Το Φεστιβάλ Λιμιέρ που διεξάγεται αυτές τις μέρες στη Λιόν (με ζωντανή συμμετοχή, προσαρμοσμένη στους νέους περιορισμούς που επιβλήθηκαν στη Γαλλία), με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Τιερί Φρεμό του Φεστιβάλ Καννών, τίμησε τον Ζαν-Πιερ και τον Λικ Νταρντέν οι οποίοι παρέλαβαν το βραβείο τους, στη σκηνή, από τον Φρεμό και την Εμιλί Ντεκέν, την ολόδική τους «Ροζέτα». Με αφορμή αυτή, μάλιστα, την ταινία, μίλησαν ανάμεσα σε ενθουσιώδη χειροκροτήματα για την κοινωνική αδικία που γνωρίζουν καλά κι απεικονίζουν σταθερά στο έργο τους.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για την πιο πρόσφατη ταινία των αδελφών Νταρντέν: Ο «Νεαρός Αχμεντ» (δεν) είναι ακόμη ένα «παιδί» στο έργο των Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν
«Λίγα πράγματα έχουν αλλάξει στα 20 χρόνια απ' όταν κάναμε τη "Ροζέτα",» είπε ο Λικ Νταρντέν. «Ο κοροναϊός δεν ευθύνεται για τα πάντα κι υπάρχει ακόμα τόσο μεγάλη αδικία στον κόσμο. Οι άνθρωποι που μάχονται έχουν το δίκιο με το μέρος τους. Το να αποκλείεσαι από το χώρο εργασίας, από την παραγωγή, την κατανάλωση, την ανθρώπινη κοινότητα, δημιουργεί ένα αίσθημα ταπείνωσης, αναξιότητας, ανυπαρξίας. Αυτό ήταν το θέμα της "Ροζέτας" κι ισχύει και σήμερα - αυτή η μοναξιά είναι ζήτημα ανθρώπινης αξιοπρέπειας.»
«Ο Νεαρός Αχμεντ»
Οι αδελφοί Νταρντέν στα γυρίσματα του «Νεαρού Αχμεντ»
«Πολλές ταινίες μας πραγματεύονται την αίσθηση του μη ανήκειν,» συνέχισε ο Λικ. «Η Ροζέτα δεν έχει θέση στην κοινωνία, δεν ξέρει πού ανήκει. Ετσι, σκηνοθετώντας την ταινία, προσπαθούμε να βρούμε μια θέση για εκείνη. Τοποθετούμε την κάμερα στο "λάθος μέρος", ώστε η ηρωίδα να μην είναι προφανής στον θεατή. Αν νιώσεις πως χάνεις την ηρωίδα, το ενδιαφέρον σου ξυπνά.»
Δείτε ακόμη: Αποκλειστική συνέντευξη, οι αδερφοί Νταρντέν πάνε το Flix μια πανανθρώπινη βόλτα με ποδήλατο...
Κι ο Λικ Νταρντέν κατέληξε: «Η δουλειά του σκηνοθέτη φέρει μια ευθύνη. Φυσικά χαιρόμαστε όταν μια ταινία μας αρέσει, αλλά είναι ακόμα καλύτερα όταν ο θεατής γίνεται η Ροζέτα, μοιράζεται την αγωνία της, μεταμορφώνεται σ' εκείνη. Αν μια ταινία μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο, κλειδωμένο στις προκαταλήψεις του, ν' αλλάξει κι αν αυτό το συναίσθημα παραμείνει κοντά του, τότε έχουμε καταφέρει το στόχο μας.»
