Σκηνοθέτης, συγγραφέας, συνθέτης, ηθοποιός και περισσότερο κι από όλα αυτά, ένας θρύλος της αμερικανικής κινηματογραφικής κουλτούρας αλλά και δυνατή φωνή της μαύρης κοινότητας τις δεκαετίες του '60 και του '70, ο Μέλβιν Βαν Πιμπλς υπήρξε ένας από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες στην ιστορία της Αμερικής, έμπνευση για τους κινηματογραφιστές κάθε γενιάς που αναπόφευκτα τον ανακαλύπτουν ως έναν πρωτοπόρο επαναστάτη αποφασισμένο να αλλάξει τον τρόπο παραγωγής, διανομής και προώθησης των ταινιών.
Γεννημένος το 1932, ο Βαν Πιμπλς ξεκίνησε να κάνει ταινίες από πολύ μικρός, πριν μετακομίσει στη Γαλλία στα 60s και γυρίσει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινίας, το «The Story.of a Three-Day Pass» που δεν πέραασε αδιάφορη από το χολιγουντιανό σύστημα των στούνιο αλλά και από θεατές που άρχισαν να φτιάχνουν ένα άτυπο φαν κλαμπ για τον νεαρό μαύρο σκηνοθέτη, ο οποίος έγραφε και υπέροχη μουσική και ο οποίος σύντομα θα συνεργαζόταν με την Columbia για το διάσημο «Watermelon Man».
Θα ήταν όμως η επόμενη ταινία του, αυτή που έγραψε, σκηνοθέτησε, χρηματοδότησε, μόνταρε, έγραψε το soundtrack της και οργάνωσε όλη της την προωθητική καμπάνια, η οποία θα τον μετέτρεπε σε ένα θρύλο του αμερικάνικου σινεμά, γίγαντα της ανεξάρτητς παραγωγής και υπεύθυνο για τη μανία με το blaxploitation στο σινεμά.
Tο «Sweet Sweetback’s Baadasssss Song» είχε στο κέντρο του την ιστορία ενός φτωχού μαύρου που προσπαθεί να γλιτώσει από την αστυνομία, αλλά στην καρδιά του είχε όλη την μαύρη soul ψυχή ενός σινεμά κοινωνικού, διασκεδαστικού, σχεδόν αναρχικού τόσο σε αφήγηση όσο και στην κατασκευή του. Ο ήρωάς του ήταν ένας αυθεντικός σέξι μαύρος άντρας και οι περιπέτειές έμοιαζαν στην εποχή τους σαν την πολυπόθητη ορατότητα που ζητούσε η αφροαμερικανική κοινότητα μετά από χρόνια καταπίεσης, βίας και χολιγουντιανής ωραιοποίησης μιας δύσκολης ζωής αντιμέτωπης με το ρατσισμό.
The Story.of a Three-Day Pass
Watermelon Man
Sweet Sweetback’s Baadasssss Song
Το «Sweet Sweetback’s Baadasssss Song» έγινε τεράστια επιτυχία μετά από μια μεθοδική εξοδό του, αρχικά σε δύο μόνο σινεμά και στη συνέχεια σε περισσότερα, απέκτησε φανατικό κοινό, γέννησε δεκάδες μιμητές, έκανε το blaxploitation μόδα για όλους και το 2020 μπήκε στη Εθνική Βιβλιοθήκη του Κονγκρέσου ως μια αξιοσημείωτη κινηματογραφική στιγμή μέσα στην Ιστορία.
Ο Μέλβιν Βαν Πιμπλς συνέχισε να σκηνοθετεί ταινίες, να γράφει θεατρικά έργα και να είναι ενεργό μέλος της κινηματογραφικής κοινότητας μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας των 2010s. Πέθανε σε ηλικία 89 ετών, λίγο πριν την επετειακή προβολή του «Sweet Sweetback’s Baadasssss Song» στο Φεστιβάλ της Νέας Υόρκης, την κυκλοφορία των ταινιών του από την Criterion Collection (Melvin Van Peebles: Essential Films) και την αναβίωση του θεατρικού του έργου «Ain’t Supposed to Die a Natural Death» το 2022.
Με τον γιο του, Μάριο Βαν Πιμπλς
Ο γιος του και συνεργάτης του, ηθοποιός Μάριο Βαν Πιμπλς δήλωσε:«Ο μπαμπάς γνώριζε πως οι μαύρες εικόνες μετράνε. Αν μια φωτογραφία αξίζει χίλιες λέξεις, τι αξίζει μια κινούμενη εικόνα; Θέλουμε να είμαστε πετυχημένοι, άρα πρέπει να δούμε τους εαυτούς μας ελεύθερους. Η αληθινή απελευθέρωση δεν σημαίνει να μιμηθείς τη νοοτροπία του αποικιοκράτη. Σημαίνει να εκιμτήσεις τη δύναμη, την ομορφιά και την διαδραστικότητα όλων των ανθρώπων.»
