Μπορεί σ' ένα πρώτο επίπεδο το «BlacKkKlansman», η νέα ταινία του Σπάικ Λι, να ξεγελά με τον απολαυστικό κωμικό της τόνο. Οσα αφηγείται όμως, συνδέουν μία αληθινή ιστορία του παρελθόντος (το πώς ο αφροαμερικανός αστυνομικός Ρον Στάλγουορθ κατάφερε να εισχωρήσει στη φασιστική οργάνωση των Κου Κλουξ Κλαν στα 70ς) με μία ανησυχητική πολιτική εξέλιξη του παρόντος (την άνοδο της αμερικανικής ακροδεξιάς και τη ρατσιστική διαδήλωση στο Σάρλτοσβιλ τον Αύγουστο του 2017, που κατέληξε σε τραγωδία).
Διαβάστε τη γνώμη του Flix: Στο «BlacKkKlansman» ο Σπάικ Λι κάνει την πολιτική ταινία τού «τώρα», παραμένοντας ο coolest soul brother
Σήμερα, ο Σπάικ Λι και το υπέροχο, cool καστ του (από τους πρωταγωνιστές Τζον Ντέιβιντ Γουόσινγκτον, γιο του Ντενζέλ, και Ανταμ Ντράιβερ μέχρι τον Τόφερ Γκρέις) εμφανίστηκαν μπροστά στους φωτογράφους του Palais des Festivals για το παραδοσιακό photo call και, αμέσως μετά, στους κριτικούς κινηματογράφου από όλο τον κόσμο για να δώσουν την πιο εκρηκτική συνέντευξη Τύπου στο φετινό φεστιβάλ Καννών.
Κι αυτό γιατί ο Σπάικ Λι εξήγησε την αναγκαιότητα να γυρίσει το «BlacKkKlansman» τώρα και να μιλήσει καθαρά για το νέο (η πάντα άλυτο) ρατσισμό στην Αμερική.
Αρνήθηκε να αποκαλέσει τον Ντόναλντ Τραμπ με το όνομά του «Μία εθνικιστική διαδήλωση ακροδεξιών φασιστών κατέληξε με τρεις νεκρούς. Τα βλέμματα όλου του κόσμου ήταν πάνω μας: τι επίσημη θέση θα πάρουμε, πώς θα τοποθετηθούμε. Αυτός ο motherfucker που είναι στο Λευκό Οίκο, αρνούμαι να πω το όνομά του, είχε την ευκαιρία να πει ότι καταδικάζει τα γεγονότα - γιατί η χώρα μας στέκεται στην πλευρά της αγάπης και της ενότητας κι όχι του μίσους. Κι αυτός ο motherfucker δεν καταδίκασε την Κου Κλουξ Κλαν. Δεν καταδίκασε την ακροδεξιά. Δεν καταδίκασε τους Ναζί...»
Η ταινία είναι για το τώρα, όχι για το τότε «Η δουλειά μας ως σκηνοθέτες και δημιουργοί είναι να ενώνουμε τις ιστορίες εποχής με το παρόν. Και για να καταλάβουμε το σήμερα πρέπει να κοιτάξουμε με ανοιχτά τα μάτια την υφή της Ιστορίας μας. Το υλικό πάνω στο οποίο χτίστηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Στους τάφους των ιθαγενών και στις πλάτες των σκλάβων....»
Οποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες «Οσα συμβαίνουν σήμερα, δεν ξεπετάχτηκαν από το πουθενά. Ο ρατσισμός δεν είναι ένα θέμα που λύθηκε ποτέ. Δεν τον αντιμετωπίσαμε ποτέ. Ζούμε ένα πολύ άσχημο, αποτρόπαιο, κεφάλαιο στην ιστορία της Αμερικής που οι λευκοί εξτρεμιστές χαίρουν την προστασία της ηγεσίας. Πρέπει να ξυπνήσουμε όμως. Ξυπνήστε! Δεν μπορούμε να παραμείνουμε σιωπηλοί πλέον!»
Charlottesville, Αύγουστος 2017 «Παρακολουθούσα τα γεγονότα στις ειδήσεις και ένιωσα αμέσως ότι αυτή θα είναι η επόμενη ταινία μου. Χρησιμοποιώ το αρχειακό υλικό στο τέλος γιατί το ήξερα ότι έπρεπε να κλείσω με αυτές τις σκηνές. Φυσικά και ζήτησα την άδεια από τη μητέρα της Χίδερ Χέιερ, της νεκρής κοπέλας για να δείξω την εν ψυχρώ δολοφονία της με το αυτοκίνητο. Δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να το κάνω αν δεν είχα τις ευλογίες της. Από τη στιγμή που μου έδωσε, ολόψυχα, την άδειά της είπα "να πάει να γαμηθεί όποιος έχει πρόβλημα". Αυτό που συνέβη ήταν φόνο. Και θα το δείξω όπως ακριβώς έγινε!»
Ο ρατσισμός δεν είναι μόνο αμερικανικό νόσημα «Ολα αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στην Αμερική. Η άνοδος της ρατσιστικής ακροδεξιάς είναι ένα φαινόμενο που κατακλύζει όλο τον κόσμο αυτή τη στιγμή. Οι λευκοί εξτρεμιστές δεν έχουν ξεπροβάλει ξανά τα άσχημα κεφάλια τους στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη και παντού. Δεν γίνεται να παραμείνουμε σιωπηλοί. Δεν είναι πρόβλημα μόνο των μαύρων, μόνο των μελαμψών, μόνο των αμερικανών μειονοτήτων. Είμαι πρόβλημα κάθε πολίτη του κόσμου. Ολων μας!»
Είναι προβοκάτορας ή αυτή την ταινία χρειαζόμασταν; «Ξέρω την καρδιά μου και δε με νοιάζει τι θα πουν οι κριτικοί ή οποιοσδήποτε άλλος. Η ταινία είναι στη σωστή πλευρά της Ιστορίας....»
