Μία από τις πιο ουσιαστικές ειδήσεις που αφορούν την ανθρωπιστική διάσταση της κινηματογραφικής κοινότητας εκτυλίχθηκε μακριά από το κόκκινο χαλί και τις πολύκροτες πρεμιέρες του φετινού Φεστιβάλ των Καννών: Η Κέιτ Μπλάνσετ, σε συνεργασία με το Διεθνές Φεστιβάλ του Ρότερνταμ και το χρηματοδοτικό ταμείο Hubert Bals Fund, παρουσίασε τους πρώτους δημιουργούς που επιλέχθηκαν να λάβουν χρηματοδότηση από το νεοσύστατο «Displacement Film Fund», πρωτοβουλία που φιλοδοξεί να δώσει φωνή και καλλιτεχνική διέξοδο σε κινηματογραφιστές που έχουν υποστεί διωγμό από τις χώρες τους, αλλά και σε δημιουργούς που έχουν αφιερώσει το έργο τους στην αφήγηση αντίστοιχων, πολιτικά φορτισμένων ιστοριών.
Διαβάστε ακόμη: Μεγάλα ονόματα του Χόλιγουντ υπογράφουν επιστολή κατά της σιωπής της κινηματογραφικής βιομηχανίας για τη Γάζα
Στα πρώτα ονόματα που επιλέχθηκαν, συγκαταλέγονται πέντε καλλιτέχνες που κατάγονται από χώρες οι οποίες μαστίζονται από πόλεμο, βία και κατ' επέκταση ένα βαθύ κοινωνικοπολιτικό ρήγμα: Iράν, Συρία, Αφγανιστάν, Σομαλία και Ουκρανία. Ανάμεσά τους συναντάμε τόσο τον Ιρανό δημιουργό Μοχάμαντ Ρασουλόφ, γνωστό για τον «Σπόρο της Ιερής Συκιάς», ο οποίος παραμένει υπό τη δίνη του ιρανικού λογοκριτικού καθεστώτος, όσο και τη Μαρίνα Ερ Γκορμπάχ από την Ουκρανία, σκηνοθέτη του βραβευμένου «Klondike».
Οι πέντε επιλαχόντες σύντομα πρόκειται να λάβουν επιχορήγηση ύψους 100.000 ευρώ για τη δημιουργία ενός πρωτότυπου μικρού μήκους φιλμ, με στόχο οι ταινίες τους να κάνουν πρεμιέρα στο επόμενο Φεστιβάλ του Ρότερνταμ. Η ίδια η Μπλάνσετ δε, η οποία ηγήθηκε της επιτροπής επιλογής (στην οποία συμμετείχαν μεταξύ άλλων η Σίνθια Ερίβο, η Αγνιέσκα Χόλαντ, ο Τζόνας Πόερ Ράσμουσεν και η Γουάντ Αλ-Κατέεμπ), μίλησε ανοιχτά για την επιτακτική ανάγκη που υπάρχει αυτή τη στιγμή για ουσιαστική αναγνώριση των φωνών που έχουν αποκοπεί από τις ρίζες τους, όχι ως θύματα αλλά ως δημιουργικές οντότητες με πολυεπίπεδη καλλιτεχνική ματιά.
Οπως η ίδια ανέφερε, μεταξύ άλλων: «οι άνθρωποι που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον τόπο τους, δεν σταματούν να είναι μητέρες, αδέρφια, ξαδέρφια, αλλά ούτε και καλλιτέχνες». Παράλληλα, η Κλερ Στιούαρτ, διευθύντρια του IFFR, επεσήμανε ότι ο στόχος του προγράμματος δεν είναι μόνο η παραγωγή των έργων, αλλά και η διασφάλιση ότι αυτά θα βρουν διεθνή διανομή και θα ακουστούν σε ευρύτερο κοινό.
Η σημασία του Displacement Film Fund δεν έγκειται μόνο στο ότι δίνει βήμα σε καλλιτέχνες με εμπειρίες που συνδέονται με πολιτικά φορτισμένα βιώματα, αλλά κυρίως στο ότι αμφισβητεί τον τρόπο με τον οποίο έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε και να αντιλαμβανόμαστε τέτοιες ιστορίες. Οπως δήλωσε χαρακτηριστικά η Μπλάνσετ, στόχος είναι να αποδομηθούν τα στερεότυπα που περιβάλλουν την έννοια του διωγμού και να δοθεί χώρος όχι μόνο για τραυματικές αφηγήσεις, αλλά και για ειρωνεία, τρυφερότητα, εσωτερικότητα, ακόμα και χιούμορ: «Αυτές οι ταινίες μπορεί να είναι δραματικές, ρομαντικές, σαρκαστικές ή απλώς ανθρώπινες. Ποτέ δεν είναι αποκλειστικά "ταινίες προσφύγων"».