Η Γη έχει εγκαταλειφθεί και το ανθρώπινο είδος έχει αναζητήσει καταφύγιο στο διάστημα. Τρεις αρχαιολόγοι του μέλλοντος επιστρέφουν, για να αναζητήσουν την πηγή ενός μυστηριώδους πεντάτονου σήματος που εκπέμπεται από την Γη.
O Γιώργος Ζώης («Ιnterruption», «Τίτλοι Τέλους», «Casus Belli») στη νέα μικρού μήκους ταινία του (την οποία σύντομα θα αναπτύξει κι ως μεγάλου μήκους) πειραματίζεται με το είδος της επιστημονικής φαντασίας, χρησιμοποιώντας το ως κινηματογραφική πλατφόρμα για να απογειωθεί σε κάτι ακόμα μεγαλύτερο. Δε θέλει να μιλήσει για τη φαντασία, αλλά για την πραγματικότητα. Δεν θέλει να εξετάσουμε το δυστοπικό μέλλον, όσο το επίφοβο σήμερα. Δε τον ενδιαφέρει να κοιτάξουμε ψηλά, αλλά δίπλα μας και μέσα μας.
Το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού (που χρησιμοποιήθηκε ως προσφυγικός καταυλισμός και εκκενώθηκε εν μία νυκτί πέρσι το καλοκαίρι) αποτέλεσε το τέλειο σκηνογραφικό πλαίσιο για να μεταφερθούν ακριβώς τα μηνύματα λιτά, ηχηρά κι ατόφια. Οχι σε εξωγήινα μελλοντολογικά πλάσματα. Αλλά σε θεατές, πολίτες του κόσμου.
Η υπόθεση θέλει τρεις αρχαιολόγους του μέλλοντος να επιστρέφουν πίσω στο χρόνο και να εξετάζουν το αλλόκοτο ερημωμένο τοπίο, επιχειρώντας να καταλάβουν τι συνέβη στον ανθρώπινο πολιτισμό. Πώς βρέθηκε εκεί, πώς εξαφανίστηκε; Τι έγραψε σε ημερολόγια απόγνωσης, τι κάρτες έστειλε σε αγαπημένους, τι σκάλισε στους τοίχους για να τα βρούμε εμείς που εβιώσαμε (;)
Δείτε ακόμα: «Third Kind»: Δείτε το trailer της νέας μικρού μήκους ταινίας του Γιώργου Ζώη
Πιστός στο sci-fi genre, ο Ζώης σκηνοθετεί το 30λεπτο φιλμάκι του πλάθοντας ατμόσφαιρα μυστηρίου, καταχνιάς, φόβου, σασπένς. Η χρήση του ήχου, όπως τον σχεδιάζει η Περσεφόνη Μήλιου, η μουσική του Felizol, η διεύθυνση φωτογραφίας του Γιάννη Κανάκη - όλα συντελούν στην κατασκευή ενός άρτιου μετα-αποκαλυτικού σύμπαντος, κατασκευασμένου με προσοχή κι αυτοπεποίθηση. Ταυτόχρονα όμως, ο Ζώης προσεγγίζει τους απόκοσμους χώρους και τους διαστημάνθρωπους ήρωές του με αυστηρή και στοχευμένη απλότητα, χωρίς περιττά κόλπα, χωρίς καλλιγραφίες. Η ιδέα δεν κρύβεται στο να μας δείξει επικές εικόνες, αλλά τη μεγάλη εικόνα. Η επαφή δε θα είναι τρίτου, αλλά πρώτου τύπου.
Κάπως έτσι ένα εύρημα και η αφορμή του σινεμά είδους ανοίγουν το διάλογο με την ανησυχία, τη συλλογική ευθύνη, τη μελαγχολία και την πολιτική μοναξιά μας απέναντι στην πρόσφατη ιστορία μας.
