 51 του χρόνια, τον περασμένο Δεκέμβριο, αφήνοντας τις μελωδίες του να συνεχίζουν τη ζωή τους στο ιαπωνικό σινεμά και στα σινεμά όλου του κόσμου. Λ.Γ.
Ντύσου πρόχειρα και βάλε το μαγιό σου. Η ολόσωμη φόρμα/σορτσάκι (κάτι σαν αντρικό μαγιό των 30ς) που φόρεσε κάποιος από την αποστολή του «Capri-Revolution» του Μάριο Μαρτόνε στο κόκκινο χαλί. Ανάμεσα σ' ένα κάστ από καλοντυμένους Ιταλούς, η εμφάνισή του είχε δύο εξηγήσεις: ή το ένδυμα είναι «μέτα» και φέρει την υπογραφή κάποιου προχωρημένου Μιλανέζου designer, ή του είπαν τελευταία στιγμή για την πρεμιέρα και ήταν στη θάλασσα. Π.Λ.
Sala Web 2018: Δείτε επιλεγμένες ταινίες από το Φεστιβάλ Βενετίας στο σπίτι σας! Το Festival Scope και το Sala Web φέρνουν τη Μόστρα σπίτι σας και σας δίνουν την ευκαιρία να δείτε επιλεγμένες ταινίες από το φετινό πρόγραμμα, σαν να βρίσκεστε στο Λίντο. Διαβάστε περισσότερα εδώ. Μ.Κ.
