Μπορεί η Σέλμα Μπλερ να μην έγινε η μεγάλη σταρ που οι πρώτοι της ρόλοι σε ταινίες όπως το «Cruel Intentions» ή το «Legally Blonde» είχαν υποσχεθεί και η ίδια να αναγνωρίζει ότι υπήρξε ανέκαθεν «supporting actress», όμως η καριέρα της στο Χόλιγουντ μετρά δεκαετίες και το πρόσωπό της έχει κοσμήσει άπειρα εξώφυλλα, ακόμη κι αν μερικές φορές τύπωναν την φωτογραφία της σε λάθος διαστάσεις σε σχέση με αυτή των συμπρωταγωνιστης της όπως σε ένα εξώφυλλο του Interview -από το οποίο «απουσιάζει» και το ένα της πόδι.
Το Flix.gr παρακολουθεί το φεστιβάλ του SWXS που γίνεται online και σας μεταφέρει εντυπώσεις από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες που προβάλλονται εκεί.
Αυτά εντούτοις μοιάζουν με ελάχιστα προβλήματα μπροστά στο γεγονός ότι τα πόδια της όταν την συναντάμε στην αρχή αυτού του ντοκιμαντέρ, που καταγράφει την μάχη της με την σκλήρυνση κατα πλάκας, αρνούνται να την υπακούσουν και ότι ο λόγος της γίνεται ένας μπερδεμένος κόμπος από τραυλίσματα. Ακόμη κι έτσι όμως η Μπλερ στέκεται απέναντι στην κάμερα και τον θεατή αποκαλύπτοντας κάθε πλευρά του τρωτού εαυτού της, ανοίγοντας το σπίτι της, την ψυχή της και αφήνοντας τα δάκρυα της να τρέξουν, τον πόνο της να καταγραφεί, αλλά και την ελπίδα της να λάμψει, την φύση της ως ερμηνεύτρια, να καλύψει την απόγνωση της.
Από την αρχή της διαγνωσης της, μέχρι την δοκιμή μιας πειραματικής θεραπείας με μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων που δεν θα έχει τα θαυματουργά αποτελέσματα που υποσχόταν, το φιλμ της Ρέιτσελ Φλάιτ την κινηματογραφεί σε μια καθημερινότητα που μόνο σπάνια έχει κάτι από την λάμψη της παλιάς της χολιγουντιανής δόξας, κι ακόμη και τότε, το κόκκινο χαλί μπορεί να γίνει κάτι αληθινά σκληρό, αληθινό κι ανθρώπινο. Το αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι πάντα ένα αφηγηματικά «καλά οργανωμένο» ντοκιμαντέρ -ακολουθώντας χρονολογικά την ιστορία μα κάνοντας θεματικά άλματα σε διαφορετικές πτυχές του χαρακτήρα και της ζωής της, αλλά αυτό είναι που το κάνει να δείχνει ειλικρινές και πραγματικό.
Η Σέλμα Μπλερ αφήνει την πιο ανθρώπινη κι ευάλωτη πλευρά της να ξεγυμνωθεί με σπαρακτικό τρόπο στις στιγμές του πόνου της αλλά δεν ξεχνά ότι είναι ηθοποιός σε άλλες, «ανεβάζοντας» στον ατημέλητο κήπο του σπιτιού της το δικό της «Grey Gardens», ή υποδυόμενη στον καθρέφτη μια εκδοχή της Νόρμα Ντέσμοντ του «Sunset Boulevard» μόνο και μόνο για να δει το σώμα και το μυαλό της να μην υπακούν την επόμενη στιγμή. Ομως το χιούμορ και η ελπίδα είναι εκεί ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές του «Introducing, Selma Blair», έστω κι αν αυτές είναι πολύ περισσότερες και κατά στιγμές δυσβάσταχτες.
Το Flix.gr παρακολουθεί το φεστιβάλ του SWXS που γίνεται online και σας μεταφέρει εντυπώσεις από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες που προβάλλονται εκεί.