Το Flix συνάντησε το Γιώργο Ζώη στις Κάννες, δύο μέρες πριν την πρεμιέρα του «Third Kind» στο παράλληλο τμήμα «Εβδομάδα Κριτικής» του 71ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών και συζήτησε μαζί του για την ιδέα, την εκτέλεση και τα σχέδια που έχει για την ταινία.
Γιώργο, τι είναι το «Third Kind»;
Μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, με την διαφορά ότι όλα τα σκηνικά είναι από αληθινά ιστορικά στοιχεία. Τον περασμένο Ιούνιο, το εγκατελειμένο αεροδρόμιο του Ελληνικού εκκενώθηκε από εκατοντάδες πρόσφυγες που διέμεναν εκεί. Μετά από λιγο καιρό εξασφαλίσαμε άδεια και το επισκεφτήκαμε. Το θέαμα που αντικρύσαμε μπαίνοντας μέσα σε αυτόν τον χώρο ήταν συγκλονιστικό. Τα περισσότερα πράγματα των προσφύγων είχαν απομείνει πίσω, παντού υπήρχαν ανθρώπινα ίχνη μέσα στην σκόνη. Το τοπίο έμοιαζε σαν ένας πολιτισμός που εξαφανίστηκε ξαφνικά από την μια ημέρα στην άλλη. 'Ετσι αποφάσισα να κάνω μια ταινία επιστημονικής φαντασίας που τρεις αρχαιολόγοι του μέλλοντος μπαίνουν μέσα σε αυτόν τον χώρο και προσπαθούν να καταλάβουν τι έχει συμβεί...
Γιατί επέλεξες να γυρίσεις sci-fi;
Νομίζω ότι αυτές οι post apocalyptic εικόνες με πήγαν αμέσως σε αυτό το είδος, χωρίς δεύτερη σκέψη. Αλλά ταυτόχρονα αυτό το είδος σου προσφέρει τον στοχασμό πάνω στην ανθρωπότητα, την μνήμη και το ίδιο το σινεμά. Με αυτό τον μυθοπλαστικό τρόπο, μπορείς να ξεφύγεις από τα εφήμερα νέα της επικαιρότητας και η ταινία να αποκτήσει μια άλλη απόκοσμη διάσταση που να μιλάει σε μια παγκόσμια γλώσσα. Και επίσης το είδα σαν ένα ατομικό στοίχημα να δημιουργήσω κάτι πιο αφηγηματικό και να μην βολευτώ στις κινηματογραφικές φόρμες που γνωρίζω και έχω ήδη κάνει.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση σε αυτό το γύρισμα;
Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν να ολοκληρωθεί η ταινία πριν εξαφανιστούν όλα αυτά τα ίχνη. Υπήρχε μια διορία μέχρι την οποία έπρεπε να έχει τελειώσει το γύρισμα γιατί μετά τα συνεργεία απολύμανσης θα τα απομάκρυναν όλα. Σκέψου ότι από την στιγμή που μου ήρθε η ιδέα μέχρι που τελείωσε το γύρισμα πέρασε ακριβώς ένας μήνας, που για κινηματογραφική παραγωγή είναι αρκετά περιορισμένος χρόνος. Παράλληλα είχαμε και δύσκολα ρεπεράζ μέσα σε κλειστούς χώρους, όπου η αφόρητη ζέστη και τα εκατοντάδες σκουπίδια που είχαν μείνει πίσω, δημιουργούσαν ασφυκτικές συνθήκες. Αλλά, κατά ένα περίεργο τρόπο, στα γυρίσματα όλα κύλησαν ρολόι, θα έλεγα καρμικά. Την εβδομάδα του γυρίσματος ο καύσωνας υποχώρησε, ηθοποιοί και συνεργάτες μπήκαν εθελοντικά στην ταινία με φοβερή ορμή και πάθος και κάθε ημέρα είχε μια δική της υπόγεια ενέργεια και αρκετές εκπλήξεις.
