Είναι λογικό. Κάθε χρόνο στις Κάννες υπάρχει αυτή η μία ταινία, αυτή η μία συνέντευξη Τύπου, αυτό το ένα καστ που θέλουν όλοι να δουν από κοντά. Η ουρά για τη συνέντευξη Τύπου του Κουέντιν Ταραντίνο ήταν 2.30 ώρες και μερικά χιλιόμετρα μακριά. Ποδοπατηθήκαμε (οι δημοσιογράφοι δεν είναι και οι πιο ευγενικοί άνθρωποι στον κόσμο), αγανακτήσαμε, παίξαμε ξύλο, αλλά όταν η πόρτα άνοιξε και μπήκαν μέσα οι Κουέντιν, Μπραντ, Λεονάρντο και Μαργκό, τα ξεχάσαμε όλα.
Οι Κάννες μύρισαν Χόλιγουντ, όχι μόνο γιατί μπροστά μας ήταν σταρς που αποτελούν την προσωποίηση του όρου. Αλλά γιατί ο σκηνοθέτης τους αγαπά τον μύθο της κινηματογραφικής βιομηχανίας τόσο πολύ, σχεδόν όσο και τις ίδιες τις ταινίες, που κάθε φορά που θα ανοίξει το στόμα του να απαντήσει σε κάτι είναι ένα masterclass pop αναφορών και κινηματογραφικών θρύλων.
Αλλωστε και το «Once Upon a Time in Hollywood», η νέα ταινία του, αυτό ακριβώς είναι: ένα ερωτικό γράμμα στις ταινίες και τις τηλεοπτικές σειρές και τις μουσικές και τους μύθους με τους οποίους μεγάλωσε. Τους αθώους, τους σκοτεινούς, τους λαμπερούς και τους τραγικούς μύθους που στοίχειωσαν την φαντασία του και έδωσαν υλικό στο δημιουργικό του κύτταρο για να γίνει με τη σειρά του ο παραμυθάς της γενιάς μας. .
Διαβάστε ακόμα: την κριτική του Flix για το «Once Upon a Time in Hollywood» του Κουέντιν Ταραντίνο
Γιατί μάς γοητεύει ακόμα και σήμερα η τραγική δολοφονία της Σάρον Τέιτ;
Κουέντιν Ταραντίνο: Noμίζω ότι επειδή ακόμα μάς φαίνεται αδιανόητο αυτό που συνέβη. Εκανα πολύ μεγάλη έρευνα - είδα ό,τι υπήρχε από ταινίες, ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικές εκπομπές, διάβασα όλα τα άρθρα που γράφτηκαν. Και είναι ένα από τα γεγονότα που, όσο πιο πολύ διαβάζεις, όσο περισσότερη πληροφορία έχεις, τόσο λιγότερο το καταλαβαίνεις. Είναι αδιανότητο. Δεν μπορεί ο νους να το χωρέσει. Δεν το καταλαβαίνεις ακόμα και σήμερα. Για αυτό μάς τρώει ακόμα. Γιατί προσπαθούμε να καταλάβουμε.
Τι πιστεύει ο Κουέντιν για τον Ρόμαν Πολάνσκι; Στην ταινία τον ονομάζει τον "καλύτερο σκηνοθέτη της εποχής"
Κουέντιν Ταραντίνο: Οχι τον καλύτερο. Τον πιο χοτ, τον πιο εμπορικό. Ειχε κάνε τρελή επιτυχία τότε με «Το Μωρό της Ρόζμαρι». Είμαι μεγάλος φαν του Πολάνσκι. Ειδικά «Το Μωρό της Ρόζμαρι» είναι μια από τις αγαπημένες ταινίες μου.
Αναζήτησε ο Ταραντίνο τον Πολάνσκι; Του μίλησε, του ζήτησε την άδεια;
Κουέντιν Ταραντίνο: Οχι (παύση με νόημα). Οχι δεν του μίλησα.
