Από το 1939, όπου ξεκίνησε το Φεστιβάλ Καννών μέχρι και φέτος έχουν δοθεί συνολικά 86 Χρυσοί Φοίνικες (μην σας παραξενεύει ο αριθμός, αφού υπήρξαν χρονιές με περισσότερους νικητές) σε ισάριθμές ταινίες.
Το «La Vie d' Adele» του Αμπντελατίφ Κεσίς, που κέρδισε χθες το βράδυ όπως αναμενόταν, αφού υπήρξε με διαφορά η καλύτερη ταινία ολόκληρου του 66ου Φεστιβάλ Καννών (διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix), διαθέτει όμως μια πρωτιά από αυτές που είναι καταδικασμένες να γράψουν ιστορία: είναι η πρώτη αμιγώς queer ταινία που βραβεύεται με το κορυφαίο βραβείο στην ιστορία του Φεστιβάλ των Καννών, πράγμα σημαντικό ως «θέση» του μεγαλύτερου κινηματογραφικού φεστιβάλ στον κόσμο, ειδικά σε μια εποχή που τα δικαιώματα της queer κοινότητας με προεξέχον την ισότητα στο γάμο βρίσκονται ξανά - και όχι μόνο στη Γαλλία - στο επίκεντρο σε όλον τον πλανήτη.
Στη συνέντευξη Τυπου που έγινε στις Κάννες, ο Αμπντελατίφ Κεσίς δήλωσε: «Οταν αποφάσισα να πω αυτή την ιστορία δεν υπήρχε το σημερινό πολιτικό πλαίσιο. Δεν έκανα την ταινία για να συμβαδίζει με ό,τι ζούμε σήμερα όσο αφορά στα πολιτικά επιτεύγματα των ομόφυλων ζευγαριών. Δεν ήθελα να κάνω μία στρατευμένη ταινία, δεν ήθελα να έχει μήνυμα. Φυσικά και μπορεί κάποιος να δει την ταινία από αυτή τη σκοπιά, το καλωσορίζω, αλλά δεν έκανα μία πολιτική ταινία.»
Ακολούθως και στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε η κριτική επιτροπή μετά την απονομή των βραβείων, η αντίδραση των Στίβεν Σπίλμπεργκ, Κριστόφ Βαλτς, Κριστιάν Μουντζίου και Ντανιέλ Οτέιγ όταν ρωτήθηκαν αν η επιλογή τους ήταν «πολιτική» σε σχέση με τη διεκδίκηση της ισότητας στο γάμο από την queer κοινότητα, αρνήθηκαν σχεδόν κατηγορηματικά οποιαδήποτε σύνδεση:
Στίβεν Σπίλμπεργκ: Ξέρετε, οι χαρακτήρες σ' αυτή την ταινία δεν παντρεύονται (γέλια). Οχι, αυτή η απόφαση δεν ήταν πολιτική. Είμαι συνειδητοποιημένος απέναντι στο θέμα αλλά αυτή τη στιγμή είναι άλλη η θέση μου. Στη χώρα μου, το θέμα του γάμου των ομοφύλων λύνεται από τους σπουδαίους νομοθέτες των πολιτειών της Αμερικής. Πιστεύω ότι η ταινία κουβαλά ένα πολιτικό μήνυμα, αλλά εμείς ερωτευτήκαμε μία ταινία. Τελεία»
Κριστόφ Βαλτς: Χαλαρώστε. Πρόκειται απλά για μία σπουδαία ερωτική κινηματογραφική ιστορία.
Κριστιάν Μουντζίου: Δεν την είδα ως μία γκέι ταινία. Είναι μία ερωτική ιστορία και σπουδαίο σινεμά που τεστάρισε τα όρια του τι μπορεί να κάνει ένας σκηνοθέτης. Η ταινία δεν είναι πολιτική.
Ντανιέλ Οτέιγ: Για μένα η ταινία ήταν κάτι διαφορετικό, παρόλο που ξέρω πολύ καλά την κατάσταση αυτή τη στιγμή στο Παρίσι. Για μένα δεν υπάρχουν διαφορετικά συναισθήματα όσον αφορά στην αγάπη. Είναι μία ερωτική ιστορία που με μάγεψε. Δεν ξέρω αν σας απάντησα...
Ευτυχώς, μερικές ταινίες λένε πολλά περισσότερα από τους δημιουργούς τους ή από όσους τις βραβεύουν και το γεγονός είναι πως ακριβώς την ίδια ημέρα που στο Παρίσι διοργανώθηκε μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις κατά του γάμου των ομοφύλων που θεσπίστηκε με νόμο πριν από λίγο καιρό στη χώρα, το Φεστιβάλ των Καννών βραβεύει μια ταινία που αφηγείται τη διαδρομή ενός κοριτσιού που ερωτεύεται ένα άλλο κορίτσι και στηρίζει την επιλογή της, ερχόμενο σε σύγκρουση με τον εαυτό του, την κοινωνία και όλους όσους θα ήθελαν να την πείσουν να κάνει διαφορετικά.
Δεν είναι επίσης τυχαίο πως σε ένα Φεστιβάλ που παραδοσιακά και σε σχέση με άλλες διοργανώσεις δεν προκρίνει queer ταινίες, βραβεύθηκαν φέτος δύο ακόμη ταινίες (το «Les Garçons et Guillaume, à table!» του Γκιγιόμ Γκαλέν στο «Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών» και το «L' Inconnu du Lac» στο τμήμα «Ενα Κάποιο Βλέμμα», που κέρδισε και το Queer Palm, το ανεπίσημο βραβείο που δίνεται κάθε χρόνο στην καλύτερη queer ταινία όλου του Φεστιβάλ), ενώ μια από τις ταινίες που συζητήθηκαν περισσότερο ήταν το «Behind the Candelabra» του Στίβεν Σόντερμπεργκ (στο Διαγωνιστικό Τμήμα), μια ταινία που απέρριψαν όλα τα στούντιο του Χόλιγουντ ως «υπερβολικά γκέι» για να τη χρηματοδοτήσει τελικά το ΗΒΟ.
Ολα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν πως το Φεστιβάλ των Καννών, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, κατάφερε - έστω και ασυνείδητα - να ευθυγραμμιστεί με τα κοινωνικά ζητούμενα της εποχής που διανύουμε, δίνοντας μια ηχηρή απάντηση στους πολέμιους του γάμου των ομοφύλων και στα εν γένει δικαιώματα της queer κοινότητας, αφήνοντας ως παρακαταθήκη του, εκτός από τον πρώτο queer Χρυσό Φοίνικα, μια ταινία για έναν μεγάλο λεσβιακό έρωτα ως αυτή που με καθολική αποδοχή χαρακτήρισε ολόκληρη τη διοργάνωση, οδεύοντας πλέον προς τη μεγάλη της συνάντηση με το κοινό στις κινηματογραφικές αίθουσες του κόσμου.
Διαβάστε εδώ αναλυτικά τα βραβεία του 66ου Φεστιβάλ Καννών και ανατρέξτε σε όλα όσα συνέβησαν το τελευταίο δεκαήμερο στις Κάννες, μέσα και έξω από τις σκοτεινές αίθουσες.
