Είναι οι ημέρες που ολόκληρη η κινηματογραφική και τηλεοπτική κοινότητα βρίσκεται σε αναταραχή εξαιτίας της προτεινόμενης τροπολογίας των όρων του cash rebate που, εάν ψηφιστεί μεθαύριο, θα ενισχύσει τις ξένες παραγωγές εις βάρος των ελληνικών και, αντίστοιχα, τους επαγγελματίες του κινηματογράφου.
Διαβάστε ακόμη: Τρεις Ελληνες παραγωγοί σχολιάζουν την τροπολογία στη νομοθεσία για το cash rebate
Την ίδια στιγμή, χθες, Δευτέρα, 7 Δεκεμβρίου, αναρτήθηκε στο opengov μια άλλη προτεινόμενη τροπολογία που, αυτή τη φορά, αφορά το διαβόητο 1,5% που τα κανάλια οφείλουν, από τον νόμο, να επενδύουν στην ελληνική κινηματογραφική παραγωγή.
Στα γυρίσματα των «Durrells» στην Κέρκυρα
Συγκεκριμένα, το άρθρο 17 παράγραφος 3 (βρείτε το εδώ) αναφέρει:
Αρθρο 17 (Αρθρο 13 της Οδηγίας (ΕΕ) 2010/13) Ενίσχυση της εθνικής και ευρωπαϊκής παραγωγής οπτικοακουστικών έργων από παρόχους υπηρεσιών μέσων επικοινωνίας
3.Οι πάροχοι υπηρεσιών μέσων επικοινωνίας οφείλουν να συνεισφέρουν οικονομικά, κάθε χρόνο, ποσό ίσο με το 1,5% του κύκλου εργασιών τους που αφορά στην εν λόγω δραστηριότητα είτε α) για την παραγωγή ελληνικών οπτικοακουστικών έργων είτε β) για την αγορά δικαιωμάτων σε ελληνικά οπτικοακουστικά έργα που δεν έχουν ακόμα κυκλοφορήσει, είτε γ) καταβάλλοντας το ποσό αυτό σε ειδικό λογαριασμό του Εθνικού Κέντρου Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας Α.Ε. (Ε.Κ.Ο.Μ.Ε.) που συστάθηκε με τον ν. 4339/2015 (Α΄133) προοριζόμενο για την ενίσχυση των ελληνικών παραγωγών. Σε περίπτωση παροχής της υπηρεσίας άνευ ή έναντι συμβολικού ανταλλάγματος και υπό την προϋπόθεση μη ύπαρξης εσόδων από άλλη αιτία (π.χ. διαφημίσεις), το ύψος της συνεισφοράς προσδιορίζεται σε ποσό κατ΄ αποκοπή ανά χρήστη της υπηρεσίας. Η με οιονδήποτε από τους παραπάνω τρόπους οικονομική συνεισφορά, απαλλάσσει τον πάροχο από την υποχρέωση του άρθρου 8 του ν. 3905/2010 (Α’ 219). Η εκπλήρωση της υποχρέωσης του άρθρου 8 του ν. 3905/2010 απαλλάσσει τον πάροχο από την υποχρέωση οικονομικής συνεισφοράς του παρόντος. Στην έννοια του ελληνικού οπτικοακουστικού έργου περιλαμβάνονται τα αυτοτελή οπτικοακουστικά έργα, κατά την παρ. 2 του άρθρου 20 του ν. 4487/2017 (Α΄116). Για τον χαρακτηρισμό ενός οπτικοακουστικού έργου ως ελληνικού εφαρμόζονται αναλογικά οι παρ. 1 και 3 του άρθρου 3 του ν. 3905/2010. Για τους σκοπούς του παρόντος η εφαρμογή των διατάξεων του πέμπτου εδαφίου γίνεται από αρμόδιο όργανο του Ε.Κ.Ο.Μ.Ε.. Πάροχοι υπηρεσιών μέσων επικοινωνίας, εγκατεστημένοι σε άλλο κράτος μέλος, έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις, εφόσον απευθύνονται ειδικά σε κοινό εντός της Ελλάδας. Οι πάροχοι αυτοί θεωρείται ότι απευθύνονται ειδικά σε ελληνικό κοινό, ιδίως εάν διαφημίζονται σε αυτό, εάν κύρια γλώσσα παροχής της υπηρεσίας τους είναι η ελληνική, έστω και με υπότιτλους, καθώς και εάν οι παρεχόμενες υπηρεσίες περιέχουν προγράμματα ή εμπορικές ανακοινώσεις που απευθύνονται στο ελληνικό κοινό ή αφορούν ειδικά αυτό.
Αρα, το προτεινόμενο είναι τα τηλεοπτικά κανάλια να έχουν τη δυνατότητα, αντί να επενδύουν το 1,5% του ετήσιου τζίρου τους σε ελληνικές οπτικοακουστικές παραγωγές, να χρηματοδοτούν τον ΕΚΟΜΕ. Ο οποίος, αφ' ενός, χρηματοδοτείται, τουλάχιστον μέχρι τη λήξη του προγράμματος, από ειδικό κονύλι του κρατικού προϋπολογισμού. Αφ' ετέρου, είναι ένας φορέας χρηματοδοτικός που λειτουργεί χωρίς επιλεκτικά κριτήρια, αλλά αποδίδει το cash rebate σε όσες παραγωγές πληρούν τα τυπικά απαιτούμενα.
Μια τέτοια απόφαση θα στερήσει από μεγάλο μέρος των ελληνικών ταινιών τα οφειλόμενα από την τηλεόραση (που έτσι κι αλλιώς δεν αποδίδονται, καθώς αυτό είναι ένα από τα σημεία του Νόμου για τον Κινηματογράφο που ποτέ δεν τέθηκε σε πραγματική εφαρμογή), αλλά και από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ως όργανο του Υπουργείου Πολιτισμού, να ασκεί το καθήκον του, δηλαδή να χρηματοδοτεί ταινίες με ποιοτικά κριτήρια.
Η τροπολογία αυτή, τουλάχιστον, τέθηκε εγκαίρως σε δημόσια διαβούλευση (ως το βράδυ της Πέμπτης, 10 Δεκεμβρίου), δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στην κινηματογραφική κοινότητα ν' ανταποκριθεί. Η αίσθηση, ωστόσο, που μας αφήνει η δεύτερη στη σειρά «έκπληξη» σε σχέση με το Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας είναι πως είτε αποτελεί, όπως και όταν ιδρύθηκε επί Σύριζα, το «enfant gâté» της Κυβέρνησης είτε, το πιθανότερο, πως ό,τι προτείνεται από τον ΕΚΟΜΕ εφαρμόζεται αβλεπεί από το κράτος, χωρίς τους απαιτούμενους ελέγχους ή τον διάλογο με τους εμπλεκόμενους. Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο ΕΚΟΜΕ είναι ένα σπουδαίο εργαλείο στα χέρια της ελληνικής παραγωγής, αρκεί, βέβαια, να επιτρέπει στα... υπόλοιπα εργαλεία να κάνουν τη δουλειά τους.
