Θα αρχίσουμε από το τέλος. Από αυτό που δήλωσε συγκινημένος κάτω από τα μαύρα γυαλιά του ο αγαπημένος μας νεοϋρκέζος σκηνοθέτης, που μάλλον πριν μπει στην αίθουσα Τύπου είχε διαβάσει το κύμα των αρνητικών κριτικών για την ταινία του. «Κοιτάξτε, έκανα ό,τι μπορούσα. Δεν ξέρω αν κατάφερα να κάνω μία καλή ταινία. Μπορεί να έκανα μια ανόητη ταινία. Αλλά είχα ξανά την τύχη και την ευκαιρία να δουλέψω με τους ανθρώπους που αγαπώ. Ηθοποιούς που υπήρξαν πιστοί συνεργάτες μου μέσα στα χρόνια, όπως τον Μπιλ και την Τίλντα και τον Στιβ και τον Ανταμ. Και νέα παιδιά που γνώρισα τώρα. Για αυτό αισθάνομαι υπερτυχερός. Και τόσο μα τόσο χαρούμενος που είμαι εδώ μαζί τους....»
Αυτή ήταν και η ατμόσφαιρα που κυριάρχησε στη συνέντευξη Τύπου του «The Dead Don't Die», μίας ταινία που αιφνιδιαστικά μάς απογοήτευσε, αλλά συνεχίζουμε με πίστη και αγάπη να στηρίζουμε τους ανθρώπους της – μπρος και πίσω από τις κάμερες. Γιατί κάνουν το σινεμά που αγαπάμε. Και γιατί και εκείνοι μπορούν να έχουν το δικαίωμα της αποτυχίας.
Διαβάστε την κριτική του Flix: «Οι Νεκροί δεν Πεθαίνουν», αλλά η έμπνευση του Τζιμ Τζάρμους δεν δείχνει πολύ καλά
Ο Τζορτζ Ρομέρο είναι Θεός στο είδος. «Τον θαυμάζω απεριόριστα και χρησιμοποιήσαμε πολλά στοιχεία ως άμεσες αναφορές στις ταινίες του. Νομίζω ότι πρώτη ταινία του που είδα ήταν «Η Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών» και μετά είδα κι όλες τις υπόλοιπες. Σαν παιδί αγαπούσα πολύ τις ταινίες με τέρατα της Universal. Μεγάλωσα με αυτά. Αγαπούσα τον Δράκουλα, ήμουν πιο κοντά σε αυτόν τον ήρωα από ό,τι στα υπόλοιπα τέρατα. Και επίσης, επιστρέφοντας στον Ρομέρο, θέλω να σας πω τη διαφορά που έγραψε μέσα μου όταν την κατάλαβα. Οι ταινίες άλλων πολιτισμών με τέρατα, όπως ο Γκοτζίλα για παράδειγμα, αντιμετώπιζαν το τέρας ως κάτι που έρχεται απ' έξω από τις κοινωνίες και τις δομές. Ως έναν εξωτερικό παράγοντα που απειλεί. Ενώ ο Ρομέρο ανέδυε το τέρας μέσα από το ίδιο το σύστημα και το έκανε κι αυτό θύμα. Αυτό με συγκινεί πολύ. Για αυτό και χρησιμοποίησα ως αναφορά μου τον Ρομέρο. Επίσης αγαπώ πολύ τον Τζον Κάρπεντερ και τον Ντάριο Αρτζέντο. Και, χθες, στο επίσημο γεύμα της πρεμιέρας μου κατάφερα να γνωρίσω και τους δυο. Πόσο cool?» | Τζιμ Τζάρμους