Πώς είδαν οι Μπραντ Πιτ & Λεονάρντο ΝτιΚάπριο τους ήρωές τους; Τι χωρίζει έναν ηθοποιό από έναν κασκαντέρ;
Λεονάρντο ΝτιΚάπριο: Φυσικά κι ο "Ρικ" ήταν ηθοποιάρα, εννοείται! (γέλια) Τον ένιωσα πολύ αυτόν τον χαρακτήρα. Γιατί ξέρω τι σημαίνει να είσαι απέξω και να κοιτάς τη βιομηχανία ως outsider. Ή, για να το διατυπώσω καλύτερα, έχω φίλους που παλεύουν ακόμα και ξέρω τι σημαίνει. Εγώ μεγάλωσα μέσα στη βιομηχανία από πολύ μικρός. Είχα μεγάλη τύχη και νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ξέρω τι παίζεται. Οτι δεν έχω τα μάτια μου ανοιχτά στο πόσο αδυσώπητος είναι ο ανταγωνισμός. Πώς μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ότι δεν αξίζεις, ότι το όνειρο σε προσπέρασε. Ο χαρακτήρας του Ρικ με συγκινεί. Ενας ηθοποιός που παλεύει για το δικό του πάθος και το δικό του όνειρο. Μπόρεσα αμέσως να ταυτιστώ.
Μπραντ Πιτ: Εγώ είδα τους χαρακτήρες του Ρικ και του Κλιφ σαν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Από την αρχή που διάβασα το σενάριο ήταν για μένα το ίδιο άτομο. Απλά, με άλλη οπτική για τη ζωή και την καριέρα τους. Ο Ρικ βρίσκεται στο στάδιο που είσαι ακόμα ανασφαλής, που έχεις μεγάλες προσδοκείες οπότε και μεγάλες ανασφάλειες. Πιστεύει (με έναν αστείο τρόπο) ότι όλα πάνε χάλια, η ζωή είναι εναντίον του. Και μετά βλέπεις τον Κλιφ. Εχει ξεπεράσει αυτό το στάδιο. Εχει αποδεχθεί που στέκεται στη βιομηχανία και τη ζωή κι έχει κάνει το καλύτερο που μπορεί. Αυτό είναι για μένα το κλειδί - εντός κι εκτός οθόνης. Η αποδοχή. Αποδοχή του ποιος είσαι, που μπορείς να φτάσεις και τι σου σερβίρει η ζωή καθημερινά. Αποδοχή.
Πώς είδαν οι Λεονάρντο και Μπραντ την πρώτη συνεργασία τους;
Λεονάρντο ΝτιΚάπριο: Νομίζω ότι ήταν σοκαριστικό το πόσο απλό κι εύκολο ήταν να συνεργαστούμε. Αλλά δεν είναι και τόσο παράξενο. Είμαστε, πάνω κάτω, η ίδια γενιά. Ξεκινήσαμε σχεδόν ταυτόχρονα τις καριέρες μας, έχουμε κοινή πορεία κι αναφορές. Κι ο Κουέντιν φρόντισε να μάς τα έχει όλα έτοιμα: μάς έδωσε την ιστορία αυτών των δύο χαρακτήρων, μία πραγματική Βίβλο για το πώς γνωρίστηκαν, τι πέρασαν μαζί, οπότε η δουλειά μας ήταν πολύ εύκολη. Ο Μπραντ δεν είναι μόνο καταπληκτικός ηθοποιός και πολύ άνετος άνθρωπος. Είναι και υπέροχος επαγγελματίας. Πραγματικά, δε θα μπορούσε να γίνει ωραιότερη αυτή η συνεργασία. Και νομίζω ότι μαζί καταφέραμε να δημιουργήσουμε κάτι πολύ όμορφο - ένα κινηματογραφικό πρωταγωνιστικό δίδυμο που φιλοδοξούμε να μείνει στην ιστορία.
Μπραντ Πιτ: Συνυπογράφω: ήταν πάρα πολύ εύκολο κι οικείο να δουλεύω με τον Λεονάρντο. Υπάρχει μεγάλη χαρά κι ενθουσιασμός και ανακούφιση όταν ξέρεις ότι στην άλλη πλευρά της σκηνής στέκεται ο καλύτερος. Μεγάλη ανακούφιση. Και, ναι, το ότι μεγαλώσαμε μαζί κι έχουμε κοινές αναφορές ήταν σπουδαίο. Πέρασα τέλεια κι ελπίζω να το ξανακάνουμε.