Μίλησέ μας λίγο για τις επιρροές σου στην κατασκευή, στους συμβολισμούς, στην απόδοση ενός απόκοσμου σύμπαντος
Με το που είδα αυτό τον χώρο ζήτησα από τους παραγωγούς μια μόνο μια χάρη: να μου φέρουν την πρώτη σειρά παλιών σοβιετικών αναμορφικών φακών, που χρησιμοποιούσαν στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας του πρώην ανατολικού μπλοκ. Αυτοί οι φακοί, γερασμένοι και ελαττωματικοί, έχουν τέτοια κρύσταλλα που δίνουν μια μαλακή, διανοητική εικόνα με απίστευτες παραμορφώσεις που παραπέμπει σε μια άλλη κινηματογραφική εποχή μακριά από την σκληρή, κρυστάλλινη εικόνα του τώρα. Για μένα υπήρχαν τρεις αναφορές σε αυτή την ταινία: το «Stalker» του Ταρκόφσκι, το «La Jette» του Κρις Μάρκερ και το «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου» του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Και στο μοντάζ ανακάλυψα τον «Ασημένιο Πλανήτη» του Ζουλάφκσι, που είναι και η πρώτη έμπευση για να μεταμορφωθεί η μικρού σε μεγάλου μήκους.
Eφτιαξες μία μικρού μήκους που θέλεις να αναπτύξεις σε μεγάλου, δηλαδή; Είναι λίγο ριψοκίνδυνο αυτό; Λειτουργεί;
Θα ήθελα να την κάνω μεγάλου μήκους, ναι. Και νομίζω ότι παραγωγικά αυτή την στιγμή, η μικρού μήκους είναι η καλύτερη διαφήμιση για τη μεγάλου, γιατί πραγματικά ο συνομιλητής σου αντιλαμβάνεται άμεσα και καθαρά τι έχεις στον νου σου, πώς θέλεις να το κινηματογραφίσεις και με τι θα μοιάζει το τελικό αποτέλεσμα. Και αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι, ήδη από τις Κάννες, μάς έχουν ζητήσει να βρεθούμε γνωστές αμερικάνικες εταιρείες παραγωγής που κάνουν σύγχρονα, σημαντικά sci fi. Δεν μπορώ να γνωρίζω από τώρα αν οι συναντήσεις αυτές θα έχουν ουσία ή αν θα είναι άσκοπες, αλλά το ενδιαφέρον για αυτό το είδος σίγουρα υπάρχει.
Τι σημαίνουν λοιπόν οι Κάννες για σένα;
Μια όμορφη και δυναμική αρχή για το ταξίδι της ταινίας και ο θέμελιος λίθος για να ξεκινήσει η παραγωγή της μεγάλου μήκους. Αλλά επειδή οι εκ των προτέρων υποθέσεις είναι παραπλανητικές, καλύτερα να τα πούμε μετά τις Κάννες!
Δείτε ένα αποκλειστικό κλιπ από το «Third Kind»
Third Kind | Σκηνοθεσία: Γιώργος Ζώης | Σενάριο: Γιώργος Ζώης - Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη | Ηθοποιοί: Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Εffi Rabsilber, Νικόλας Χανακούλας, Miankhail Waris Awalgul | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιάννης Κανάκης | Μοντάζ: Γιάννης Χαλκιαδάκης | Σκηνογραφία: Δημήτρης Κατσίκης | Κοστούμια : Χριστίνα Λαρδίκου - Μάρλι Αλειφέρη | Α Βοηθός Σκηνοθέτη: Σπύρος Παπασπύρου | Ηχητικός Σχεδιασμός: Περσεφόνη Μήλιου | Μιξάζ: Αλέξανδρος Σιδηρόπουλος | Μουσική: Felizol | Color Correction - dcp: An Mar Film Lab | Παραγωγοί: Αντιγόνη Ρώτα - Στέλιος Κοτιώνης | Συμπαραγωγός: Sinisa Yuricic | Eκτέλεση Παραγωγής: Squared Square - Foss Productions και με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.