Γνώρισα μεγάλη το σινεμά είδους. Και με τρομάζει. Και το θέλω. «Δεν είχα σχέση με τον τρόμο. Δεν μεγάλωσα με αυτές τις ταινίες, δεν ήξερα το είδος. Τελευταία, ακόμα και με τη συνεργασία μου με τον Λούκα Γκουαντανίνο, καταλαβαίνω ότι με έλκει ο τρόμος πολύ. Κι ενώ τον φοβάμαι, με ανατριχιάζει μέχρι το κόκκαλο, δε θα πάω πουθενά. Εδώ θα μείνω και θα το ευχαριστηθώ.» | Τίλντα Σουίντον
Ο ιερέας μού είπε ότι όσα είδα στον «Εξορκιστή» ισχύουν «Μεγάλωσα σε αυστηρά καθολική οικογένεια. Πήγαινα για εξομολόγηση, κοινωνούσα. Οταν είδα τον “Εξορκιστή” μικρή και σοκαρίστηκα, ρώτησα τον ιερέα της ενορίας μου για αυτό και μου είπε ότι όλα ισχύουν. Με προειδοποίησε να μην παίζω παιχνίδια που καλώ πνεύματα και να είμαι καλό κοριτσάκι γιατί αλλιώς θα προσκαλέσω τον διάβολο να μπει στο κορμί μου. Αυτό ήταν. Ολα τα υπόλοιπα είναι ιστορία...» | Κλόι Σεβινί
Λατρεύω τις ταινίες τρόμου «Από μικρή, ο πατέρας μου μού έδειχνε ταινίες τρόμου για να φοβάμαι και να γελάει. Ομως αντί να με αποθαρρύνει αυτό με έκανε μεγάλη φαν. Είμαι μικρότερη, μπορεί η αναφορά μου να είναι το “28 Μέρες Μετά”, αλλά είναι και “Η Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών” κι όλο αυτό το είδος...» | Σελίνα Γκομέζ
Εγώ νομίζω ότι πιο τρομακτικές είναι οι Κάννες ή πώς ο Μπιλ Μάρεϊ θα δώσει την απάντηση που κάνει τη διαφορά. Κι όταν ο δημοσιογράφος του λέει «μα δεν υπάρχουν ζόμπι στην Κρουαζέτ» εκείνος του απαντά «Νομίζεις.» | Μπιλ Μάρεϊ
Δεν μου αρέσει να συγκρίνω τις ταινίες μου «Δεν κοιτάω πίσω. Δεν είμαι εγώ αυτός που θα αποφασίσει ποια ταινία κοίταξε τα ζόμπι καλύτερα – το «Μόνο οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί» ή το «The Dead Don't Die». Πάνω από όλα, εγώ δεν τις θεωρώ ίδιες ταινίες. Για μένα οι Εραστές ήταν μία ρομαντική ιστορία. Μία ιστορία αγάπης. Κι αυτή συμβολική, αλλά τόσο διαφορετική. Εδώ, έχουμε να κάνουμε με μια ταινία είδους. Με αίμα και αποκεφαλισμούς και στάχτη. Οχι, δεν είναι το στιλ μου να πνίξω μια ταινία στο αίμα, αλλά έπρεπε να τιμήσω το είδος. | Τζιμ Τζάρμους
Ηξερα πάντα ότι ο Τζιμ θα κάνει ταινία με ζόμπι «Θυμάμαι ότι στους Εραστές είχαμε ζόμπι. Εμφανίζονται ζόμπι. Και όταν τα είδα σκέφτηκα “ω, είμαι σίγουρη ότι ο Τζιμ κάποτε θα κάνει μία ταινία με ζόμπι”. Και να μαστε! | Τίλντα Σουίντον