Πώς προσέγγισε η Μάργκο Ρόμπι το ρόλο της Σάρον Τέιτ;
Μάργκο Ρόμπι: Εκανα μεγάλη έρευνα, εννοείται. Την έψαξα όσο περισσότερο μπορούσα. Κάποια στιγμή όμως αφήνεσαι. Πρέπει να τα ξεχάσεις όλα αυτά. Πιστεύω ότι ο ρόλος μας ως ηθοποιοί είναι να βρούμε πώς ο κάθε χαρακτήρας εξυπηρετεί την ιστορία. Αυτό που θέλει να πει ο σκηνοθέτης. Εδώ, ο Κουέντιν ήθελε να δείξει ότι η Σάρον ήταν η αθωότητα, η λάμψη, ο θρύλος των 60ς. Για αυτό κι εγώ την είδα σαν ηλιαχτίδα. Ηθελα να βγάλω κάτι στην οθόνη που θα θυμίζει... φως. Αυτό για μένα ήταν το στοίχημα κι ο ταπεινός μου φόρος τιμής στη μνήμη της. Ολοι έλεγαν ότι αυτό το κορίτσι ήταν το ίδιο το φως. Αυτό λοιπόν.
Γιατί όμως την αδίκησε ο Κουέντιν; Γιατί η γυναίκα έχει τόσο λίγο διάλογο;
Κουέντιν Ταραντίνο: Απλά να σας πω ότι αρνούμαι αυτή την υπόθεσή που κάνετε κι αυτή την κατηγορία. Αυτό.
Μάργκο Ρόμπι: Δεν πιστεύω ότι χρειαζόταν διάλογος για να δικαιώσω το ρόλο. Οπως είπα η Σάρον ήταν φως. Μπόρεσα να δείξω τη λάμψη και τη γλυκύτητα και τη χαρά της, χωρίς να θέλω σελίδες διαλόγων. Και νομίζω ότι την έδειξα. Σπάνια μου έχει δοθεί η ευκαιρία να εξερευνήσω έτσι μία γυναίκα. Μην την αδικείται παρακαλώ.
Κουέντιν Ταραντίνο vs βία εναντίον των γυναικών στις ταινίες του (και πώς τον σώζει ο Μπραντ Πιτ)
Κουέντιν Ταραντίνο: Ναι, το να γυρίσεις μία σκηνή που δείχνει βία κι εμπλέκει γυναίκες είναι μία πολύ ιδιαίτερη και εύθραυστη συνθήκη. Οχι μόνο τώρα, αλλά πάντα. Κοιτάξτε δεν μπορώ να σας απαντήσω γενικά. Θα σας μιλήσω μόνο με τα δεδομένα της δικής μου ταινίας. Οι κοπέλες που εμφανίζονται εδώ, τα κορίτσια της Οικογένειας του Μάνσον, είναι ανατριχιαστικές. Ηταν ανατριχιαστκή όλη αυτή η ιστορία. Στο Spawn Ranch που τις δείχνω δεν έχουν γίνει ακόμα οι φόνοι. Προσπάθησα να τις δικαιώσω δείχνοντας την καθημερινότητά τους εκεί. Πώς ξεναγούσαν τους τουρίστες, πώς λάτρευαν να βλέπουν τηλεόραση (αν κι ο Τσάρλι δεν το επέτρεπε), πώς προστάτευαν την οικογένεια.
