Μια βουβή, ασπρόμαυρη ταινία εν έτει 2011; Κι όμως το «The Artist» είναι η καλύτερη απόδειξη πως η γλώσσα του σινεμά δεν συντάσσεται από... λέξεις.
Κι αν ο Μισέλ Χαζαναβίσιους («OSS 177: Αποστολή στο Κάιρο», «Ο Κατάσκοπος που Γύρισε από το… Ρίο! Μυστικός Πράκτορας OSS 177») δεν μοιάζει με μια πρώτη ματιά ως ο τυπικός Γάλλος auteur, η καινούρια του ταινία, δείχνει ότι το χιούμορ του μπορεί να είναι χαρακτηριστικά λεπτό και η αγάπη τους για τους ηθοποιούς του και το ίδιο το σινεμά, ανεξάντλητη.
Το «The Artist» είναι η ιστορία του Ζορζ Βαλεντίν, του πιο σημαντικού ηθοποιού του Hollywood την εποχή που ο κινηματογράφος ήταν ακόμη βωβός και της συνάντησής με μια φιλόδοξη, ανερχόμενη στάρλετ, την Πέπι Μίλερ, η οποία είναι σφόδρα ερωτευμένη μαζί του. Οι ζωές τους μπλέκονται και ενώ το άστρο της Μίλερ λάμπει κάθε μέρα και περισσότερο, η δόξα του Βαλεντίν κατακρημνίζεται μαζί με το βωβό σινεμά. Ο ομιλών κινηματογράφος, βρίσκει τον πρωταγωνιστή μας ανήμπορο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και ως συνέπεια παρατηρεί τη ζωή του, να αλλάζει δραστικά προς το χειρότερο.
Απροσποίητα feelgood, το φιλμ κέρδισε ένα από τα θερμότερα χειροκροτήματα στις φετινές Κάννες, αλλά και το βραβείο ανδρικής ερμηνείας για τον Ζαν Ντιζαρντέν.
