«Την φυλάνε, την παρακολουθούν, την κρύβουν συνεχώς σαν να ήταν ατομικά μυστικά», έλεγε ο Τύπος για τη Σου Λάιον κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της «Λολίτα», όπου παίζει τον ομότιτλο ρόλο. [...] Δεν θέλαμε να κάνει συνεντεύξεις ή να εμφανιστεί στην τηλεόραση παρά την απίστευτη απαίτηση του κόσμου που ήθελε να τη δει. Νιώθαμε ότι η εικόνα που θέλαμε να διαφυλάξουμε θα έπρεπε να βγει φρέσκια στην οθόνη παρά μπερδεμένη μαζί με προσωπικά της γούστα. Δεν μοιάζει καθόλου με τον χαρακτήρα που υποδύεται και νιώθαμε ότι θα διακινδυνεύσουμε την αλήθεια του χαρακτήρα αν ο κόσμος μάθει από πριν την προσωπική της ζωή. [...] Στη Σου Λάιον βρήκαμε μια κοπέλα με απίστευτη ικανότητα να γίνει σταρ. Είναι μια υπέροχη ηθοποιός και έχει μια μυστηριώδη ποιότητα σαν άνθρωπος. Η «Λολίτα» είναι ο πρώτος της πρωταγωνιστικός ρόλος και προσπαθήσαμε να ξεκινήσουμε την καριέρα της με τον πιο συναρπαστικό τρόπο, «ποτισμένη στο απόλυτο μυστήριο».
Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ που περιγράφει παραπάνω την προσπάθεια του ίδιου και της παραγωγής της «Λολίτα» να κρατήσουν την 14χρονη αποκάλυψη κρυφή από το αδηφάγο κοινό προκειμένου να πετύχουν αυτό τελικά που συνέβη: ένα πολιτιστικό και κοινωνικό σοκ που παρά τις προσπάθειες του ίδιου του Κιούμπρικ να μειώσει την προκλητικότητα του Ναμπόκοφ και να ανεβάσει την ηλικία της πρωταγωνίστριας ταρακούνησε την ηθική της εποχής, αφήνοντας μια κλασική στιγμή στην ιστορία του «ενήλικου» αμερικανικού σινεμά.
Με τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ στα γυρίσματα του «Λολίτα»
Η «ποτισμένη στο μυστήριο» Σου Λάιον θα γινόταν με την έξοδο της «Λολίτα», το απόλυτο it girl της εποχής, θα κέρδιζε μια Χρυσή Σφαίρα για την Πιο Υποσχόμενη Πρωτοεμφανιζόμενη, θα ηχογραφούσε δύο τραγούδια για την ταινία που έγιναν τεράστιες επιτυχίες («Lolita Ya Ya» και «Turn off the Moon»), θα έπαιζε - για λίγο ακόμη - το 1963 στη «Νύχτα της Ιγκουάνα» του Τζον Χιούστον, το 1965 στο κύκνειο άσμα του Τζον Φορντ, «7 Γυναίκες» πριν οι ρόλοι μικρύνουν πολύ και η καριέρα της σβήσει, σχεδόν με την ίδια μυστικότητα με την οποία ξεκίνησε.
Για πολλά χρόνια, άρθρα έκαναν την εμφάνισή τους με τίτλους όπως «Τι Απέγινε η Σου Λάιον;», ενδεικτικά μιας εξαφάνισης που κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει πίσω στο 1962, όταν το κορίτσι από την Αϊόβα βρισκόταν στο κέντρο του κόσμου.
Με τον Τζον Χιούστον στα γυρίσματα του «The Night of the Iguana»
Ο τελευταίος της ρόλος ήταν το 1980 στο b-movie τρόμου «Alligator». Από τότε και μέχρι τις 26 Δεκεμβρίου 2019 όπου η Σου Λάιον αποχαιρέτησε αυτόν τον κόσμο στα 73 της χρόνια, δεν ξαναέπαιξε ποτέ στο σινεμά. Ο μοναδικός λόγος για τον οποίο απασχόλησε τον Τύπο ήταν το γεγονός ότι παντρεύτηκε πολλές φορές - συνολικά πέντε - μια από αυτές με τον Κότον Ανταμσον, έναν διαβόητο εγκληματία της εποχής που μπήκε στη φυλακή για ληστεία και φόνο.
Στο ίδιο σημείωμα, όπου ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ μιλάει για την απόφαση της παραγωγής να «κρύψουν» τη Σου Λάιον πριν η «Λολίτα» βγει στις αίθουσες, συνεχίζει ανοίγοντας το θέμα στους σταρ του σινεμά: «Εκτιμώ το γεγονός ότι οι σταρ του σινεμά είναι κάτι σαν δημόσια αγαθά, ότι ο ρόλος που παίζουν στις ζωές των θαυμαστών τους δεν τελειώνει όταν φεύγουν από το πλατό. Αλλά θέλαμε η Σου, που είμαστε πεπεισμένοι ότι θα γινόταν μια σημαντική σταρ, να κάνει τον αντίκτυπό της μόλις τη δουν για πρώτη φορά στην οθόνη. Προσωπικά πιστεύω ότι οι ταινίες έχουν χάσει πολύ από το ρομαντισμό και τη λάμψη τους εξαιτίας της σημερινής συνήθειας να μοιράζονται οι σταρ τις προσωπικές τους ζωές με όλον τον κόσμο. [...] Νοσταλγώ τις μέρες που το Χόλιγουντ ήταν ένα μυστηριώδες, συναρπαστικό μέρος όπου οι άνθρωποι οδηγούσαν με λιμουζίνες και καθίσματα από animal print και κάθε σταρ ήταν ένας λαμπερός άνθρωπος. [...] Μου αρέσει οι σταρ να έχουν μυστήριο.»
Κάτι που η Σου Λάιον θα διατηρούσε τελικά σε όλη της ζωή, εκτός από τα χρόνια που ήταν το πιο διάσημο κορίτσι στο Χόλιγουντ, λίγο μετά τη «Λολίτα» και λίγο πριν η αθωότητα τελειώσει για πάντα στα τέλη της δεκαετίας του '70.
Δείτε εδώ την (πιο) εμβληματική σκηνή της «Λολίτα» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ:
Δείτε εδώ μια μικρή συνέντευξη της Σου Λάιον για την «Λολίτα» από το 1962:
Δείτε εδώ μια συνέντευξη-αφιέρωμα στην Σου Λάιον, 25 χρόνια μετά τη «Λολίτα»:
