Ο Ντέιβιντ Λιντς υπήρξε, αναμφίβολα, ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς που συναντήθηκαν με την έβδομη τέχνη, από την απαρχή της ιστορίας της. Η φιλμογραφία του συνέβαλε όσο λίγων στη μεταβολή του κινηματογραφικού τοπίου. Τίποτα δεν ήταν (και ούτε θα είναι) ίδιο μετά το σαρωτικό πέρασμά του. Με αφορμή τον θάνατό του, ανατρέχουμε σε όλα εκείνα τα πρότζεκτ του ψυχεδελικού auter που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Κάποια έμειναν ημιτελή, ενώ άλλα δεν προχώρησαν περισσότερο από το στάδιο της δημιουργικής σύλληψης. Ωστόσο, δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε πώς θα έμοιαζαν όλα τους, αν τελικά είχαν πραγματοποιηθεί.
Διαβάστε ακόμη: Ο Ντέιβιντ Λιντς φεύγει, όσο το Mulholland Drive φλέγεται
I’ll Test My Log With Every Branch of Knowledge
Χρόνια πριν μας συστήσει τη Log Lady μέσα από το «Twin Peaks» και ενώ γύριζε το «Eraserhead» το 1977, ο Λιντς εκμυστηρεύτηκε στην τότε συνεργάτιδά του, Κάθριν Ε. Κόλσον ότι την είχε οραματιστεί να κρατάει ένα μεγάλο κούτσουρο. Το παραπάνω, εξελίχθηκε σταδιακά σε ιδέα για τη δημιουργία μίας εκπομπής συνεντεύξεων με τίτλο «I’ll Test My Log With Every Branch of Knowledge». Εντέλει, το πρότζεκτ δεν προχώρησε, ωστόσο η εικόνα που είχε πλάσει ο Λιντς στο μυαλό του με την Κόλσον, μετουσιώθηκε στον χαρακτήρα της Log Lady.
Ronnie Rocket
To «Ronnie Rocket» αποτελεί, ίσως, το πιο γνωστό πρότζεκτ του Λιντς που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Περίπου την ίδια εποχή που γύριζε το «Eraserhead», δούλεψε παράλληλα την ιστορία ενός ντετέκτιβ που προσπαθεί να καταφύγει σε άλλη διάσταση, κυνηγημένος από τους «Donut Men». Στο φιλμ θα πρωταγωνιστούσε ο Μάικλ Τζέι Αντερσον, ο οποίος αργότερα έπαιξε τον Man From Another Place στο «Twin Peaks». Οταν η χρηματοδότηση της ιδέας κατέρρευσε, προχώρησε στην υλοποίηση του «Ανθρώπου Ελέφαντα». Το 2013 δε, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο IndieWire, o Λιντς είχε δηλώσει πως ποτέ πραγματικά δεν εγκατέλειψε το πρότζεκτ, καθώς είχε την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα το ξαναβάλει στα σκαριά.
Dune: Messiah
Το «Dune» αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, την ταινία για την οποία ο Λιντς έλαβε τις περισσότερες αρνητικές κριτικές. Ωστόσο, χρόνια αργότερα η αξία της επανεκτιμήθηκε, κυρίως με αφορμή το revisit του franchise από τον Ντενί Βιλνέβ. Μιλώντας στον Ντέιβιντ Μπρέσκιν το 1990, ο Λιντς αναλογίστηκε: «Κοιτάζοντας πίσω, δεν είναι λάθος κανενός άλλου, μόνο δικό μου. Πίστεψα ότι υπήρχαν πάρα πολλές δυνατότητες να κάνω πράγματα που αγαπούσα, κι αυτό στάθηκε η αφορμή να αναλάβω την ταινία. Μπροστά μου απλωνόταν ένας "τεράστιος χώρος" που μου επέτρεπε να δημιουργήσω έναν ολόκληρο κόσμο, όπως τον είχα φανταστεί. Στη συνέχεια έλαβα σημαντικές υποδείξεις από τους [παραγωγούς] Ραφαέλα και Ντίνο Ντε Λαουρέντις για το τι είδους ταινία περίμεναν και κάπως έτσι κατάλαβα ότι δεν θα είχα τον τελικό λόγο». Επίσης, παρόλο που είπε στον Μπρέσκιν ότι ανακουφίστηκε που δεν χρειάστηκε να σκηνοθετήσει και μία συνέχεια της ταινίας, παραδέχτηκε: «Είχα αρχίσει να σκέφτομαι πραγματικά πολύ το "Dune II". Εγραψα περίπου το μισό σενάριο, ίσως και περισσότερο, και άρχισα να ενθουσιάζομαι πολύ με αυτό. Ηταν πολύ πιο μεστό από το πρώτο, μια καλύτερη ιστορία».
