Οπως όλοι μας, έτσι και η Μάργκαρετ Κουόλι δεν θα ξεχάσει όλα όσα χρωστάει το σινεμά στον Ντέιβιντ Λιντς. Σε πρόσφατη συνέντευξή της, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων, στο πώς η φιλμογραφία του σπουδαίου δημιουργού, διαμόρφωσε τη σχέση της με τον κινηματογράφο.
Διαβάστε ακόμη: H οικογένεια του Ντέιβιντ Λιντς μας προσκαλεί να διαλογιστούμε εις μνήμην του
«Τον λατρεύω», δήλωσε η Κουόλι. «Νομίζω ότι το ‘Blue Velvet’ ίσως είναι η πρώτη του ταινία που είδα όταν ήμουν, περίπου, 16 χρονών. Μου εντυπώθηκε αμέσως. Αυτές οι εικόνες και η ερμηνεία της Ιζαμπέλα Ροσελίνι... Θα εμπνέομαι για πάντα από εκείνον, όπως κι όλοι οι υπόλοιποι».
Στιγμιότυπο από το «Blue Velvet»
«Υπάρχει μια φράση σχετικά με το ότι η οδύνη και ο πόνος του Βίνσεντ Βαν Γκογκ ήταν αναπόσπαστα κομμάτια της τέχνης του. Και [ο Λιντς] είχε εκφράσει την αντίθεσή του σε αυτό, εξηγώντας ότι μία τέτοια οπτική θα περιόριζε την τέχνη του, ενώ θα μπορούσε να είναι πολύ πιο παραγωγικός αν δεν είχε τόσο πολύ πόνο», συνέχισε η Κουόλι. «Οταν το άκουσα αυτό σκέφτηκα ότι είναι πολύ εύστοχο, καθώς καταρρίπτει την ιδέα του ο καλλιτέχνης θα πρέπει να υποφέρει προκειμένου να είναι ικανός να δημιουργεί έργα αξίας. Θεωρώ ότι αυτό βαραίνει τους ηθοποιούς σαν πεποίθηση, δηλαδή το ότι πρέπει να περάσεις πολλά δεινά για να είσαι καλός», εξήγησε, εκφράζοντας παράλληλα την ευγνωμοσύνη της για τη συνολική συνεισφορά του στον κόσμο της τέχνης.
Πράγματι, ο Λιντς παλιότερα είχε αναφέρει: «Δεν ξέρω τι συμβαίνει στα μυαλά των καλλιτεχνών, αλλά νομίζω ότι όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες αγαπούσαν τη δουλειά τους. Πολλοί άνθρωποι λένε, "O πόνος είναι καλός για την τέχνη. Κοίτα τον Bαν Γκογκ," λένε. Κι εγώ τους απαντάω, "Ας δούμε πράγματι το παράδειγμα του Βαν Γκογκ. Ο Βαν Γκογκ δεν ζωγράφιζε επειδή αυτό τον έκανε να νιώθει πόνο. Η μόνη περίπτωση στην οποία ήταν χαρούμενος ήταν πιθανότατα όταν ζωγράφιζε. Ζωγράφιζε επειδή το αγαπούσε. Και η υπόλοιπη ζωή του ήταν αρκετά άθλια. Δεν πουλούσε τίποτα. Ηταν φτωχός. Πολλές φορές, πιθανότατα, ήταν πραγματικά πεινασμένος. Είναι απλή λογική. Ο πόνος αφαιρεί. Η αρνητικότητα είναι ο εχθρός της δημιουργικότητας."».
Διαβάστε ολόκληρο το αφιέρωμα του Flix στον Ντέιβιντ Λιντς
Ο Ντέιβιντ Λιντς έφυγε από τη ζωή στα 78 του χρόνια
Ο Ντέιβιντ Λιντς φεύγει, όσο το Mulholland Drive φλέγεται
Πένθος: Ολος ο κινηματογραφικός κόσμος σήμερα θρηνεί τον Ντέιβιντ Λιντς
Η Kid Moxie μοιράζεται στο Flix την ανάμνησή της από τη γνωριμία της με τον ήρωά της, τον Ντέιβιντ Λιντς
Ο Κάιλ ΜακΛάχλαν αποχαιρετά τον Ντέιβιντ Λιντς
Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ τιμά τη μνήμη του Ντέιβιντ Λιντς
Ντέιβιντ Λιντς: Οταν οι μουσικές στιγμές στο σινεμά γίνονται... όνειρο
Τα κινηματογραφικά και (όχι μόνο) πρότζεκτ του Ντέιβιντ Λιντς που έμειναν ανολοκλήρωτα
Flix Archives: Το Flix θυμάται τον Ντέιβιντ Λιντς