Μετά την πρώτη του προβολή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το καινούργιο και πιο φιλόδοξο έως τώρα φιλμ του Αγγελου Φραντζή συνάντησε το διεθνές κοινό σε μια προβολή που το έφερε πιο κοντά στον τόπο γέννησής του, αφού το φιλμ είναι ελληνική, γαλλική και λετονική συμπαραγωγή, γυρισμένη εκτός από την μακρινή Σιβηρία και στην γειτονική στην Εσθονία, Λετονία.
Κάτι που έκανε την χθεσινή προβολή ιδιαίτερα συγκινητική αφού εκτός από τους έλληνες συντελεστές, τον σκηνοθέτη, τους δύο πρωταγωνιστές Κάτια Γκουλιώνη και Ανδρέα Κωνσταντίνου και τους έλληνες συμπαραγωγούς Κωνσταντίνο Κοντοβράκη και Γιώργο Καρναβά, στην αίθουσα βρέθηκαν σχεδόν όλοι οι Λετονοί και αρκετοί Ρώσοι συνεργάτες, κάνοντας την βραδιά όπως είπε κι ο Φραντζής παρουσιάζοντας την ταινία, ιδιαίτερα συγκινητική.
Δείτε ακόμη: Θεσσαλονίκη 2018: Το «Ακίνητο Ποτάμι» του Αγγελου Φραντζή ρισκάρει και κερδίζει
Το τέλος της προβολής συνοδεύτηκε από ένα θερμό χειροκρότημα και συζήτηση με το κοινό, μια από τις πιο μακροσκελείς κι ενδιαφέρουσες που είδαμε στο φετινό φεστιβάλ, πράγμα που σημαίνει ότι αυτό το θεαματικό υπαρξιακό θρίλερ για την μάχη ανάμεσα στην πίστη και τον ορθολογισμό κατόρθωσε να βρει τον στόχο του.
«Για μένα ήταν πολύ σημαντικό να φέρω αντιμέτωπες στην ταινία δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες, αυτες του ορθολογισμού και της θρησκείας αλλά την ίδια στιγμή και δυο ανθρώπους που βρίσκονται μπροστά σε κάτι ανεξήγητο, προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να το εξηγήσουν» είπε ο Φραντζής μιλώντας στο κοινό.
«Στην πραγματικότητα η σύγκρουση είναι αναμεσα σε δυο υποκειμενικότητες, ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα που αγαπιούνται μα που δεν μπορούν να είναι μαζί λόγω ενός ακατονόητου γεγονότος.»
«Ο Πέτρος χρειάζεται αποδείξεις, αυτός είναι, έτσι έχει προγραμματίσει τα βήματά του στη ζωή κι όταν η σχέση του με τη γυναίκα του κινδυνεύει, πρέπει να καταλάβει, να έχει αποδείξεις», είπε ο Ανδρέας Κωνσταντίνου για τον χαρακτήρα του στην ταινία, ενώ η Κάτια Γκουλιώνη μιλώντας για την Αννα είπε ότι η «Αννα αναζητά την καταγωγή της σχέσης της, την καταγωγή της ιδιας, να κατανοήσει την ίδια της την ζωή σε ένα λευκό τοπίο που θα μπορούσε να είναι το τέλος ή θα μπορούσε να είναι η απαρχή των πάντων σε μια τεράστια μάζα πάγου, που μπορεί να μεταμορφωθεί σε νερό με έναν ανάλογο τρόπο που και η ίδια μεταμορφώνεται στην διάρκεια του φιλμ».
Μιλώντας για την τοποθεσία των γυρισμάτων, τις αχανείς χιονισμένες εκτάσεις της Λετονίας, ο Φραντζής εξήγησε πως «για μένα ήταν πολύ σημαντικό να τοποθετήσω την ιστορία σε έναν τόπο που για ένα ζευγάρι από την Ελλάδα μοιάζει με το τέλος του κόσμου. Την ίδια στιγμή το τοπιο, όλο αυτό το λευκό, μοιάζει με ένα κενό με κάτι άδειο που θα πρέπει να γεμίσεις, κάτι που δεν έχει νόημα και πρέπει να του δώσεις εσύ το δικό σου νόημα. Την ίδια στιγμή σε αυτές τις σιβηρικές πόλεις ή στις αχανείς εκτάσεις της φύσης, δημιουργούν μια σχεδόν υπερβατική αίσθηση, νιώθεις ότι είσαι κάτι πολύ μικρό, απέναντι σε κάτι αληθινά μεγάλο».
Οι παραγωγοί του Φιλμ Κωνσταντίνος Κοντοβράκης και Γιώργος Καρναβάς, μίλησαν για τα γυρίσματα του φιλμ κυρίως στο Μούρμανσκ, στα πλάνα της πόλης και στην Λετονία και κι εξήγησαν ότι «προφανώς έψαχναν έναν τόπο με πολύ χιόνι» και προσπάθησαν να στήσουν την παραγωγή σε αρκετές χώρες πριν καταλήξουν στην Λετονία η συμβολή των Λετονών συμπαραγωγών υπήρξε «καθοριστική στην δημιουργία της ταινίας».
Τέλος σε ερώτηση για το αν το φιλμ και η σύγκρουση μεταξύ του μεταφυσικού και του ορθολογικού έχει ιδιαίτερη σημασία να τοποθετηθεί στο κέντρο μιας ιστορίας που συμβαίνει τώρα, ο Αγγελος Φραντζής, είπε τα εξής:
«Η ταινία μιλά για κάτι που αντιμετωπίζουμε σήμερα με ξεκάθαρο τρόπο. Στις μέρες μας βρισκόμαστε αντιμέτωποι από την μια μεριά με έναν θρησκευτικό φανατισμό που είναι πολύ σαφής, αλλά από την άλλη έχουμε έναν φανατισμό της λογικής θα μπορούσε να πει κανείς, για παράδειγμα όλες αυτές οι νεοφιλελεύθερες οικονομικές θεωρίες είναι μια υπερβολικά εκλογικευμένη άποψη για το πως πρέπει να έχουν τα πράγματα στον σύγχρονο κόσμο. Και δεν είναι τυχαίο ότι η ιδέα για το φιλμ γεννήθηκε στις πρώτες μέρες της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, οπότε αυτό το πολιτικό ζήτημα, γιατί είναι ένα πολιτικό ζήτημα αφορά άμεσα στο τώρα. Αλλα από την άλλη πλευρά, είναι και κάτι απόλυτα υπαρξιακό που μπορεί κανείς να το δει να συμβαίνει από την αρχή του χρόνου, κάτι απόλυτα αρχετυπικό θα έλεγε κανείς».
Περισσότερο Tallinn Black Nights Film Festival
Tags: Ακίνητο ποτάμι