Αγαπώ τον Τζιμ, γιατί ο κόσμος του παραμένει ασπρόμαυρος, όσο όλα γύρω είναι πολύχρωμα «Ο Τζιμ Τζάρμους δεν χρειάζεται εμένα για να γίνει αστείος. Είναι από μόνος του ξεκαρδιστικός. Αλήθεια. Εγώ του μαθαίνω τρόπους και σωστή στάση του σώματος (γελάει). Είναι υπέροχο να δουλεύεις μαζί του. Πρώτα από όλα, για να σε πείσει να παίξεις στην ταινία του σού δίνει πάρα πολλά λεφτά. Μου υποσχέθηκε τόνους από δολάρια. Μου έστελνε κάθε μέρα δώρα. Ανοιγα την πόρτα μου και είχα κάθε μέρα δώρα από τον Τζάρμους. Ω, αυτός είναι. Ενας καταφερτζής, ένας χειριστής (γελάει). Δεν ξέρω τι να πω για τον Τζιμ. Δεν ξέρω ποια τύχη μου έστειλε αυτόν τον συνεργάτη, ούτε γιατί με σκέφτηκε για αυτό το σενάριο. Ξέρω ότι τον αγαπώ γιατί ο κόσμος του είναι ασπρόμαυρος. Φέρνει μαζί του τη νύχτα, κι ας είναι μέρα. Ερχεται να σε συναντήσει μέρα, και μπαίνει ντυμένος νύχτα. Με τον πιο αστείο τρόπο. Ο Τζιμ ζει στις σκιές. Το μόνο που είχα να κάνω είναι να φροντίζω να έρχομαι στο σετ με μια ελαφρότητα. Να του κάνω τη ζωή πιο εύκολη. Ελπίζω να σας μπέρδεψα με όλα αυτά...» | Μπιλ Μάρεϊ
Η Τίλντα για το ότι είναι μόνο 4 γυναίκες σκηνοθέτες στο διαγωνιστικό τμήμα: «Ναι, είναι πολύ λίγες. Αλλά ποιος φταίει για αυτό; Πώς ήταν το σύστημα οργανωμένο μέχρι σήμερα; Γιατί, ξέρετε, γυναίκες σκηνοθέτες κάνουν ταινίες εδώ και 11 δεκαετίες. Αλλά ποιος φρόντισε να τις κάνει γνωστές ή να τις κρατήσει στην αφάνεια; Τι ευθύνη έχουμε όλοι μας; Υπάρχουν γυναίκες. Υπάρχει υλικό. Εμείς πρέπει να το ανακαλύψουμε. Υπάρχουν ταλαντούχα κορίτσια που μπαίνουν στις σχολές και μετά εξαφανίζονται. Που πάνε; Τις προάλλες πέθανε η Kίρα Μουρότοβα, η σπουδαία ουκρανή σκηνοθέτης. Η νεκρολογία της ήταν 3 γραμμές. Για τους άντρες αφιερώνονται σελίδες. Σκεφτείτε το...»
Μπορεί να μην κινδυνεύουμε από ζόμπι, αλλά από τι κινδυνεύουμε;
Τα social media «Ναι, καταλαβαίνω ότι έχουμε πολύ σημαντικότερα προβλήματα να αντιμετωπίσουμε στον πλανήτη. Αλλά είναι ένα σύμπτωμα της γενιάς μου και με φρικάρει. Η επιρροή των social media στους νέους ανθρώπους. Ο ναρκισσιμός, το bullying, η εξάρτηση, το γεγονός ότι από εκεί μαθαίνουν (και με τον τρόπο που το μαθαίνουν) οι νέοι άνθρωποι τι γίνεται στον κόσμο. Με φρικάρει αυτό. Δεν ξέρω πώς εγώ μπορώ να επηρεάσω θετικά. Είναι υπέροχο να έχεις μία πλατφόρμα. Προσπαθώ με το παράδειγμά μου. Λιγότερες φωτογραφίες μου, περισσότερες προτάσεις για πράγματα που πιστεύω και στηρίζω...» | Σελίνα Γκομέζ
Η αδιαλλαξία «Ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου είναι η αδιαλλαξία του. Η δυσκολία που έχουμε να ακούσουμε, να καταλάβουμε, να αλλάξουμε άποψη για τα πράγματα...» | Τίλντα Σουίντον