Μπραντ Πιτ: Εγώ δεν βλέπω στην ταινία οργή και βία απέναντι σε χαρακτήρες ή φύλα. Βλέπω την οργή απέναντι στο χάσιμο της αθωότητας. Το 1969 ήταν ένα καθοριστικό καλοκαίρι. Στα 60ς είχε γεννηθεί η ελευθερία του ατόμου μέσα από την πολιτική, την επανάσταση, το σεξ. Ηταν μία δεκαετία ελπίδας. Η τραγική δολοφονία της Σάρον Τέιτ και των υπόλοιπων εκείνο το βράδυ δολοφόνησε αυτή την αθωότητα και την ελπίδα. Και νομίζω ότι αυτό δείχνει η ταινία με έναν υπέροχο τρόπο.
Πόσο (αυτο)αναφορική είναι η ταινία σε όσα αγαπά ο Κουέντιν Ταραντίνο;
Κουέντιν Ταραντίνο: Αχ ο σκοπός δεν ήταν να καταλήξει τόσο αυτοαναφορική, όχι, δεν το έκανα συνειδητά. Αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Αυτά είναι όλα όσα αγαπάω. Πχ ο χαρακτήρας του Ρικ θεωρεί ξεπεσμό ότι κάνει cameo στον «Ταρζάν». Για μένα όμως ότι τον βάζω δίπλα σ' έναν ημίγυμνο Ρονγκ Ιλαϊ ήταν μεγάλο ζήτημα. Οπως επίσης ότι φεύγει να πάει στην Ιταλία να γυρίσει ταινίες με τον Σέρτζιο Καρμπούτσι. Ο Καρμπούτσι για μένα ήταν ήρωάς μου. Το «Django Unchaned» είναι βαθιά επηρεασμένο από τις ταινίες του. Αν εγώ δηλαδή συναντούσα τον «Ρικ» σε κάποιο χολιγουντιανό πάρτι θα του έλεγα όλο ενθουσιασμό «μεγάλε έκανες ταινίες με τον θεό!» κι εκείνος θα ζάρωνε σαν να τον δούλευα.
Πάντως, ναι η ταινία κατέληξε ένα ερωτικό γράμμα σε όλα όσα αγαπώ και σε όλα όσα θέλω να φωτίσω. Οταν πρωτοέδειξα το σενάριο στον βοηθό σκηνοθέτη μου, ήρθε σπίτι μου για να το διαβάσει (όλοι ξέρετε ότι το σενάριο δεν έφευγε από το σπίτι μου. Κατέβηκε στην πισίνα, το διάβασε και όταν γύρισε είπε: «Ουάου Κουέντιν. Η Νο9 ταινία σου είναι σαν όλες τις 8 μαζί!»
Λεονάρντο ΝτιΚάπριο: Δεν μπορεί κανείς να φανταστεί πώς είναι να δουλεύεις με τον Κουέντιν Ταραντίνο. Νομίζεις ότι μπορείς, αλλά δεν μπορείς. Ο άνθρωπος είναι κινητή εγκυκλοπαίδεια. Το επίπεδο των γνώσεών του στο σινεμά, την τηλεόραση, τη μουσική, την ποπ κουλτούρα είναι αξεπέραστο. Δεν υπάρχουν άνθρωποι με την βαθιά κινηματογραφική γνώση του Κουέντιν. Την αγάπη του για αυτή τη βιομηχανία. Και χαίρομαι που την παρουσίασε σε αυτή την ιστορία από την πλευρά των outsiders. Γιατί όλοι έχουμε κάποια στιγμή αισθανθεί outsiders σε αυτή την μπίζνα. Για μένα αυτή η ταινία είναι συγκινητική. Ο Κουέντιν επιστρέφει πίσω σε όλα όσα θεωρεί «σπίτι» του.
Ποια είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του Κουέντιν Ταραντίνο στο Χόλιγουντ, στην καριέρα του, στη ζωή;
Κουέντιν Ταραντίνο: Μπορεί να άλλαζε η απάντησή μου κάποια χρόνια πίσω. Ομως παντρεύτηκα πριν από 6 μήνες. Κάτι που δεν έχω ξανακάνει ποτέ. Και τώρα ξέρω γιατί: περίμενα το τέλειο κορίτσι. Οπότε η μεγαλύτερη επιτυχά, ευτυχία, η καλύτερη στιγμή μου είναι τώρα. Αυτό που μου συμβαίνει τώρα.
