Ο Τζαφάρ Παναχί εκτίει ποινή φυλάκισης 6 χρόνων από το καλοκαίρι που μας πέρασε. Μέσω της συζύγου του, Ταχίρα Σαΐντι, δεν έχει σταματήσει από την πρώτη μέρα να μιλάει για τις άθλιες συνθήκες στις ιρανικές φυλακές του Εβίν. Και μάλιστα την Τετάρτη η Σαϊντι ανακοίνωσε στο Instagram της πως ο Παναχί αποφάσισε να ξεκινήσει απεργία πείνας. Οι δικηγόροι του άσκησαν πρόσφατα επιτυχώς έφεση κατά της ποινής του, η οποία φέρεται να μην ισχύει λόγω της 10ετούς παραγραφής του Ιράν, ωστόσο η φυλάκισή του παραμένει σε ισχύ.
Ο ίδιος αρνείται να φάει, να πιει ή να πάρει τα φάρμακά του. «Δηλώνω κατηγορηματικά ότι σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την παράνομη και απάνθρωπη συμπεριφορά των δικαστικών και ασφαλιστικών μηχανισμών και την ομηρεία τους, ξεκίνησα απεργία πείνας από το πρωί της 12ης Μπαχμάν (1η Φεβρουαρίου)», έγραψε ο Παναχι σε ανακοίνωσή του που δημοσίευσε το Indiewire.
Διαβάστε ακόμα: Τζαφάρ Παναχί και Μοχάμαντ Ρασούλοφ επέζησαν από τη φωτιά που ξέσπασε στη φυλακή Εβίν της Τεχεράνης
Και συνεχίζει γράφοντας «δεν μου μένει πια καμία επιλογή παρά να διαμαρτυρηθώ απέναντι στην απάνθρωπη στάση με ό,τι έχω σημαντικότερο, την ίδια μου τη ζωή. Ετσι λοιπόν, δηλώνω ότι εναντιώνομαι στις παράνομες και απάνθρωπες συμπεριφορές της Δικαιοσύνης μας, αρχίζοντας απεργία πείνας και θα αρνηθώ να φάω και να πιω οποιοδήποτε φαγητό και φάρμακο μέχρι να ελευθερωθώ. Θα παραμείνω στην κατάσταση αυτή μέχρις ότου πιθανά το άψυχο σώμα μου ελευθερωθεί αυτό από την φυλακή. Με αγάπη για το Ιράν και τον λαό του, Τζαφάρ Παναχί».
Ο Παναχί αρνήθηκε να αφήσει τη φυλάκιση να σωπάσει τη φωνή του. Οταν η τελευταία του ταινία, «No Bears», προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης αυτόν τον μήνα, ο σκηνοθέτης απευθύνθηκε στο πλήθος μέσω μιας δήλωσης που παρέδωσε η ηθοποιός Μίνα Καβάνι.
«Είμαστε κινηματογραφιστές. Είμαστε μέρος του ιρανικού κινηματογράφου. Για εμάς το να ζούμε είναι να δημιουργούμε. Επομένως, αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία μας βλέπουν σαν εγκληματίες. Ο ανεξάρτητος κινηματογράφος αντανακλά την εποχή την οποία ζούμε. Αντλεί έμπνευση από την κοινωνία. Και δεν μπορεί να είναι αδιάφορος σε αυτό. Η ιστορία του ιρανικού κινηματογράφου είναι μάρτυρας της συνεχούς και ενεργού παρουσίας ανεξάρτητων σκηνοθετών που αγωνίστηκαν να εμποδίσουν τη λογοκρισία και να εξασφαλίσουν την επιβίωση αυτής της τέχνης. Στη διαδρομή αυτή, ορισμένοι τους απαγόρευσαν να κάνουν ταινίες, άλλοι αναγκάστηκαν να εξοριστούν ή περιορίστηκαν σε απομόνωση. Κι όμως, η ελπίδα το να δημιουργήσουμε ξανά είναι λόγος ύπαρξης. Δεν έχει σημασία που, πότε ή υπό ποιες συνθήκες, ένας ανεξάρτητος σκηνοθέτης είτε δημιουργεί είτε σκέφτεται τη δημιουργία. Είμαστε κινηματογραφιστές, είμαστε ανεξάρτητοι», ανέφερε στη δήλωσή του ο Παναχί.