Από την καταστροφή της φύσης «Το να παρατηρώ τη φύση να καταστρέφεται, τον πλανήτη να λιώνει, το κλίμα να αλλάζει κι εμάς τους ανθρώπους να μην αντιδρούμε, όχι τουλάχιστον με σωστούς ρυθμούς, μου δημιουργεί τρόμο. Με ενοχλεί, με αναστατώνει η απάθειά μας. Η ανικανότητά μας να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος του κινδύνου, της καταστροφής και του χρόνου που τρέχει εναντίον μας...» | Τζιμ Τζάρμους
Η δουλειά μου με κάνει καλύτερο άνθρωπο «Δεν ξέρω αν μπορώ να το εξηγήσω σωστά, αλλά ο τρόπος μου να δείξω ότι ενδιαφέρομαι για τους ανθρώπους και για τη ζωή και για τον πλανήτη, είναι κάνοντας ταινίες. Οταν δουλεύω, η φροντίδα που καταθέτω σε μια ταινία και στους συνεργάτες μου είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω εκείνη τη στιγμή, εκείνη τη μέρα, εκείνο το μήνα. Η δουλειά μου με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Επειδή ενδιαφέρομαι είμαι σήμερα εδώ. Παρόλο που δεν μου είναι ευχάριστο...» | Μπιλ Μάρεϊ
Η καταστροφή του πλανήτη δεν είναι πολιτικό θέμα, με νευριάζει αυτό «Δεν νομίζω ότι η οικολογία έχει να κάνει με την πολιτική. Με ενοχλεί που οι άνθρωποι τα μπερδεύουν και με ρωτούν σχετικά και με την ταινία. Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική. Με ενδιαφέρει ο άνθρωπος. Με ενδιαφέρει η ανθρώπινη αφύπνιση για θέματα σοβαρότερα της πολιτικής. Τα politcs δεν μάς έσωσαν ποτέ. Είναι αντιπερισπασμός κι όχι πραγματική επανάσταση. Είναι επιχείρηση. Και για αυτό, πρόβλημα. Το πολύ λυπηρό είναι ότι η λύση του είναι στα χέρια μας. Εμείς, όσοι είμαστε σε αυτό το δωμάτιο, αν αποφασίσουμε να ξεκινήσουμε για παράδειγμα ένα μποϊκοτάζ σε μια επιχείρηση που καταστρέφει το περιβάλλον, θα την κλείσουμε. Εμείς έχουμε τη δύναμη. Αλλά δεν το κάνουμε. Κι εγώ, δεν είμαι αναμάρτητος. Μια χαζή ταινιούλα έκανα. | Τζιμ Τζάρμους
Είμαι αισιόδοξος. Πιστεύω στους έφηβους «Φυσικά και είμαι αισιόδοξος. Η ταινία δεν είναι απαισιόδοξη. Αν κοιτάξετε προσεχτικά, όσοι είναι εκτός συστήματος (ο Ερημίτης Μπομπ και οι έφηβοι κρατούμενοι) δεν τρώγονται από τα ζόμπι. Οσοι επέλεξαν να είναι εκτός, ή όσους το σύστημα θεώρησε επικίνδυνους μπορεί και να κρατούν τη λύση στα χέρια τους. Εγώ αγαπώ πάρα πολύ τους έφηβους. Οι έφηβοι μάς μαθαίνουν νέες μουσικές, νέες τάσεις, νέες μόδες. Μάς αλλάζουν και μας μεταγγίζουν νέα ζωή. Κι εμείς τι κάνουμε; Τους μαλώνουμε. Τους λέμε να μεγαλώσουν. Τους λέμε να ωριμάσουν. Τους τιμωρούμε. Εγώ πιστεύω στους έφηβους. Και λυπάμαι πολύ που τους παραδίδουμε έναν κόσμο που το ρολόι μετράει αντίστροφα... » | Τζιμ Τζάρμους