Snootworld
Ο Λιντς σε συνεργασία με την Κάρολαϊν Τόμσον («Edward Scissorhands», «Welcome to Marwen»), στις αρχές της δεκαετίας του 2000, συνέλαβε την ιδέα για μία ταινία κινουμένων σχεδίων με τον τίτλο «Snootworld». Επέμενε ότι το πρότζεκτ είχε την εσάνς «παλιομοδίτικης ιστορίας», ωστόσο η υπόθεσή του ήταν συγχρόνως «κάτι παραπάνω από αλλόκοτη». «Με αφήνει άφωνο το πόσο τρελό ήταν» είχε δηλώσει στο Deadline τον Απρίλιο του 2024. «Οι Snoots είναι μικροσκοπικά πλάσματα τα οποία έχουν ένα δικό τους τελετουργικό μετάβασης στην ενήλικη ζωή, όταν συμπληρώνουν τα οχτώ τους χρόνια. Κατά τη διάρκειά του, γίνονται ακόμη πιο μικρά σε μέγεθος και φεύγουν μακριά για ένα χρόνο, ώστε να προστατευτούν. Ο κόσμος τους έρχεται αντιμέτωπος με το χάος, όταν ο κεντρικός ήρωας εξαφανίζεται και ψάχνοντάς τον, η οικογένειά του εισέρχεται σε έναν τρελό, θαυμάσιο κόσμο», είχε πει για την υπόθεση. Οταν πέρυσι θέλησε να επανεξετάσει το ενδεχόμενο υλοποίησης του πρότζεκτ, τα στελέχη του Netflix απέρριψαν την «παρανοϊκή» - όπως τη χαρακτήρισαν - πρότασή του, όμως εκείνος εξέφρασε την αισιοδοξία του, λέγοντας ότι παρά την άρνησή τους, μελλοντικά θα κάνει την ταινία, η οποία θα αποτελούσε το πρώτο του μεγάλου μήκους φιλμ κινουμένων σχεδίων.
Antelope Don’t Run No More
Mέσα από το αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Room to Dream» του 2018, Ο Λιντς είχε αναφέρει μεταξύ άλλων, ότι είχε γράψει ολόκληρο το σενάριο του «Antelope Don’t Run No More», στο οποίο, σύμφωνα με την περιγραφή του, είχε ενσωματώσει στοιχεία της μυθολογίας του «Inland Empire» και της «Οδού Μαλχόλαντ». Η επίσημη σύνοψη του σεναρίου εξηγεί ότι πρόκειται για μία ιστορία που περιλαμβάνει εξωγήινους, ομιλούντα ζώα και έναν ταλαιπωρημένο μουσικό ονόματι Πίνκι. Το κείμενο είχε εντυπωσιάσει όλους όσους το διάβασαν, ενώ πολλοί από αυτούς μετέπειτα το περιέγραψαν ως ένα από τα καλύτερα σενάρια που έχει γράψει ο Λιντς.
Unrecorded Night / Wisteria
Τον Μάρτιο του 2022, κυκλοφόρησε ιντερνετικά ένα casting call, σύμφωνα με το οποίο, ο Λιντς αναζητούσε «μία ηθοποιό με σκούρα μαλλιά στα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας των 20», αναφέροντας ότι οι απατήσεις του ρόλου περιλάμβαναν γυμνές σκηνές. Αργότερα, διέρρευσε ότι ο ρόλος αφορούσε μία σειρά που ετοίμαζε ο auter, ονόματι «Wisteria» (ο πραγματικός τίτλος της οποίας αποκαλύφθηκε αργότερα πως ήταν «Unrecorded Night» και το Netflix χρησιμοποιούσε το «Wisteria» ως κωδικό όνομα, προκειμένου να διατηρήσει μυστικό το πρότζεκτ). Ο Λιντς σχεδίαζε να γράψει και να σκηνοθετήσει 13 επεισόδια με προϋπολογισμό 85 εκατομμυρίων δολαρίων, έχοντας επιστρατεύσει για το εγχείρημα τον κινηματογραφιστή του «Lost Highway» και της «Οδού Μαλχόλαντ», Πίτερ Ντέμινγκ. Σύμφωνα με δηλώσεις του τελευταίου, η υλοποίηση του πρότζεκτ αναβλήθηκε εξαιτίας της πανδημίας του COVID, ωστόσο υπήρχαν συζητήσεις για μελλοντική συνέχιση της ιδέας. Τον Μάιο του 2024, η επί χρόνια παραγωγός του Λιντς, Σαμπρίνα Σάδερλαντ, συμμετείχε σε διαδικτυακό Q&A στο Tulpa Forum, όπου αναφέρθηκε στο «Unrecorded Night», εξηγώντας ότι ο Λιντς ήταν απασχολημένος με άλλα έργα. «Υπάρχει πάντα μια πιθανότητα να το συνεχίσουμε, αλλά ο Ντέιβιντ απολαμβάνει τις καλλιτεχνικές και μουσικές του ασχολίες του αυτόν τον καιρό, οπότε δεν έχουμε επιστρέψει σε αυτό», είχε δηλώσει.
