Ακόμη και στα χρόνια που οι «Ομπρέλες του Χερβούργου» κέρδιζαν το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών και μαζί μια θέση στην αθανασία της κινηματογραφικής ιστορίας, ο Νίνο Καστελνούόβο, παρτενέρ της Κατρίν Ντενέβ, αλλά το πραγματικό τραγικό πρόσωπο του ίσως πιο σπαρακτικού μιούζικαλ στην ιστορία των μιούζικαλς, δεν διεκδίκησε και δεν πήρε ποτέ τη θέση που του αναλογούσε. στο μεγάλο βιβλίο του σινεμά.
Ισως έφταιξε ότι δεν τραγούδησε ούτε μια νότα από το λιμπρέτο του Ζαν Ντεμί πάνω στην αριστουργηματική μουσική του Μισέλ Λεγκράν. Το ίδιο όμως συνέβη και με την Κατρίν Ντενέβ, αφού και οι δύο ντουμπλαρίστηκαν (αυτή από την Ντανιέλ Λικαρί και αυτός από τον Χοσέ Μπαρτέλ) με σκοπό να «λειτουργήσει» το μιούζικαλ, παραμένοντας «βιτρίνα» ενός ρομάντζου που το έπαιξαν ωστόσο με σαρωτική νεανική ορμή, φρεσκάδα και σπαραξικάριδα ειλικρίνεια.
Στα γυρίσματα της ταινίας «Οι Ομπρέλες του Χερβούργου» του Ζακ Ντεμί
Ο Νίνο Καστελνουόβο παίζει χαρτιά με την Κατρίν Ντενέβ και τον Μισέλ Λεγκράν στα γυρίσματα της ταινίας «Οι Ομπρέλες του Χερβούργου» του Ζακ Ντεμί
Ο Νίνο Καστελνουόβο και η Κατρίν Ντενέβ στις Κάννες το 1963
Σκηνή από τις «Ομπρέλες του Χερβούργου»
Η μοίρα είχε στρώσει το το δικό της κόκκινο χαλί. Αυτή θα γινόταν η μεγαλύτερη σταρ που γνώρισε ποτέ η Γαλλία - και το ευρωπαϊκό σινεμά. Αυτός, ο νεαρός Ιταλός που από μπογιατζής έπαιξε στο «Ο Ρόκο και τα Αδέλφια του» του Λουκίνο Βισκόντι πριν γίνει ο σταρ της ημέρας με την επιλογή του Ζακ Ντεμί να είναι αυτός ο Γκι που θα φύγει για την Αλγερία και όταν γυρίσει θα βρει την κάποτε τρελή για τον έρωτά του Ζενεβιέβ αρραβωνιασμένη με άλλον.
Η συνέχεια - αν είχε σημασία για κάποιον - ήταν μια σειρά από αποτυχίες όπως το «Un Mondo Nuovo» του Βιτόριο Ντε Σίκα το 1966 και το αμερικάνικο «The Reward« του Σερζ Μπουργκινιόν του 1965, σπρώχνοντας τον Καστελνουόβο να βρει καταφύγιο στην τηλεόραση, με συμμετοχή σε τηλεοπτικές σειρές αλλά και ζωντανά σόου όπου και έγινε πραγματικά διάσημος στην Ιταλία. Συνέχισε να παίζει στο σινεμά, με εξέχουσα στιγμή του το μικρό ρόλο στον «Αγγλο Ασθενή» του 1996, αλλά και στο θέατρο.
Πέθανε σε ηλικία 84 ετών στις 6 Σεπτεμβρίου του 2021. Την ίδια μέρα με τον Ζαν-Πολ Μπελμοντό. Ο θάνατός του, όπως ήταν φυσικό, πέρασε απαρατήρητος.
Ας τον «ακούσουμε» σαν το αντίο που του χρωστά η ιστορία.
