Η ιστορία του Μοχάμεντου Ουλντ Σλάχι, όπως έγινε γνωστή από τα απομνημονεύματά που κυκλοφόρησαν το 2015 με τίτλο «Guantanamo Diary», είναι συγκλονιστική.
Χωρίς να του απαγγελθεί καμία κατηγορία, ο Μοχάμεντου Ουλντ Σλάχι από τη Μαυριτανία συνελήφθη και μεταφέρθηκε στις φυλακές του Γκουαντάναμο για να περάσει συνολικά 14 χρόνια ως κρατούμενος των Ηνωμένων Πολιτειών και νούμερο 1 ύποπτος για την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης την 9η Σεπτεμβρίου του 2011. Την έλλειψη στοιχείων για την κράτησή του αλλά και την αποκάλυψη πως η ομολογία που βρέθηκε στα αρχεία του φακέλου του υπήρξε αποτέλεσμα μιας αποτρόπαιας σειράς βασανισμών διατεταγμένων από την ίδια την Αμερικανική Κυβέρνηση έφερε στο φως η δικηγόρος Νάνσι Χόλαντερ και η βοηθός της Τέρι Ντάνκαν που ανέλαβαν την υπεράσπιση του Σαλαχί και οδήγησαν την υπόθεση σε μια ιστορική δίκη, αρχή του τέλους για το Γκουαντάναμο αλλά και το κυνήγι μαγισσών για την εξάρθρωση της Αλ Κάιντα.
Διαβάστε ακόμη: Berlinale 2021: Τα βραβεία | Στο «Bad Luck Banging or Loony Porn» του Ράντου Ζούντε η Χρυσή Αρκτος
Η ταινία για την ιστορία του «Μαυριτανού», σκηνοθετημένη από τον σταθερά πολιτικά ανήσυχο αλλά και άνισο Κέβιν ΜακΝτόναλντ («Ο Τελευταίος Βασιλίας της Σκοτίας», «One Day in September») δεν κρύβει ότι η ραχοκοκκαλιά της είναι αυτή η αληθινή συγκλονιστική ιστορία που έρχεται από το παρελθόν, όχι προφανώς επειδή ξεχάστηκε σε κάποιο συρτάρι και πήρε τώρα το πράσινο φως για να γυριστεί, αλλά γιατί φιλοδοξεί να μιλήσει για το σήμερα πατώντας πάνω στο παράδειγμα του χθες, αρθρώνοντας μερικές χρήσιμες φράσεις γύρω από τη δικαιοσύνη, την προκατάληψη, την απόκρυψη της αλήθειας.
Ο ΜακΝτόναλντ επιλέγει τον παλιομοδίτικο τρόπο για να ζωντανέψει την ιστορία του «Μαυριτανού», όπως αυτή διαδραματίζεται σε δύο χρόνους - το παρόν και το παρελθόν της φυλάκισης του Σαλαχί - και με κέντρο τρεις διαφορετικές δυνάμεις: τον ίδιο τον Σαλαχί που με μνημειώδη αξιοπρέπεια υπομένει τον άδικο εγκλεισμό του, τη δυναμική Νάνσι Χόλαντερ που αγωνίζεται με κάθε πιθανό τρόπο για να αποκαλύψει την αλήθεια και τον στρατιωτικό υπεύθυνο της πολιτικής αγωγής Στιούαρτ Κάουτς, ο οποίος έχει διαταχθεί να κερδίσει τη δίκη ακόμη κι όταν βήμα βήμα ανακαλύπτει πως ο Σαλαχί είναι εντελώς αθώος.
Με υπερβολικά στρωτή, εώς και ανέμπνευστη αφήγηση που δεν αργεί να ισοπεδώσει το ενδιαφέρον, διάφανους μεν χαρακτήρες που παραμένουν σύμβολα δε, χωρίς πειστικές διακυμάνσεις, σε όλη τη διάρκεια της ταινίας και κλισέ ανέβασμα της έντασης (με δυνατή μουσική, πειραγμένη κάμερα στα flashbacks, υποβλητικό φωτισμό), ο «Μαυριτανός» μπερδεύεται συχνά ανάμεσα στην «αμερικάνικη ταινία» που δεν θέλει να είναι και στο ισχυρό «σινεμά καταγγελίας» που θέλει να είναι, καταλήγοντας παλιομοδίτικος και στην όποια επαφή του με το παρόν, σαν μια ξεχασμένη ταινία για την 11η Σεπτεμβρίου που βγήκε τώρα σε streaming.
Οι μοναχικές στιγμές του «Μαυριτανού» μέσα στη φυλακή και η «ποιητική» σχέση του με έναν συγκρατούμενο την ώρα του προαυλισμού παραμένουν οι πιο δυνατές και ουσιαστικές μιας ταινίας που θα λειτουργούσε πιο διαχρονικά σχετικά με όλες της τις φιλοδοξίες (την καταδίκη ενός αποτρόπαιου σωφρονιστικού συστήματος, της απόκρυψης της αλήθειας, της κατασκευής ενόχων) αν είχε στρέψει την αφήγηση μέσα από το βλέμμα του πρωταγωνιστή της - αναδεικνύοντας έτσι και πιο ουσιαστικά τις τέσσερις υπέροχες ερμηνείες που ανεβάζουν τον μέσο όρο στον οποίο επιπλέει μόνιμα η ταινία.
Ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς δίνει συναίσθημα και δυναμική σε έναν αδέξια γραμμένο χαρακτήρα που από την λάθος πλευρά περνάει στη σωστή, η Σεϊλίν Γούντλεϊ υπήρετεί με αφοσίωση έναν υπέροχο ανολοκλήρωτο χαρακτήρα που στην αρχή γοητεύεται από τον Σαλαχί για να προδωθεί μετά από τις ίδιες της τις προκαταλήψεις, η Τζόντι Φόστερ (πρόσφατα βραβευμένη με Χρυσή Σφαίρα Β' Γυναικείου Ρόλου, περισσότερο ίσως επειδή υποδύεται μια αληθινή ηρωίδα που αφοσίωσε τη ζωή της στην αναζήτηση της αλήθειας) δίνει με την εμπειρία της στον κεντρικό χαρακτήρα της Χόλαντερ αέρα, δυναμισμό και ενσυναίσθηση και ο Ταχάρ Ραχίμ του «Προφήτη» αποδεικνύεται (ξανά) χαρισματικός πρωταγωνιστής όταν βρίσκεται πίσω από τα σίδερα της φυλακής, ικανός να σώσει ακόμη και ένα λογύδριο στο φινάλε του δικαστηρίου που μοιάζει τόσο φορετό σαν να διαβάζεις απόσπασμα από ένα βιβλίο.
Ολοι τους αφηγούνται μια συγκλονιστική ιστορία σε μια ταινία που απέχει πολύ από το να σε συγκλονίσει.
Το 71ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου διεξάγεται φέτος σε δύο μέρη: από την 1η μέχρι και τις 5 Μαρτίου - μόνο για δημοσιογράφους και επαγγελματίες και από τις 9 έως τις 20 του Ιουνίου για το κοινό. Διαβάστε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το Φεστιβάλ, τα βραβεία του, τις κριτικές του Flix για τις ταινίες του Διαγωνιστικού Προγράμματος, συνεντεύξεις και παραλειπόμεναεδώ.