One Saliva Bubble
Γραμμένο από τον Μαρκ Φροστ, το «One Saliva Bubble» (θα) αποτελούσε την ιστορία μίας αλυσιδωτής αντίδρασης που προκλήθηκε από μία σταγόνα σάλιου που ήρθε σε επαφή με έναν πυρηνικό αντιδραστήρα. Τόσο ο Στιβ Μάρτιν, όσο και ο Μάρτιν Σορτ φημολογούνταν ότι θα πρωταγωνιστήσουν, αλλά η εταιρεία του Ντίνο Ντε Λαουρέντις χρεοκόπησε κι έτσι το έργο έμεινε στα χαρτιά.
Οι μεταφορές βιβλίων στη μεγάλη οθόνη
Μεταξύ των ανεκπλήρωτων πρότζεκτ του Λιντς, συγκαταλέγεται και πλήθος λογοτεχνικών μεταφορών, με γνωστότερο εκείνο της «Μεταμόρφωσης» του Φραντς Κάφκα, το οποίο παρόλο που δεν πραγματοποιήθηκε, φαντάζει μέχρι και σήμερα ένα adaptation, το οποίο θα ταίριαζε γάντι στο σουρεαλιστικό, βαθιά υπαρξιακό σύμπαν του. Μία ακόμη κινηματογραφική μεταφορά που δεν πήρε το πράσινο φως προκειμένου να προχωρήσει σε στάδιο παραγωγής, ήταν αυτή του «Λευκού Ξενοδοχείου» που έγραψε ο Ντέιβιντ Μαντέλ το 1981 για την απρόβλεπτη, σεξουαλικά και υπαρξιακά φορτισμένη, ζωή της αναλυόμενης του Φρόυντ, Αννας Γκ. στη δεκαετία του 1920. Επιπλέον, στα τέλη της δεκαετίας του '80, ο Λιντς δούλεψε πάνω στη διασκευή του μυθιστορήματος μυστηρίου του 1938, «You Play the Black and the Red Comes Up», μιας ιστορίας που διαδραματίζεται στο Χόλιγουντ και περιλαμβάνει χαρακτήρες βασισμένους σε διάσημες φιγούρες του Λος Αντζελες, ωστόσο, τελικά άφησε ανολοκλήρωτο το πρότζεκτ, προκειμένου να αφοσιωθεί σε άλλα έργα.
Τα biopics που δεν είδαμε
Λίγο αφού ολοκλήρωσε τα γυρίσματα του «Ανθρώπου Ελέφαντα», ο Λιντς ανέφερε κάθε τοόσο (μέχρι και το 2018) την επιθυμία του να ολοκληρώσει το πρότζκετ του με τίτλο, «Love in Vain», μια βιογραφική ταινία για τον μουσικό της μπλουζ Ρόμπερτ Τζόνσον. Ακόμη, αν η Warner Bros. δεν είχε βάλει φρένο στην παραγωγή, ο Λιντς θα σκηνοθετούσε το «Venus Descending» (ή αλλιώς «Goddess», όπως ήταν ο εναλλακτικός τίτλος του πρότζεκτ), ένα biopc για τη Μέριλιν Μονρόε, το σενάριο του οποίου έφερε τη συνυπογραφή του Μαρκ Φροστ. Το στούντιο ακύρωσε την παραγωγή της ταινίας, όταν ανακάλυψε ότι η ιστορία περιλάμβανε έναν χαρακτήρα παρόμοιο με τον Ρόμπερτ Κένεντι που σκότωνε τη Μονρόε.
Bonus: Τα πρότζεκτ που αλλιώς ξεκίνησαν και αλλιώς κατέληξαν
Σε συνέντευξή του το 2006 ο Λιντς ανέφερε ότι οι περισσότερες από τις μη πραγματοποιημένες ιδέες του είχαν «ανακυκλωθεί ή επαναπροσδιοριστεί» μέσα από τα υπόλοιπα έργα του. Αυτό ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση της «Οδού Μαλχόλαντ», η οποία ξεκίνησε ως ιδέα για μία τηλεοπτική σειρά. Αντίστοιχα, το «Inland Empire», ξεκίνησε ως σενάριο για ταινία μικρού μήκους, προτού πάρει την εκτενή, τρίωρη, επική μορφή του.
Διαβάστε ολόκληρο το αφιέρωμα του Flix στον Ντέιβιντ Λιντς
Ο Ντέιβιντ Λιντς έφυγε από τη ζωή στα 78 του χρόνια
Ο Ντέιβιντ Λιντς φεύγει, όσο το Mulholland Drive φλέγεται
Πένθος: Ολος ο κινηματογραφικός κόσμος σήμερα θρηνεί τον Ντέιβιντ Λιντς
Η Kid Moxie μοιράζεται στο Flix την ανάμνησή της από τη γνωριμία της με τον ήρωά της, τον Ντέιβιντ Λιντς
Ο Κάιλ ΜακΛάχλαν αποχαιρετά τον Ντέιβιντ Λιντς
Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ τιμά τη μνήμη του Ντέιβιντ Λιντς
Ντέιβιντ Λιντς: Οταν οι μουσικές στιγμές στο σινεμά γίνονται... όνειρο