Το βιογραφικό της Ναταλίας Μπουγαδέλλη είναι εντυπωσιακό. Μέχρι την ηλικία των 17 ετών έχει ήδη συνεργαστεί στη δημιουργία 5 ταινιών στη Νέα Υόρκη, έχει σκηνοθετήσει δύο μικρού μήκους ταινίες, έχει παρακολουθήσει μαθήματα στο Νew York Film Academy του Λος Αντζελες, επισκέφθηκε τη Νέα Υόρκη για μαθήματα στο NYFA, ασχολείται με τη φωτογραφία, τη μουσική, έχει προσωπικό blog, ετοιμάζεται να ταξιδέψει στην Ιρλανδία έχοντας επιλεγεί ως μόνο παιδί από ολόκληρη την Ευρώπη για ένα πρόγραμμα του New York University και μόλις πριν λίγο καιρό το μικρού μήκους «Σπίθες στο Σκοτάδι» που σκηνοθέτησε, κέρδισε το πρώτο ειδικό βραβείο στον πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό «Ενας Πλανήτης Μια Ευκαιρία», που διοργανώθηκε από τη Διεύθυνση Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης του Υπουργείου Παιδείας, τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών, την ΕΡΤ και το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας.
Θελήσαμε γνωρίσουμε και να μάθουμε περισσότερα πράγματα για τη Ναταλία Μπουγαδέλλη και ιδού πως μια δεκαεπτάχρονη ετοιμάζεται πυρετωδώς για το θαυμαστο κόσμο του κινηματογράφου, τον οποίο θεωρεί κάτι περισσότερο από «σπίτι» της:
Πότε αποφάσισες ότι σε ενδιαφέρει το σινεμά;
Από μικρή μου άρεσαν οι ταινίες. Πάντα ενδιαφερόμουν να μάθω πώς φτιάχνονται για να το κάνω και εγώ. Στο νηπιαγωγείο όλα τα μικρά παιδιά είχαν αυτά τα μεγάλα όνειρα, να γίνουν αστροναύτες, πυροσβέστες, τραγουδίστριες... Εγώ ήθελα να γίνω σκηνοθέτης, «θέλω να κάνω ταινίες» έλεγα. Η πρώτη μου επαφή με βιντεοκάμερα ήταν στα τέσσερά μου, όπου παρουσίαζα το δελτίο ειδήσεων μόνη στο δωμάτιο μου. Καθώς μεγάλωνα ήρθα σε πιο έντονη επαφή με τον κόσμο του κινηματογράφου και σιγά σιγά άρχισα να γυρίζω τις πρώτες ταινίες. Μέχρι τα δεκατέσσερα μου το να ασχοληθώ με ταινίες ήταν απλά ένα παιδικό όνειρο. Το καλοκαίρι της τρίτης γυμνασίου όμως, που παρακολούθησα μαθήματα στο New York Film Academy στο Λος Αντζελες το μυαλό μου συμφώνησε με την καρδιά μου -η οποία από καιρό φώναζε πως πρέπει να ακολουθήσω το όνειρο μου και να το κάνω επάγγελμα.
Τι είναι αυτό που σε γοητεύει στη σκηνοθεσία;
Ποτέ δεν είχα κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου όταν έλεγα πως θέλω να γίνω σκηνοθέτης. Πάντα με γοήτευε όλο το πακέτο, όλη η ιδέα. Μου αρέσει ο κινηματογράφος. Συνδυάζει την μουσική με την φωτογραφία και όπως σε όλες τις τέχνες επηρεάζεις και επηρεάζεσαι. Ισως αυτό με γοητεύει πιο πολύ απο όλα: το να επηρεάζω τους ανθρώπους, να τους δείχνω τον κόσμο έτσι ακριβώς όπως τον βλέπω εγώ.
Πιστεύεις ότι υπάρχει αρκετή υποστήριξη από πλευράς του κράτους για όσους νέους θέλουν να ασχοληθούν με το σινεμά στην Ελλάδα;
Το ελληνικό κράτος, μέσα σε όλα του τα κοινωνικά οικονομικά και πολιτικά προβλήματα, το να ασχολείται και να ενισχύει αυτούς που θέλουν να ασχοληθούν με το σινεμά ειναι ίσως μια «καλλιτεχνική ουτοπία». Υπάρχουν βέβαια κάποιοι διαγωνισμοί ταινιών για νέους που διοργανώνονται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας. Δεν νομίζω όμως πως αυτό είναι «υποστήριξη».
Ποιες είναι οι επιρροές σου; Οι σκηνοθέτες που θαυμάζεις;
Δεν έχω συγκεκριμένες επιρροές. Σήμερα, με την πρόοδο της τεχνολογίας και την ευρύτερη χρήση του διαδικτύου οι νέοι καλλιτέχνες έρχονται σε επαφή με ανθρώπους και κουλτούρες από όλες τις γωνίες του πλανήτη. Από σκηνοθέτες μου αρέσουν πολύ ο Ντάρεν Αρονόφσκι και ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Θαυμάζω τις ταινίες τους και τον χαρακτήρα που αποδίδουν σε κάθε τους ταινία.
Πως νιώθεις για την άνθιση του ελληνικού σινεμά τα τελευταία χρόνια σε σχέση με τις επιτυχίες του στο εξωτερικό;
Χαίρομαι πολύ κάθε φορά που ακούω για Έλληνες που διαπρέπουν, σε όλους τους τομείς, στο εξωτερικό. Οσον αναφορά τον ελληνικό κινηματογράφο θεωρώ πως οι ταινίες που γυρίζονται τώρα στην Ελλάδα είναι άκρως εμπορικές και σκοπός τους είναι μόνο να είναι «διασκεδαστικές», χωρίς να έχουν κάποιο βαθύτερο νόημα. Πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, για παράδειγμα ο «Κυνόδοντας», που είχε μεγάλη επιτυχία σε φεστιβάλ στο εξωτερικό. Αυτές οι εξαιρέσεις δεν μοιάζουν καθόλου ούτε στην σκηνοθεσία, ούτε στην ποιότητα εικόνας, ούτε στην ηθοποιία, με τις πολυπληθείς εμπορικές ταινίες που γεμίζουν τις ελληνικές αίθουσες κινηματογράφου.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Δεν έχω κάποιο μακροπρόθεσμο σχέδιο. Τον Οκτώβριο θα κάνω αίτηση στο New York Univercity στο Tisch School of Arts και αν με δεχτούν τον επόμενο Σεπτέμβριο θα μετακομίσω Νέα Υόρκη. Θα τελειώσω τις σπουδές μου και μετά... όπου με βγάλει ο άνεμος.
Μάθετε περισσότερα για τη Ναταλία Μπουγαδέλλη στην προσωπική σελίδα της στο Facebook και στο προσωπικό της blog και δείτε την βραβευμένη ταινία μικρού μήκους «Σπίθες στο Σκοτάδι» του Κολλέγιου Ψυχικού, σε σκηνοθεσία της Ναταλίας Μπουγαδέλλη και σενάριο του Κωνσταντίνου Πινότση εδώ.
Η ταινία θα προβληθεί και στο επερχόμενο Φεστιβάλ της Δράμας, που θα διεξαχθεί από τις 17 έως τις 22 Σεπτεμβρίου.
Tags: Φεστιβάλ Δράμας
