Παράλληλα με την επίσημη πρεμιέρα του «The Grand Budapest Hotel», σ' ένα άλλο κομμάτι της πόλης, συνέβαινε κάτι αρκετά διαφορετικό από το κόκκινο χαλί του Palast: τα εγκαίνια του «Bad Directors Chair», της προσωπικής έκθεσης του Τζον Γουότερς.
Στις 6 το απόγευμα άνοιξαν οι πόρτες της γκαλερί Sprüth Magers του ανατολικού Βερολίνου και ο ίδιος ο Γουότερς καλωσόρισε το κοινό σε ένα event που δεν ήταν ούτε στημένο, ούτε prive. Αμεσος, χαμογελαστός αλλά ταυτχρόνα όσο cult τον φαντάζεστε, κυκλοφορούσε ανάμεσα στον κόσμο και απαντούσε σε ερωτήσεις.
Αρκεί να μην προκαλούσες το γνωστό καυστικό φλέγμα του. Ενας artsy-fartsy κύριος δίπλα μας που επιχείρησε να δώσει βάθος στην αυτοπροσωπογραφία του, συγκρούστηκε με το σαρκασμό του Γουότερς: «Δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε κύριε. Οχι, πραγματικά δεν σας καταλαβαίνω...»
Το κυρίως μέρος της έκθεσης φιλοξενεί φωτογραφικά κολλάζ του σκηνοθέτη των «Pink Flamingos», «Female Trouble», «Hairspray», o oποίος στα 67 του πλέον χρόνια, παραμένει όσο εκκεντρικός, εξωφρενικός και επαναστάτης ήταν και στην αρχή της επιδραστικής του καριέρας. Γιατί, απλούστατα, παραμένει ειλικρινής και βάρβαρα αυτοσαρκαστικός απέναντι στις εμμονές του.
Τα κολλάζ του Γουότερς (κάτι που ξεκίνησε το 1992) μοιάζουν με φωτογραφικές αφηγήσεις που μας ξεναγούν στο δικό του κινηματογραφικό κόσμο: ή μάλλον, στο πώς αντιλαμβάνεται εκείνος τις ταινίες (ως θεατής) και τι συγκρατεί από αυτές. Απομονώντας ένα πλάνο (ή μία μικρή σεκάνς) από μια ταινία (συχνά - απλώς παίρνοντας φωτογραφίες από την τηλεόρασή του) δημιουργεί μία δική του storyboard αφήγηση - αποκομμένη από την πρωταρχική της αφετηρία και δίνοντας εντελώς άλλο μήνυμα. Το «Rear Projection» (2009), για παράδειγμα, απομονώνει οπίσθια ηθοποιών, τα χρησιμοποιεί ως οθόνες προβολής και η σεκάνς από διάσημες ταινίες που αποτυπώνονται πάνω τους λέει τη δική της ιστορία. Από τον «Λόρενς της Αραβίας» μέχρι το «The End».
Στο κέντρο της έκθεσης τα δύο διάσημα γλυπτά του Γουότερς: το «Playdate» (2006) δείχνει τους Μάικλ Τζάκσον και Τσαρλς Μάνσον ως μωρά. «Δύο διάσημοι που η ιστορία των media αποτύπωσε ως διαβολικούς» εξηγεί ο Γουότερς. «Πόσο μπορεί να είχαν αλλάξει οι ζωές τους αν ξαναγεννιόντουσαν ως τέλεια μωρά και συναντιόντουσαν σ' έναν παιδότοπο;»
Στην άλλη πλευρά του δωματίου ο Αϊκ Τέρνερ κρατά τις κλωστές της Τίνα Τέρνερ μαριονέτας του στο έργο που αποκαλεί «Control».
Προχωρώντας στο βάθος της έκθεσης ένα χαρτόνι στον τοίχο μας πληροφορεί ότι υπάρχει ένα δωμάτιο, ειδικά σχεδιασμένο για... μπανιστήρι. Στο «peep show» οι πρώτες ταινίες του Γουότερς («Hag in a Black Leather Jacket» 1964, «Roman Candles» 1966 και «Eat Your Makeup» 1968) παίζονται σε ειδικά σχεδιασμένα παραβάν.
Η «Bad Directors Chair» έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 5 Μαρτίου. Παράλληλα με τα εκθέματα, θα προβληθεί μία επιλογή του σκηνοθέτη για τα «Top Ten Art Films Που Πρέπει Να Δεις Τώρα». Στις 9 Φεβρουαρίου ο Γουότερς θα παρουσιάσει το one man show του «This Filthy World» στο Βερολίνο (ενώ έχει κλείσει παραστάσεις και στην Κολωνία και το Αμβούργο).
Περισσότερος Τζον Γουότερς:
Tags: berlinale 2014
