Industry

Ανακοίνωση του ΣΑΠΟΕ για την κατάργηση του τέλους συνδρομητικής τηλεόρασης

στα 10

H ανακοίνωση εκ μέρους του Συνδέσμου Ανεξάρτητων Παραγωγών Οπτικοακουστικών Εργων (ΣΑΠΟΕ) σχετικά με την κατάργηση του τέλους συνδρομητικής τηλεόρασης, η οποία μόλις ανακοινώθηκε στο πλαίσιο της ΔΕΘ, επισημαίνει πώς αυτή μειώνει τα χρήματα που δίνονται στην ελληνική οπτικοακουστική παραγωγή.

Ανακοίνωση του ΣΑΠΟΕ για την κατάργηση του τέλους συνδρομητικής τηλεόρασης

Διαβάστε παρακάτω αυτούσια την ανακοίνωση της ΣΑΠΟΕ σχετικά με την κατάργηση του τέλους συνδρομητικής τηλεόρασης, η οποία μόλις ανακοινώθηκε στο πλαίσιο της ΔΕΘ και επεξηγήθηκε από τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κυριάκο Πιερρακάκη. Υπενθυμίζουμε ότι σε αυτό το τέλος στήριξε και το ΕΚΚΟΜΕΔ την αισιοδοξία του για το ποσό που θα αφιερωνόταν στα επιλεκτικά προγράμματα, όπως ανακοίνωσε τον Μάιο.

Ανακοίνωση

O Iανός έχει δύο πρόσωπα. Όπως και οι κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις. Η ικανότητα να διακρίνει κανείς τις πολύπλευρες συνέπειες των εκάστοτε υιοθετούμενων μέτρων είναι conditio sine qua non για την χάραξη ορθής πολιτικής.

Η ανακοίνωση του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, κου. Κυριάκου Πιερρακάκη, στη ΔΕΘ για την κατάργηση του ειδικού τέλους ύψους 10% επί των μηνιαίων λογαριασμών συνδρομητικής τηλεόρασης σημαίνει πως από την εγχώρια οπτικοακουστική παραγωγή αφαιρείται ένας σημαντικός πόρος αρκετών εκατομμυρίων. Συνιστά ένα ακόμα πλήγμα για την χώρα με το φτωχότερο (πάλαι ποτέ) Κέντρο Κινηματογράφου στην Ευρώπη. Κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτό που κάνουν πλείστες άλλες χώρες της ΕΕ (π.χ Βέλγιο, Γερμανία, Γαλλία, Κροατία, Ιρλανδία, Ιταλία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία). Αντί δηλαδή να επεκταθεί το μέτρο στους αλλοδαπούς παρόχους-κολοσσούς (Netflix, Disney+, Amazon κλπ), που μέχρι σήμερα απολάμβαναν σκανδαλωδώς προνομιακής αντιμετώπισης, καθώς δεν κατέβαλλαν το αντίστοιχο τέλος προς το ελληνικό κράτος σε αντίθεση με τις εγχώριες επιχειρήσεις, καταργείται για όλους ο σχετικός πόρος χωρίς καν να γίνεται αναφορά στον τρόπο αντιστάθμισης της απώλειας εσόδων για το Δημόσιο.

Αυτό που αποσιωπάται είναι ότι ένα μέρος των εσόδων από το τέλος προοριζόταν για την ενίσχυση της εγχώριας κινηματογραφικής και οπτικοακουστικής εν γένει παραγωγής, η οποία, παρά την ελλιπή χρηματοδότηση και τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, πετυχαίνει τη μία επιτυχία μετά την άλλη. Αποσιωπάται πως ο ειδικός φόρος θεαμάτων –άλλη σημαντική πηγή εσόδων για την κινηματογραφική παραγωγή– καταργήθηκε κατ’ απαίτηση των δανειστών και των τεχνικών κλιμακίων στα χρόνια των μνημονιακών περιορισμών και δεν επανήλθε ποτέ, ούτε αντικαταστάθηκε από αντίστοιχη πηγή εσόδων. Αγνοούνται οι βέλτιστες πρακτικές εντός της ΕΕ με προεξάρχον το παράδειγμα της Γαλλίας, που, αντί να αφήσει τους μεγάλους αλλοδαπούς παίκτες στο απυρόβλητο, εξασφάλισε με την φορολόγησή τους ένα τεράστιο ποσό εκατοντάδων εκατομμυρίων για την ενίσχυση του γαλλικού κινηματογράφου εν μέσω σφοδρού διεθνούς ανταγωνισμού στη σχετική αγορά.

Ο οπτικοακουστικός τομέας, όσο παραγνωρισμένος και αν είναι διαχρονικά στην Ελλάδα, συμβάλλει στην ανάπτυξη της οικονομίας και στην προβολή της χώρας. Δημιουργεί θέσεις εργασίας, προσελκύει επενδυτές, παράγει καλλιτεχνικά έργα υψηλής αξίας με διεθνή αναγνώριση. Η αξιοπρεπής ενίσχυσή του είναι συνταγματική υποχρέωση, ζήτημα εθνικό, επιταγή πολιτισμού. Ευελπιστούμε πως η ελληνική πολιτεία θα αντιληφθεί κάποτε την προστιθέμενη αξία της οπτικοακουστικής παραγωγής. Θεωρούμε αυτονόητο πως η κατάργηση του εν λόγω πόρου θα αντισταθμιστεί στον επόμενο κρατικό προϋπολογισμό από σημαντική οικονομική ενίσχυση του ΕΚΚΟΜΕΔ, του νέου φορέα αρμόδιου για την οπτικοακουστική παραγωγή που αντικατέστησε το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Είχαμε επισημάνει από καιρό –στηρίζοντας εντούτοις κριτικά το σχετικό εγχείρημα της συγχώνευσης ΕΚΚ και ΕΚΟΜΕ– πως χωρίς γενναία στήριξη από τον κρατικό προϋπολογισμό ο νέος συγκεντρωτικός υπερφορέας θα αποτύχει στην αποστολή του.

Αναμένουμε η πολυπόθητη ενίσχυση να γίνει επιτέλους πράξη, έστω με αφορμή την κατάργηση του τέλους συνδρομητικής. Ίσως έτσι ξεφύγουμε και από την ονειδιστική θέση της χώρας με το φτωχότερο κέντρο κινηματογράφου στην Ευρώπη.